Δεν είναι μία, δεν είναι δύο. Είναι πολλές οι περιπτώσεις ομάδων που, για ποικίλους λόγους, εδρεύουν σε μια χώρα και μετέχουν στο πρωτάθλημα… άλλης. Και όχι μόνο οι προφανείς, επί παραδείγματι μερικές ουαλικές που έχουν ενταχθεί στην αγγλική λίγκα, γενικώς στη Βρετανία το συναντάς συχνά. Αλλά θα δείτε και περιπτώσεις περίεργες έως… κουλές. Τόσες που δεν χώρεσαν σε ένα άρθρο, θα ακολουθήσουν κι άλλα!
Βρετανικές… αναποδιές
- Ανναν Αθλέτικ: από το 1952 ως το 1997 μετείχε στα αγγλικά πρωταθλήματα και τότε επέστρεψε, όπως από το 1948 που είχε ιδρυθεί, στα σκωτσέζικα.
- Γκρέτνα: λίγοι θυμούνται ότι από το 1946, που ιδρύθηκε, ως το 2002, μετείχε στα αγγλικά πρωταθλήματα και τότε «μετακόμισε» στα σκωτσέζικο. Ως σύλλογος διαλύθηκε όμως το 2008, οπότε και ιδρύθηκε η Γκρέτνα 2008 που παίζει στις μικρές σκωτσέζικες κατηγορίες.
- Δε Νιου Σεντς: ο ένας, από τους μόλις δύο ουαλικούς επαγγελματικούς συλλόγους, εδρεύει στο Οσγουεστρι, κοντά στα αγγλο-ουαλικά σύνορα και εντός αγγλικού εδάφους.
- Κάρντιφ: από το 1910-11 μετέχει ανελλιπώς στα αγγλικά πρωταθλήματα αν και εδρεύει επί ουαλικού εδάφους. Είναι η μόνη μη αγγλική ομάδα που έχει κατακτήσει το FA Cup, το 1927 και την ίδια χρονιά μάλιστα κατέκτησε και το Welch Cup (!) ούσα ο μόνος σύλλογος παγκοσμίως με τέτοια επίδοση.
- ??????Μπέργουικ Ρέιντζερς: η αγγλική πόλη του Μπέργουικ άπον Τουίντ εδρεύει μόλις 4 χλμ. από τα σκωτσέζικα σύνορα, εξ ου και από ιδρύσεως μετέχει στα πρωταθλήματα Σκωτίας.
- Νιούκαστλ AFC: η ομάδα ενός χωριού στο Σφρόσιρ, κοντά στα αγγλο-ουαλικά σύνορα και μετέχει στα πρωταθλήματα Ουαλίας.
- Νιούπορτ: από το 1912-13 μετέχει ανελλιπώς στα αγγλικά πρωταθλήματα αν και εδρεύει επί ουαλικού εδάφους.
- Ρέξαμ: από το 1877-88 μετέχει ανελλιπώς στα αγγλικά πρωταθλήματα αν και εδρεύει επί ουαλικού εδάφους.
- Σουόνσι: το 1912-20 έπαιζε σε ουαλικές λίγκες από το 1920-21 μετέχει ανελλιπώς στα αγγλικά πρωταθλήματα αν και εδρεύει επί ουαλικού εδάφους.
- Τουίντμαουθ Ρέιντζερς: ανάλογη περίπτωση με τη συμπολίτισσα Μπέργουικ Ρέιντζερς, απλώς πιο… νέος ως σύλλογος (ιδρύθηκε το 2010).
Τσέστερ: μια από τις παγκοσμίως σπάνιες περιπτώσεις ελέω… πόλης και γηπέδου. Το Τσέστερ βρίσκεται ακριβώς στα σύνορα Αγγλίας και Ουαλίας και η Τσέστερ Σίτι μετείχε από το 1885 ανελλιπώς στις μικρές αγγλικές κατηγορίες, ως και το 2010 που χρεοκόπησε και διαλύθηκε, προσπαθώντας πάντως να ενταχθεί στην ουαλικη λίγκα. Τη διαδέχθηκε η Τσέστερ που παραμένει… Εγγλέζα παρά τις συχνές αιτιάσεις του κόσμου της να αλλάξει χώρα. Το δε «Ντέβα Στάντιουμ», όπου εδρεύει, βρίσκεται ακριβώς (κυριολεκτικά!) στα σύνορα: ο αγωνιστικός χώρος και οι τρεις από τις τέσσερις εξέδρες βρίσκονται επί ουαλικού εδάφους και μια τέταρτη (μαζί με τα γραφεία σου συλλόγου) στην αγγλική πλευρά!
Επίσης εδρεύουν επί αγγλικού εδάφους και αγωνίζονται στην Ουαλία οι Μπάκνελ, Τρέφονεν, Μόρνταν Γιουνάιτεντ και Μπίσοπ’ς Καστλ Τάουν, οι τελευταία δύο για λίγο είχαν παίξει και σε χαμηλές αγγλικές κατηγορίες. Το αντίθετο (ουαλική και παίζει στην Αγγλία) ισχύει για την Μέρθιρ Τάουν και, παλιότερα, για μερικές σεζόν ίσχυσε για Μπάνγκορ Σίτι, Μπάρι Τάουν, Κόλγουιν Μπέιτ, Ριλ και άλλες.
Ομάδες χωρίς… κράτος
Ως «Channel Islands» τα αποκαλούν οι Αγγλοι, ως «Îles Anglo-Normandes» οι Γάλλοι, στα ελληνικά επικρατέστερος όρος είναι «Αγγλονορμανδικές Νήσοι».
Τα νησάκια βρίσκεται στο αρχιπέλαγος που, επισήμως, αποτελεί κτήση του Βρετανικού Στέμματος και βρίσκεται στη Θάλασσα της Μάγχης, στα ανοιχτά των γαλλικών ακτών της Νορμανδίας και περιλαμβάνει δύο ξεχωριστά βαϊλάτα: του Τζέρσεϊ και του Γκέρνσεϊ. Θεωρούνται ως υπολείμματα του Δουκάτου της Νορμανδίας και δεν αποτελούν τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου, με συνολικό πληθυσμό περίπου 169.000 κατοίκων και η καθεμιά τους πρωτεύουσα, το Σεντ Χέλιερ και το Σεντ Πίτερ Πορτ, έχουν πληθυσμό 33.500 και 16.488 κατοίκων, αντιστοίχως.
