Menu

Εθνική Ελλάδος. Τα πρώτα ματς, η 6άρα και ο Τσολίνας

Εθνική Ελλάδος. Τα πρώτα ματς, η 6άρα και ο Τσολίνας

Το ημερολόγιο έγραφε Κυριακή, 7 Δεκεμβρίου του 1930 και η Εθνική μας έκανε, στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, την πρώτη μεγάλη νίκη στην ιστορία της, με τον Τσολίνα να βάζει τέσσερα γκολ και τον Μεσσάρη δύο.

Προσοχή: σε πολλά sites εδώ και χρόνια έχει γραφτεί ότι ήταν η πρώτη νίκη της Εθνικής Ελλάδος, ever. Λάθος! Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, της ΕΠΟ, που στηρίζονται στην καταπληκτική δουλειά του αείμνηστου Ανδρέα Μπόμη, ήταν το έκτο χρονικά αλλά και η δεύτερη νίκη. Συνοπτικά…:    

  • Ελλάδα – Β’ Ιταλίας 1-4, Κυριακή 7 Απριλίου 1929 στη Λεωφόρο, το πρώτο ματς στην ιστορία της Εθνικής.
  • Βουλγαρία – Ελλάδα 1-1 στις 30 Ιουνίου 1929 στη Σόφια, σε φιλικό, η πρώτη ματς ισοπαλία (με γκολ του Γ. Ανδριανόπουλου στο 15’). Με τη συμμετοχή του Λεωνίδα Ανδριανόπουλου σημειώθηκε… παγκόσμιο ρεκόρ (πέντε αδέλφια διεθνείς, από τα οποία έπαιξαν συγχρόνως τα τέσσερα)!
  • Ελλάδα – Γιουγκοσλαβία 2-1 στις 20 Ιανουαρίου 1930 για το Βαλκανικό Κύπελλο στη Λεωφόρο (50 ́ Γ. Ανδριανόπουλος, 54 ́ Κ. Ανδριανόπουλος / 40 ́ Βουγιαντίνοβιτς), πρώτη νίκη στην ιστορία της εθνικής ομάδας.
  • B’ Ιταλίας – Ελλάδα 3-0 την Κυριακή 2 Μαρτίου 1930 στη Νάπολη, σε φιλικό.
  • Ρουμανία – Ελλάδα 8-1 στις 25 Μαΐου 1930 στο Βουκουρέστι για το 1ο Βαλκανικό Κύπελλο.
  • Ελλάδα – Βουλγαρία 6-1… σαν σήμερα, Κυριακή 7 ∆εκεμβρίου 1930 στο γήπεδο του Παναθηναϊκού για το Βαλκανικό Κύπελλο (4 ́, 50 ́, 51 ́, 60 ́ Τσολίνας, 10 ́, 15 ́  Αγγ. Μεσσάρης / 56 ́ Πέσεφ).

Στα αξιοσημείωτα του ματς περιλαμβάνεται η συγκινητική προσπάθεια του Φίλιππου Κουράντη (του ΟΣΦΠ) που στο 34ο λεπτό συγκρούστηκε με τον Πέσεφ και αποχώρησαν αμφότεροι, για να επανέλθουν στην επανάληψη. Όμως, στο 57’, ένα λεπτό μετά τη μείωση του σκορ, ο Κουράντης ξανακτύπησε στο πρόσωπο, τον πήραν τα αίματα και σχεδόν χωρίς να βλέπει μετατέθηκε στη θέση του έξω δεξιά, παραμένοντας «συμβολικά» στην αναμέτρηση έως το τέλος.

Ο πρώτος σύλλογος που διοργάνωσε εκδρομή φιλάθλων σε άλλη πόλη ήταν… η Παναχαϊκή. Ήταν το 1930 με προορισμό την Αθήνα με αφορμή τον αγώνα των Ελλάδας – Βουλγαρίας, 6-1, για το Βαλκανικό Κύπελλο. H εκδρομή που κόστιζε από 60 έως 180 δραχμές (με επιστροφή) έγινε με… λέμβους σε συνεργασία με την Ακτοπλοΐα της Ελλάδας. 

Τα ρεκόρ του Τσολίνα

Ο Αντώνης Τσολίνας (1908-56) ήταν διεθνής ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού. Αγωνιζόταν ως επιθετικός και ήταν από τους πιο δεινούς σκόρερ του ελληνικού ποδοσφαίρου στα προπολεμικά χρόνια.

Εγγράφηκε στον Παναθηναϊκό το 1928. Αν και Πειραιώτης, έτρεφε συμπάθεια για την ομάδα της Αθήνας. Με μεσολάβηση του Γιώργου Καλαφάτη, ο Εθνικός Πειραιώς, στον οποίο μέχρι τότε ανήκε ο ποδοσφαιριστής, έδωσε την άδεια για την ελευθέρα μετεγγραφή του στο «τριφύλλι».