Και τα δύο Βαϊλάτα διοικούνται ξεχωριστά από τα τέλη του 13ου αιώνα, με το καθένα να έχει δική του αυτόνομη νομοθεσία και εκλογική διαδικασία. Δύο ανεξάρτητα νησιά, ωσάν αυτόνομα κρατίδια, για να το θέσουμε απλά.
Βεβαίως, παίζουν και ποδόσφαιρο αλλά, παρά τα διαρκή αιτήματα προς τη FIFA και την UEFA, η ομοσπονδία του Γκέρνσεϊ ουδέποτε αναγνωρίστηκε, υπάρχει πάντως μια εθνική ομάδα που μια στο τόσο, δίνει κάνα φιλικό… Το 2011 ιδρύθηκε και η Γκέρνσεϊ, ομάδα του νησιού που μετέχει στην ερασιτεχνική αγγλική Isthmian League ούσα μια από τις 82 συμμετέχουσες ομάδες.
Το ίδιο ισχύει και για τους Τζέρσεϊ Μπουλς, ομάδα που ιδρύθηκε μόλις το 2018 κι ακολουθεί τα βήματα της Γκέρνσεϊ.
Η ξεχωριστή Ντέρι
Το 1969, και κυρίως το χρονικό διάστημα μεταξύ 12 και 17 Αυγούστου, η Βόρεια Ιρλανδία συγκλονίστηκε από ταραχές με κρούσματα βίας σε όλο το έτος, που προέκυψαν από την εκστρατεία για τα πολιτικά δικαιώματα, η οποία απαιτούσε τον τερματισμό των διακρίσεων εις βάρος των Ιρλανδών καθολικών. Ο βρετανικός στρατός παρενέβη για να αποκαταστήσει την τάξη και ξεκίνησε την κατασκευή τείχους (όπως στο Βερολίνο) για να διαχωριστούν οι δύο αντιπαρατιθέμενες πλευρές, οι «ενωτικοί» Προτεστάντες από τους «αντιενωτικούς» Καθολικούς. Τα γεγονότα του Αυγούστου του 1969 αναφέρονται ως η αρχή της 30χρονης σύγκρουσης στη Βόρεια Ιρλανδία.
Η σύγκρουση κορυφώθηκε με τη «Ματωμένη Κυριακή» της 30ής Ιανουαρίου 1972, όταν οι Καθολικοί έκαναν πορεία διαμαρτυρίας για τον νόμο που η κυβέρνηση των συντηρητικών του Εντουαρντ Χιθ στη Βρετανία είχε θέσει σε εφαρμογή και προέβλεπε φυλάκιση χωρίς δίκη όσων ενέχονταν σε τρομοκρατικές ενέργειες. Οι Βρετανοί, παρόντες εκ νέου για την επιτήρηση, άνοιξαν πυρ για ανεξακρίβωτη αιτία με τραγικό απολογισμό 13 νεκρούς και άλλον έναν σε κώμα που προστέθηκε στην λίστα των θυμάτων λίγες εβδομάδες αργότερα. Η «Bloody Sunday», που απαθανατίστηκε και στους στίχους του τραγουδιού των U2 στο άλμπουμ «War» του 1983, παραμένει ως σήμερα σημείο αναφοράς στη διαμάχη Προτεσταντών και Καθολικών που διαιρεί την Ιρλανδία εδώ και έξι αιώνες.
Η πόλη του Ντέρι είναι από τις λιγοστές βορειοϊρλανδικές όπου οι Καθολικοί υπερτερούν αριθμητικά (70% στην περιοχή του Μπόγκσαϊντ και 30% σε αυτή του Γουάτερσαϊντ) και η ομώνυμη ομάδα αποτελούσε την τρίτη δύναμη της χώρας πίσω από Λίνφιλντ και Σέλτικ Μπέλφαστ (διαλύθηκε το 1948). Μετά το 1972 η πινακίδα «Καλώς ήλθατε στο ελεύθερο Ντέρι» θυμίζει πάντα εκείνα τα γεγονότα όμως έκτοτε η Ντέρι ήταν ανεπιθύμητη στη βορεϊοϊρλανδική λίγκα. Αρχικώς χρησιμοποίησε ως έδρα το γειτονικό Κολερέιν αλλά το 1972 η λίγκα απέβαλλε τον σύλλογο επ’ αόριστον, μένοντας για σειρά ετών… εκτός. Ωσπου, το 1984 κατατέθηκε η αίτηση στην ομοσπονδία της δημοκρατίας της Ιρλανδίας, έγινε αποδεκτή και από το 1986 μετέχει στο ιρλανδικό πρωτάθλημα αποτελώντας μια σπάνια περίπτωση.
Ένα νησί-κράτος με… 26 ομάδες
Φυσικά, θα έχετε ακούσει για τη Νήσο του Μαν (Isle of Man), ένα μικρό νησάκι στην ιρλανδική θάλασσα, μεταξύ δηλαδή της Βρετανίας και της Ιρλανδίας, μέλος της Κοινοπολιτείας, το οποίο είναι γνωστό, μεταξύ άλλων, για τον πιο επικίνδυνο αγώνα μοτοσυκλετών (Manx TT), τα πρόβατα με τέσσερα κέρατα και τις γάτες χωρίς ουρά. Όπως επίσης ότι πρόκειται για φορολογικό… παράδεισο ενώ είναι η πρώτη «χώρα» που αναγνώρισε επίσημα το bitcoin ως νόμισμα συναλλαγών.
Το νησί προσφέρει μηδενικό εταιρικό φόρο και ιδιαίτερα χαμηλό φόρο εισοδήματος, γεγονός που εξηγεί την προσέλκυση τεχνολογικών εταιρειών και μάλιστα κορυφαίες στο είδος τους.
Το Νησί του Μαν είναι κτήση του Βρετανικού Στέμματος, αλλά έχει αυτονομία από το Ηνωμένο Βασίλειο, με αρχηγό του κράτους τον εκάστοτε Βρετανό Μονάρχη (δηλαδή, σήμερα, τη βασίλισσα Ελισάβετ) αλλά η εξουσία ασκείται από αντικυβερνήτη.
Πήρε το όνομά του από την κελτική φυλή των Μανξ, οι απόγονοι των οποίων κατοικούν εκεί έως σήμερα (περί τους 80.000 κατοίκους αριθμεί) ενώ η τοπική γλώσσα είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα και κινδυνεύει να εξαφανιστεί.
Μόλις πέρυσι, 2019, ιδρύθηκε η FC Isle of Man και πήρε άμεσα συμμετοχή στο κατώτερο επίπεδο του αγγλικού πρωταθλήματος. Πάντως η Νήσος του Μαν έχει πρωτάθλημα, με 12 ομάδες στην πρώτη κατηγορία και 12 στη δεύτερη.
Το… παράδοξο της Ανδόρας
Η Ανδόρα είναι, ως χώρα, ένα από τα τελευταία πριγκιπάτα του κόσμου, Principat d’Andorra ονομάζεται επίσημα και βρίσκεται ανάμεσα στη Γαλλία και την Ισπανία με μόλις 80.00ο κατοίκους: μένουν στην πρωτεύουσα Ανδόρα λα Βέγια και σε επτά χωριά γύρω γύρω. Αρχηγός της Ανδόρας είναι από κοινού, ο εκάστοτε πρόεδρος της Γαλλίας (δηλαδή, σήμερα, ο Εμμανουέλ Μακρόν) και ο επίσκοπος του Ουρζέλ. Η εν λόγω επισκοπή (Bisbat d’Urgell στα καταλανικά) είναι η μεγαλύτερη επισκοπή της ισπανικής εκκλησίας στην Καταλωνία.
Το 819 ο βασιλιάς των Φράγκων Λουδοβίκος ο Ευσεβής, γιος του Καρλομάγνου, εκχώρησε εδάφη της Ανδόρας που τα κατείχαν οι ισπανοί κόμητες της Ουρζέλ στον τοπικό επίσκοπο. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση των Γάλλων ευγενών της άλλης πλευράς, που αμφισβήτησαν την απόφασή του. Τελικά, η διαμάχη λύθηκε το 1278 με τη συγκυριαρχία της Ανδόρας από τον Ισπανό επίσκοπο της Ουρζέλ και των γάλλων ευγενών της οικογένειας Αλμπρέ ως… συμπριγκήπων.
Η Ανδόρα διαθέτει, φυσικά, εθνική ομάδα, όπως και πρωτάθλημα αλλά ο ομώνυμος σύλλογος αγωνίζεται στα ισπανικά πρωταθλήματα (σήμερα είναι στη γ’ κατηγορία) αλλά και στο άσημο Copa Cataluna που κατέκτησε μάλιστα το 1994. Και παρέμεινε «Ισπανίδα» παρά την ίδρυση της ανδοριανής Primera Divisió το 1995, παρουσία ομάδων όπως η Σάντα Κολόμα και η Σάντα Ζούλια. Ευλόγως οι περισσότεροι διεθνείς της εθνικής Ανδόρας, βγαίνουν από την FC Ανδόρα.
Τα μόνα ευρωπαϊκά εδάφη στην… Αφρική
Η Ανδόρα ανήκει λοιπόν στο ομώνυμο πριγκιπάτο αλλά αγωνίζεται στο ισπανικό. Όπως στο ισπανικό παίζουν η Μελίγια και η Θέουτα, δύο ομάδες όμως που εδρεύουν… στην Αφρική, σε ομώνυμες πόλεις και, δη, διαφορετικές γεωγραφικά περιοχές ως βλέπετε στον χάρτη. Μάλιστα τα εν λόγω ισπανικά εδάφη είναι και τα μόνα ευρωπαϊκά, σήμερα, στην ευρωπαϊκή ήπειρο και πρακτικά… κόβουν από το Μαρόκο μέρος από την πλούσια θάλασσά του. Από το Μαρόκο ξεκίνησε μάλιστα ο Ισπανικός Εμφύλιος (1936-39) και τη Μελίγια, όχι τυχαία καθώς ο μελλοντικός δικτάτορας Φρανθίσκο Φράνκο γνώριζε τη σημασία της.
Εξ ου και σήμερα το μόνο… επιζών άγαλμά του βρίσκεται στη Μελίγια. Τα υπόλοιπα γκρεμίστηκαν. Το Μαρόκο βέβαια θεωρεί ότι αυτά τα εδάφη καθώς και ορισμένες νησίδες (κυρίως Περεχίλ) θα έπρεπε να του ανήκουν και συνεπώς αποτελούν σημείο τριβής μεταξύ των δύο κρατών εδώ και δεκάδες χρόνια, εξ ου και το 2009 η Ισπανία δπάνησε 30.000.000 δολάρια για τη δημιουργία φραχτών γύρω από τους εν λόγω ισπανικούς θύλακες.
Σήμερα η Θέουτα αγωνίζεται στην Tercera Division (δ’ κατηγορία) και η Μελίγια στη Segunda B (γ’ κατηγορία) του ισπανικού ποδοσφαίρου.
Οι κυπριακές ομάδες στο ελληνικό πρωτάθλημα
Η συμμετοχή των κυπριακών συλλόγων στην τότε Α’ Εθνική ήταν μια καινοτομία που εφαρμόσθηκε το 1967-1974 ύστερα από πρωτοβουλία του δικτατορικού καθεστώτος της χώρας σε συνεννόηση με την ΚΟΠ.