Εθνική Ελλάδος. Τα πρώτα ματς, η 6άρα και ο Τσολίνας

Οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού αποφάσισαν να δωρίσουν στον ποδοσφαιριστή εισιτήρια διαρκείας για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ως ανταμοιβή που επέλεξε τους Αθηναίους αντί ενός πειραϊκού συλλόγου. Τον Σεπτέμβριο του 1928 «μάτωσε» το πλεκτό του Γουδή πέντε φορές (τελικό σκορ 9-0), ενώ το 1929 που οι «πράσινοι» κατέκτησαν το πρωτάθλημα Αθηνών, ο Τσολίνας ήταν ο πρωταγωνιστής στο νικηφόρο με 4-3 ντέρμπι κόντρα στην ΑΕΚ. Πέτυχε και τα 4 γκολ του Τριφυλλιού.

Το μεγάλο ρεκόρ του Τσολίνα καταγράφηκε με την Εθνική Ελλάδας και είναι μέχρι και σήμερα ακατάρριπτο. Στις 7 Δεκεμβρίου του 1930 σε παιχνίδι με την Βουλγαρία για το Βαλκανικό Κύπελλο στο γήπεδο του Παναθηναϊκού πέτυχε 4 γκολ. Δεν έχει βρεθεί ακόμα παίχτης της εθνικής να ξεπεράσει το «καρέ» του Τσολίνα, σε επίσημο αγώνα. Στο ίδιο παιχνίδι ο Τσολίνας πέτυχε άλλο ένα ρεκόρ. Έγινε ο πρώτος παίκτης της εθνικής Ελλάδος που σκόραρε με απευθείας εκτέλεση φάουλ.

Πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου 1956. Ταλαιπωρημένος από βαριά αρρώστια, εξαιτίας της οποίας νοσηλευόταν για μήνες στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Τελευταία του επιθυμία ήταν να μεταφερθεί στο πατρικό του, όπου και ξεψύχησε. 

Tο 1ο Βαλκανικό Κύπελλο…

…διεξήχθη από τις 6 Οκτωβρίου 1929 έως τις 29 Νοεμβρίου 1931, όταν είχε ήδη ολοκληρωθεί μία ακόμα διοργάνωση, θεωρούμενη ως ανεπίσημη. Μετείχαν τέσσερις χώρες και νικήτρια αναδείχθηκε η Ρουμανία.

Δεν δήλωσαν συμμετοχή η Αλβανία και η Τουρκία. Σύμφωνα με το σύστημα διεξαγωγής, όλες οι ομάδες αναμετρήθηκαν μεταξύ τους εντός και εκτός έδρας σε πρωτάθλημα ενιαίου ομίλου με βαθμολογία 2-1-0. Εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των συναντήσεων (συνολικά 12) και της τότε δυσκολίας στις μετακινήσεις, η διοργάνωση εξελίχθηκε με αργούς ρυθμούς και διήρκεσε περισσότερο από δύο χρόνια (26 σχεδόν μήνες). Την αγωνιστική περίοδο 1929-30 πραγματοποιήθηκαν μόνο 3 παιχνίδια, την επόμενη άλλα 7, το δε φθινόπωρο του 1931 τα εναπομείναντα 2. Πριν από τα τελευταία δύο παιχνίδια είχε ήδη τελεστεί ένα δεύτερο ανεπίσημο κύπελλο, το οποίο διεξήχθη με διαφορετικό σύστημα (μονοί αγώνες στη Σόφια της Βουλγαρίας).

Εθνική Ελλάδος. Τα πρώτα ματς, η 6άρα και ο Τσολίνας

Το γήπεδο της Λεωφόρου εκείνα τα χρόνια

Ως έδρες χρησιμοποιήθηκαν πέντε βαλκανικές πόλεις και συγκεκριμένα η πρωτεύουσα της χώρας κάθε εθνικής: Βουκουρέστι, Βελιγράδι, Σόφια και Αθήνα (στο γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας), και το Ζάγκρεμπ όπου οι Γιουγκοσλάβοι υποδέχθηκαν τους Ρουμάνους.

Η αναμέτρηση του Ζάγκρεμπ, υπό τη διαιτησία του Απόστολου Νικολαΐδη, υπήρξε η καθοριστική για την τελική έκβαση της διοργάνωσης, διότι οι γηπεδούχοι ολοκλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους με καθαρή ήττα 2-4 από τους ισόβαθμούς τους Ρουμάνους. Οι τελευταίοι αναδείχθηκαν δίκαια νικητές στο πρώτο Βαλκανικό Κύπελλο Εθνών με 5 νίκες σε 6 αγώνες και 26 τέρματα ενεργητικό, καθώς διέθεταν όντως το ανώτερο σύνολο. Δύο Ρουμάνοι μοιράστηκαν τη θέση του αρχισκόρερ, οι Βέντζερ και Μποντόλα σκοράροντας 7 φορές σε 2 και 3 παιχνίδια αντίστοιχα!

Στη διοργάνωση δεν σημειώθηκε ισόπαλο αποτέλεσμα. Ενδεικτικό του ποδοσφαίρου της εποχής είναι πως επιτεύχθηκαν κατά μέσο όρο περισσότερα από πέντε τέρματα ανά συνάντηση (61 γκολ σε 12 ματς). Σε δύο μόνο περιπτώσεις κάποια ομάδα κατόρθωσε να διατηρήσει ανέπαφη την εστία της (σε αμφότερες οι Γιουγκοσλάβοι, κατά σύμπτωση με αντίπαλους τους Βούλγαρους).