Το 1967-68 ο Ολυμπιακός Λευκωσίας, έγινε η πρώτη ομάδα της Κύπρου που συμμετείχε στο ελληνικό πρωτάθλημα ενώ η κυπριακή Α’ κατηγορία πρακτικά μετατράπηκε σε… τέταρτο όμιλο της ελληνικής β’ Εθνικής, έτσι ώστε ο πρωταθλητής της να αποκτά το δικαίωμα συμμετοχής στο επόμενο ελληνικό πρωτάθλημα. Με τον τρόπο αυτό, επιδιώχθηκε η σταδιακή ενοποίηση των δυο διοργανώσεων.
Η μοναδική ομάδα που κατόρθωσε να κερδίσει το δικαίωμα να διατηρηθεί για δεύτερο συνεχή χρόνο στην Α’ Εθνική ήταν ο ΑΠΟΕΛ της περιόδου 1973-74, ωστόσο τα γεγονότα που ακολούθησαν με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974 και την πτώση της Χούντας, ματαίωσαν την περαιτέρω προοπτική του εγχειρήματος.
Οι κυπριακές ομάδες που αγωνίσθηκαν στο ελληνικό πρωτάθλημα ήταν κατά σειρά οι Ολυμπιακός Λευκωσίας (1967-68, 1969-70 και 1971-72), ΑΕ Λεμεσού (1968-69), ΕΠΑ Λάρνακας (1970-71), Ομόνοια (1972-73) και ΑΠΟΕΛ (1973-74).
Αυτόνομα, σουηδόγλωσσα νησιά με… φινλανδικές ομάδες
Μεγάλη… κουβέντα σηκώνουν οι νήσοι Ολαντ, που σχηματίζουν ένα αρχιπέλαγος στη Βαλτική. Βρίσκονται στην είσοδο του Βοθνιακού κόλπου και αποτελούν μια αυτόνομη, αποστρατιωτικοποιημένη, ως επί το πλείστον σουηδόγλωσση (σ.σ. ναι, όλα αυτά μαζί) περιφέρεια που ανήκει στην Φινλανδία.
Τα νησιά συνολικά αποτελούν τη μικρότερη περιφέρεια της Φινλανδίας, όπου κατοικεί το 5‰ του πληθυσμού της Φινλανδίας και η αυτονομία αυτή αποκτήθηκε μετά την Κρίση των Ολαντ (Ålandsfrågan στα σουηδικά). Τούτη έλαβε χώρα το μακρινό 1921 ανάμεσα σε Φινλανδία και Σουηδία και ανέλαβε να την επιλύσει η τότε νεοσύστατη Κοινωνία των Εθνών, προπομπός του ΟΗΕ.
Συμφωνήθηκε, τότε, τα νησιά να παραμείνουν στην επικράτεια της Φινλανδίας αλλά στους Σουηδούς κατοίκους τους δόθηκε υψηλός βαθμός διοικητικής αυτονομίας και διεθνείς εγγυήσεις για τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους. Σήμερα τα νησιά Ωλαντ (σ.σ. συχνά γράφονται και με ωμέγα, προτιμότερο πάντως το πιο εξελληνισμένο όμικρον) έχουν πλήρες καθεστώς αυτονομίας από τη Φινλανδία, με δική τους κυβέρνηση, έχουν τη δική τους σημαία ενώ εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο της Φινλανδίας με μία έδρα.
Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη των Ολαντ είναι το Μάριεχαμν, όπου βρίσκεται η έδρα της κυβέρνησης και όπου κατοικεί το 40% του συνολικού πληθυσμού των νησιών. Ως θα θυμάστε, η ομάδα της Μάριεχαμν το 2016 κατέκτησε τη φινλανδική Veikkausliiga γράφοντας ιστορία στην περιοχή.
Ως επί το πλείστον οι ομάδες των νησιών Ολαντ μετέχουν στα φινλανδικά πρωταθλήματα, πλην της Μάριεχαμν «βαρύ» όνομα έχει η Ολαντ Γιουνάιτεντ στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις: η IF Φραμ το 1999-2011 μετείχε στις μικρές σουηδικές κατηγορίες, όπως και η Φίνστρομς Καμράτερνα το 2002-03 ενώ η Λέμλαντ IF συνεχίζει, μετέχοντας στην 6η κατηγορία του σουηδικού πρωταθλήματος. Και οι τρεις έχουν, κατά πλειονότητα, Σουηδόφωνους ποδοσφαιριστές.
Τα νησιά αποτελούνται από το βασικό νησί, Φάστα Ολαντ, όπου κατοικεί το 50% του συνολικού πληθυσμού (που ανέρχεται στους 30.000) και ένα αρχιπέλαγος στα ανατολικά, το οποίο περιλαμβάνει πάνω από 6.500 νησιά και βραχονησίδες (!).Το μοναδικό χερσαίο σύνορο των Ολαντ βρίσκεται στο ακατοίκητο νησί Μάερκετ, το οποίο η Φινλανδία… μοιράζεται με τη Σουηδία.
Σε άλλη χώρα παίζουν πρωτάθλημα, σε άλλη… Κύπελλο
Γνωστή γενικώς η περίπτωση της Βαντούζ, η οποία μετέχει στο πρωτάθλημα Ελβετίας αλλά στα Κύπελλα Ευρώπης εκπροσωπεί το… Λίχτενσταϊν. Το οποίο Λίχτενσταϊν είναι η μόνη χώρα – μέλος της UEFA που δεν έχει δικό της πρωτάθλημα, εξ ου και η Βαντούζ, έχοντας τον υψηλότερο βαθμολογικό συντελεστή, μετέχει αδιαλείπτως πλέον στο Europa League. Στη χώρα δεν έχει δοθεί θέση για τα προκριματικά του Champions League.
Οι μόνες χρονιές που το Λίχτενσταϊν πήγε να διοργανώσει κάτι δικό του ήταν το 1934-37, οργανώνοντας μαζί με τη Σεντ Γκάλεν και άλλες ομάδες… κάτι σαν πρωτάθλημα. Αντιθέτως, διοργανώνει κανονικά Κύπελλο και τη Βαντούζ διακρίνει το τρομερό παράδοξο ότι συμμετέχει στο πρωτάθλημα Ελβετίας και στο Κύπελλο Λίχτενσταϊν! Εδώ και μερικά χρόνια έχει πέσει στη β’ κατηγορία, την Challenge League ενώ ο εκάστοτε νικητής του Κυπέλλου παίρνει το εισιτήριο για το Europa League, με τη Βαντούζ να το κατακτά τις 15 από τις τελευταίες 16 φορές.
Το παράδειγμα της Βαντούζ ακολούθησαν κι άλλες ομάδες του Λίχτενσταϊν όπως η Μπάλτζερς, η Εσεν Μαουρέν, η Σάαν, η Τρίσεν, η Ρούγκελ και η Τρίσενμπεργκ.
Το πριγκιπάτο του Λίχτενσταϊν εκτείνεται στις Αλπεις, ανάμεσα σε Ελβετία και Αυστρία με πληθυσμό σχεδόν 40.000 κατοίκους. Είναι η μικρότερη χώρα με γερμανόφωνο πληθυσμό στον κόσμο και η μόνη γερμανόφωνη χώρα που δεν… συνορεύει με τη Γερμανία.
Γαλλική ομάδα εκτός… Γαλλίας
Προφανώς ονόματα ομάδων όπως η Ανσιάν, η Καφέ ντε Παρί, η Κοζενέ, η Παλέ Πρινσιέ και η Τεραμέ δεν σας λένε κάτι. Και λογικό, πρόκειται όμως για άσημα ποδοσφαιρικά σωματεία, μερικά από όσα υπάγονται στην ομοσπονδία του Μονακό. Διότι ναι, έχει και ομοσπονδία (από το 2000), αλλά και εθνική ομάδα η οποία δεν έχει λάβει ακόμη το πράσινο φως από την UEFA για να συμμετέχει στις διοργανώσεις της.
Το πριγκιπάτο του Μονακό περιβάλλεται στις τρεις πλευρές του από τη Γαλλία και στην τέταρτη από τη Μεσόγειο και είναι το πιο πυκνοκατοικημένο κράτος στον κόσμο με μόλις 38.300 κατοίκους να ζουν στο εν λόγω… λιμάνι. Από το 1297 τέθηκε υπό την προστασία της γενουατικής οικογένειας των Γκριμάλντι, πέρασε από γαλλικά αλλά και ισπανικλα χέρια, το 1793 προσαρτήθηκε στη Γαλλία, το 1814 ο Οίκος των Γκριμάλντι επανήλθε στην εξουσία και από το 1861 άρχισε να σταθεροποιείται η εξάρτηση από τη Γαλλία. Η οποία λίγο έλειψε να χαθεί επί ημερών Σαρλ ντε Γκολ, αλλά εις μάτην.
Η ομάδα της Μονακό, από το 1948-49, αγωνίζεται ανελλιπώς στα γαλλικά πρωταθλήματα, φτάνοντας στον πρώτο της τίτλο το 1961 αλλά δεν παύει να είναι μια… γαλλική ομάδα εκτός Γαλλίας, πρακτικά.
Ταξιδιάρες… Ελβετίδες και το παράξενο Καμπιόνε ντ’ Ιτάλια
Μπορεί η Ελβετία να έχει απορροφήσει, ως είδαμε, στα πρωταθλήματά της τις ομάδες του Λίχτενσταϊν, αρκετές… Ελβετίδες όμως ακολούθησαν αντίθετο δρόμο, όπως η Μπίσινγκεν. Η Büsingen am Hochrhein, κατά λέξη Μπίσινγκεν επί του Άνω Ρήνου, κωμόπολη της Γερμανίας, η οποία αποτελεί ενκλάβιο της Ελβετίας και απέχει από τη γερμανική χώρα περίπου 700 μ. στο κοντινότερό της σημείο.
Πώς έγινε αυτό; Μετά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918, έλαβε στην περιοχή χώρα δημοψήφισμα, με το 96% των κατοίκων του να τάσσεται υπέρ της ένταξης στην Ελβετία, εντούτοις δεν έγινε ποτέ πράξη καθώς η Ελβετία δεν μπορούσε να ανταποδώσει με κάποιο έδαφος αντίστοιχης αξίας. Έκτοτε, το Μπίσινγκεν παραμένει αποσπασμένο έδαφος της Γερμανίας, αποτελεί μάλιστα δημοφιλή τουριστικό προορισμό της ευρύτερης περιοχής. Και, ευλόγως, η ομώνυμη ομάδα αγωνίζεται στα ελβετικά πρωταθλήματα, ούσα στη δ’ κατηγορία.
Σημείωση: στην πολιτική γεωγραφία ως «περίκλειστον έδαφος», δηλαδή ενκλάβιο, ορίζεται ένα τμήμα γης που περιβάλλεται από εδάφη μιας ξένης χώρας, όπως συμβαίνει με το Μπίσινγκεν.
Ανάλογη είναι και η περίπτωση του Καμπιόνε ντ’ Ιτάλια, ενός μικρού δήμου της επαρχίας Κόμο που ανήκει στη διοικητική περιφέρεια της Λομβαρδίας, ενώ αποτελεί αποσπασμένο έδαφος της Ιταλίας, ευρισκόμενο εντός των εδαφών του ελβετικού καντονιού Τιτσίνο. Μπέρδεμα; Ε, ναι.
Το Καμπιόνε ντ’ Ιτάλια απέχει λιγότερο από 1.000 μέτρα από το κοντινότερο σημείο της «κυρίως ειπείν» Ιταλίας, με την οποία τα χωρίζει η λίμνη Λουγκάνο καθώς και ορεινοί όγκοι. Η πόλη είναι μόνο κατ’ όνομα ιταλική, καθώς οι περισσότερες κοινωνικές υπηρεσίες εντάσσονται σ’ αυτές της γειτονικής Ελβετίας. Μετά την ενοποίηση της Ιταλίας το 1861, τα εδάφη δυτικά της λίμνης Λουγκάνο καθώς και το ήμισυ της λίμνης αποδόθηκαν στην Ελβετία, έτσι ώστε το ελβετικό εμπόριο και οι μεταφορές να μην χρειάζεται να περνούν μέσα από ιταλικό έδαφος. Το προσωνύμιο «ντ’ Ιτάλια» προστέθηκε περί το 1930 από τον Μπενίτο Μουσολίνι, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί τρόπον τινά η «ιταλικότητα» του αποσπασμένου εδάφους.
Στο Καμπιόνε ντ’ Ιτάλια υπάρχει φυσικά και ομάδα, η Καμπιονέζε, η οποία ευλόγως επέλεξε να μετέχει στα ελβετικά πρωταθλήματα, καίτοι… Ιταλίδα.
Τον αντίθετο δρόμο είχε ακολουθήσει παλιότερα η Κιάσο, πόλη που ανήκει επίσης στο ελβετικό καντόνι του Τιτσίνο. Προπολεμικά η ομάδα της Κιάσο (1914-23) μετείχε μάλιστα στην ιταλική Serie A αλλά δεν το συνέχισε, επιλέγοντας να παραμείνει… Ελβετίδα ελέω των μεγάλων αποστάσεων που καλούνταν τότε να διανύσει στη βόρεια Ιταλία.
Από κοντά και η Κλάινβαλσερταλ, μικρή πόλη στην επαρχία του αυστριακού Μπρέγκεντζ, στα σύνορα, από τη δεκαετία του ’80 ως και το 2018 η ομάδα αγωνιζόταν στις μικρές κατηγορίες της Γερμανίας, πλέον είναι στις αυστριακές.
Η αρπαγή της… ωραίας Κριμαίας
Το ρωσικό δημοψήφισμα της 16ης Μαρτίου 2016 «γέννησε» ένα νέο κράτος, τη Δημοκρατία της Κριμαίας. Η φιλορωσική κυβέρνηση της περιοχής, που δεν αναγνωριζόταν από την ουκρανική κυβέρνηση, ανακοίνωσε τότε πως το 96,7% των κατοίκων επιθυμούσαν την ένταξη στη Ρωσία μιας περιοχής όπου το κλίμα έβραζε επί καιρώ. Η Κριμαία κήρυξε την ανεξαρτησία της και ενώθηκε με την Ρωσία δύο ημέρες μετά, μια κίνηση που σχεδόν καμία χώρα δεν έχει αναγνωρίσει ως σήμερα, ούτε καν ο ΟΗΕ. Σύμφωνα με την τροποποίηση του συντάγματος, που υπέγραψε ο Βλαντίμιρ Πούτιν, η Κριμαία αλλά και η Σεβαστούπολη εντάχθηκαν στη Ρωσική Ομοσπονδία ως ξεχωριστές πολιτικές οντότητες.
Ευλόγως δημιουργήθηκε πρόβλημα με τις ομάδες που έδρευαν στην περιοχή. Αρχικώς ιδρύθηκε η κριμαϊκή KFS Premier Liga, πρωτάθλημα της περιοχής αλλά εξακολουθεί να μην έχει αναγνώριση της UEFA.
Η Ρωσία πρότεινε τη μετακίνηση στους πλέον αναγνωρίσιμους συλλόγους (τη Σεβαστούπολη, τη Ταβρίγια Συμφερόπολης και τη Ζεμτσούζινα Γιάλτας) υπό τη δική της σκέπη αλλά δεν έγινε αποδεκτό από την UEFA. Η Ταβρίγια πάντως σήμερα υπάρχει εις… διπλούν: και στην Κριμαία ως TSK Simferopol και στην Ουκρανία ως Tavriya Simferopol, ομάδα που δημιουργήθηκε από το… μηδέν προκειμένου να συνεχίσει την παράδοση του συλλόγου, με έδρα το Μπέρισλαβ, κεντρικά στη σημερινή Ουκρανία. Μια μετακόμιση που έκαναν κι άλλες ομάδες, όπως η Σαχτάρ και η Μέταλουρχ αποχωρώντας από το Ντόνετσκ.
Ποδοσφαιρικός «εμφύλιος»
Το Κόσοβο, αν και έχει αναγνωριστεί διεθνώς, αλλά και ποδοσφαιρικώς από την UEFA, βρίσκεται εν μέσω εμφυλίου στο άθλημα καθώς οι Σέρβοι στη βόρεια πλευρά της χώρας λειτουργούν ανεξάρτητοι στον αθλητικό τομέα ή… μετακομίζουν παραδίπλα, στη Σερβία. Κύριο παράδειγμα η πρώην Ρούνταρ, νυν Τρέπτσα, που έχει ήδη ξεκινήσει να παίζει στις σέρβικες κατηγορίες.
Από κοντά και η Μόκρα Γκόρα, η οποία εδρεύει στο Ζούμπιν Πότοκ στο βόρειο Κόσοβο και επίσης συμμετέχει στο σέρβικο πρωτάθλημα.
De jure και de facto
Η Κατόλικα Κάλτσιο είναι η μόνη επαγγελματική ποδοσφαιρική ομάδα από το Σαν Μαρίνο συγχωνεύτηκε το καλοκαίρι του 2019 με τη Σαν Μαρίνο Κάλτσιο, μιας και το εγχώριο Campionato Sammarinese di Calcio είναι ερασιτεχνικό. Η Κατόλικα Κάλτσιο παίζει στη Serie D. Στο παρελθόν κι άλλες ομάδες του Σαν Μαρίνο πέρασαν για λίγο από μικρές ιταλικές κατηγορίες όπως η Τρε Πένε, η Λα Φιορίτα, η Ντομανιάνο και η Τρε Φιόρι.
Από τις πλέον επιτυχημένες ομάδες της Γεωργίας επί ημερών ΕΣΣΔ, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το ’90, η Ντινάμο Σοχούμι επέλεξε να παραμείνει στο ρώσικο πρωτάθλημα. Εδρεύει όμως στην Αμπχαζία, μια περιοχή στον Καύκασο που είναι διά νόμου (σ.σ. de jure) αυτόνομη δημοκρατία της Γεωργίας, αλλά έχει διακηρύξει ανεξαρτησία μετά τον πόλεμο στις αρχές της δεκαετίας του ‘90. Εξ ου και παραμένει εκ των πραγμάτων (σ.σ. de facto) ανεξάρτητη από τη Γεωργία, παρότι δεν είναι αναγνωρισμένη διεθνώς, με εξαίρεση τη Ρωσία και ακόμη λίγες χώρες.
Η πρωτεύουσα είναι το Σοχούμι, που βρίσκεται στον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα). Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αμπχαζίας δεν είναι αναγνωρισμένη, ευλόγως, από την UEFA, υπάρχει όμως εγχώριο πρωτάθλημα.
Η μεγάλη αμερικάνικη… αγκαλιά
Σε αρκετά σπορ στις ΗΠΑ εμφανίζονται ομάδες άλλων (γειτονικών) χωρών, για να αυξηθεί η εμπορικότητα, κυρίως από τον Καναδά – και όχι μόνο. Ήδη τρεις καναδικές ομάδες αγωνίζονται στη Major League Soccer: το Τορόντο, οι Βανκούβερ Γουάιτκαπς και η Μόντρεαλ Ιμπακτ ενώ σε μικρότερες κατηγορίες συναντά κανείς τους Κάλγκαρι Φούτχιλς, τη Θάντερ Μπέι Τσιλ, τους Βανκούβερ Ρόβερς, τους Βικτόρια Χαϊλάντερς και το Γουίνιπεγκ.
Ισχύει όμως ο… κανόνας, πια, και για ομάδες άλλων χωρών. Τα νησιά των Βερμούδων, μια μικρή χώρα στον Ατλαντικό, είναι υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου ωστόσο δύο ομάδες τους, παλιότερα οι Μπερμούντα Χότζες και, πλέον, η Μπάσκομ, έλαβαν license για να αγωνίζονται σε χαμηλές κατηγορίες των ΗΠΑ.
Το… αυτό για και τους Πουέρτο Ρίκο Αϊλάντερς, στις αρχές της δεκαετίας, όπως και για άλλες ομάδες του Πουέρτο Ρίκο, πιο άσημες: τη… Σεβίλλη (ναι, υπάρχει κι εκεί), τη Ρίβερ Πλέιτ (επίσης, ναι) και την Πουέρτο Ρίκο Γιουνάιτεντ. Δεν κράτησε πολύ για όλες ελέω του μεγάλου κόστους για τα ταξίδια τους.
Εδρεύει σε πρωτεύουσα εκτός… χώρας
Η Μασίρα δεν είναι ευρέως γνωστή ως σύλλογος, μετέχει στο πρωτάθλημα του Μαρόκου (στη β’ κατηγορία, πια). Γεωγραφικά όμως το Ελ Λαγιούν (ή Λααγιούν), όπου εδρεύει, είναι η πρωτεύουσα της Δυτικής Σαχάρας, μια από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές του κόσμου.
Τα εδάφη της διεκδικούνται από το Μαρόκο και το Μέτωπο Μετώπου Πολισάριο (επαναστατικό απελευθερωτικό κίνημα που εκπροσωπεί τους Σαχράουι ώστε να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο κράτος), το οποίο κήρυξε την ανεξαρτησία της Δυτικής Σαχάρας ανακηρύσσοντας την Λαοκρατική Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας.
Πρωταθλητές Σιγκαπούρης… Γάλλοι και Ιάπωνες!
Η Premier League της Σιγκαπούρης ιδρύθηκε το 1988 και από το 1995 έγινε επαγγελματική. Γενικώς όμως ουδέποτε είχε το ενδιαφέρον που περίμεναν στη χώρα και, σε μια παγκόσμια πρωτοτυπία, δέχεται… κανονικά και με τον νόμο ομάδες από άλλες χώρες. Ετσι, απλά! Η Σιγκαπούρη ήταν βρετανική αποικία και μέχρι το 1965, είναι νησιωτική χώρα νότια της Μαλαισίας και πρόκειται για μια μικρή, ανεξάρτητη χώρα, μια… βούλα στον χάρτη.
Στο πρωτάθλημα της Σιγκαπούρης μετέχουν, όπως και στο προσεχές, δύο… ξένες: η DPMM και η Αλμπιρεξ.
Η DPMM (από τα αρχικά Duli Pengiran Muda Mahkota που σημαίνει «Η Αυτού Μεγαλειότης Πρίγκιπας του Στέμματος») είναι ομάδα από το Μπρουνέι και εδρεύει στην πρωτεύουσα Μπαντάρ Σερί Μπεγκαβάν! Ιδρύθηκε το 1994, κατέκτησε εύκολα πολλούς τίτλους στο άσημο πρωτάθλημα του Μπρουνέι και το 2005-08… μετακόμισε στο πρωτάθλημα της Μαλαισίας. Επειδή όμως τα βρήκε… σκούρα, από το 2009 συμμετέχει στο πρωτάθλημα της Σιγκαπούρης. Μάλιστα το 2015 αλλά και πέρυσι, 2019, πήρε το πρωτάθλημα! Ωστόσο δεν μπορεί να εκπροσωπήσει φυσικά τη Σιγκαπούρη στο ασιατικό Champions League, όπως και άλλες δύο ομάδες της λίγκας.
Η άλλη είναι η Αλμπιρεξ Νιϊγκάτα, υπό το πλήρες όνομα Albirex Niigata Singapore FC, ευλόγως είναι «δορυφόρος» της ομώνυμης ομάδας της ιαπωνικής J–League. Ιδρύθηκε άλλωστε το 2004 για ακριβώς αυτόν τον λόγο, για να τροφοδοτεί τη «μαμά» Αλμπιρεξ με παίκτες. Ή έδρα της όμως δεν είναι, φυσικά, στην Ιαπωνία αλλά το Γιούρονγκ Ιστ, στα δυτικά της Σιγκαπούρης. Η σιγκαπουριανή Αλμπιρεξ Νιϊγκάτα κατέκτησε μάλιστα επί τρεις σερί σεζόν το πρωτάθλημα (2016-18).
Στην Premier League της Σιγκαπούρης μετέχει και μια ομάδα ονόματι Γιανγκ Λάιονς. Τα «νεαρά λιοντάρια» πρόκειται για ομάδα της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας, απαρτιζόμενη αποκλειστικά από παίκτες ως 23 ετών και αποτελεί την εθνική Ελπίδων της Σιγκαπούρης! Ο,τι να’ ναι… Το 2012, μετά από πρόσκληση, μετείχε στη λίγκα και η Χαριμάου Μούντα, ούσα η εθνική ομάδα U22 της Μαλαισίας.
Η DPMM και η Αλμπιρεξ δεν είναι οι μόνες «αλλοδαπές» που αγωνίστηκαν στο πρωτάθλημα της Σιγκαπούρης. Την τετραετία 2007-09 ακολούθησε τον ίδιο δρόμο και μια ομάδα ονόματι Σούπερ Ρεντς, απαρτιζόμενη από Νοτιοκορεάτες παίκτες, ύστερα από πρόταση της τοπικής κοινότητας της Σιγκαπούρης. Αλλά δε βρήκε ομάδα στη «μαμά» Νότια Κορέα για να συνεργαστεί οικονομικά και διαλύθηκε ύστερα από τρεις σεζόν.
Και, επειδή τα… κουλά δεν τελειώνουν εδώ, υπήρχε για μια διετία (2010-11) και η Ετουάλ στο πρωτάθλημα της Σιγκαπούρης. Μια ομάδα που απαρτιζόταν μόνο από Γάλλους παίκτες, συν μερικούς Ευρωπαίους. Οι Γάλλοι πήραν μάλιστα το πρωτάθλημα το 2010. Εντέλει, δύο χρόνια μετά την εμφάνισή της, διαλύθηκε ως σύλλογος και έκτοτε διατήρησε ακαδημία στη χώρα, η οποία συνεργάζεται με μεγάλα ευρωπαϊκά clubs.
Αντίστοιχα με τις προαναφερθείσες, έγιναν και κινέζικες συμμετοχές στη Σιγκαπούρη: το 2003-05 η Σίντσι, το 2007 η Λιαονίνγκ Γκουανγκιουάν, «δορυφόρος» της γνωστής ομάδας Λιαονίνγκ, και το 2008 η Ντάλιαν Σίντε Σίβου, «δορυφόρος» της γνωστής Ντάλιαν Σίντε. Στον… χορό και η Αυστραλία, το μακρινό 1994 οι Περθ Κανγκουρούς και η Ντάργουιν Κλαμπς είχαν λάβει μέρος στο πρωτάθλημα, που ήταν ακόμη σε ερασιτεχνικό επίπεδο.
Τέλος, εμφανίστηκε κάποτε σε αυτό το απίθανο πρωτάθλημα της Σιγκαπούρης και… αφρικάνικη ομάδα. Η Σπόρτινγκ Αφρικέ έπαιξε το 2006 απαρτιζόμενη από Νιγηριανούς, Καμερουνέζους, Κενυάτες κλπ. αλλά δεν ξανάπαιξε πέρασε από μια σεζόν, μη λαμβάνοντας άδεια από την ομοσπονδία που θεώρησε ότι δεν προσέφερε κάτι παραπάνω στο πρωτάθλημα.
Στη χώρα των καγκουρό
Ωσάν ανάλογη περίπτωση με ΗΠΑ και Καναδά, σε αρκετά σπορ οι ομάδες της Νέας Ζηλανδίας μετέχουν σε πρωταθλήματα της Αυστραλίας, άλλωστε το αγωνιστικό επίπεδο της πρώτης είναι ως επί το πλείστον ερασιτεχνικό.
Παλιότερα, υπό την ονομασία Φούτμπολ Κινγκς, οι Νιου Ζίλαντ Νάιτς είχαν μετάσχει (1999-04 και 2005-07) στο πρωτάθλημα της Αυστραλίας, όπου έχει… διαρκείας η Ουέλινγκτον Φοίνιξ, ο μόνος επαγγελματικός σύλλογος της Νέας Ζηλανδίας. Και, κατόπιν συμφωνίας με την συνομοσπονδία της AFC, η Φοίνιξ δεν έχει δικαιώματα συμμετοχής στις διοργανώσεις της, π.χ. το ασιατικό Champions League, ακόμη κι αν πάρει το πρωτάθλημα.
Τ0 «ασιατικό» Ισραήλ στην Ευρώπη και οι Αυστραλοί στην Ασία
Ως και τις αρχές της δεκαετίας του ’70, το Ισραήλ μετείχε στις ασιατικές διοργανώσεις. Λογικό, μιας και γεωγραφικά υπάγεται στην Ασία. Και, μάλιστα, κατέκτησε το Asian Cup το 1964, χρονιά που το διοργάνωσε. Εφτασε ως τον τελικό το 1956 και το 1960 και τερμάτισε τρίτο το 1968. Πλέον, ως γνωστόν, καθότι «ευρωπαϊκό μέλος», μετέχει στα προκριματικά του Euro και το Μουντιάλ ως «κομμάτι» της UEFA. Η αλλαγή είχε να κάνει βέβαια ελέω θρησκείας και μάλιστα κατόπιν αιτήματος, το 1973, του Κουβέιτ, μια πρόταση που πέρασε τότε με ψήφους 17-13… Γενικώς το Ισραήλ αποτελούσε «όχληση» ωσάν αθλητική παρουσία στην ήπειρο και το ζήτημα λύθηκε με τη… μετακόμισή του στην ευρωπαϊκή.
Η περίπτωση του Ισραήλ που… άλλαξε ήπειρο και μετέχει αθλητικά στην ευρωπαϊκή, καίτοι ασιατική χώρα, δεν είναι μοναδική. Για εμπορικούς λόγους, το 2006 η Αυστραλία είδε η πρότασή της για αλλαγή ηπείρου ποδοσφαιρικά να δικαιώνεται και «μετακόμισε», από την Ωκεανία, στην Ασία. Καλά τα δέκα γκολ στα Φίτζι και τα 15 στα Νησιά Σολομώντα αλλά αναζητούσε… ανταγωνισμό. Και, το 2015 η Αυστραλία όχι μόνο διοργάνωσε αλλά κατέκτησε το Asian Cup.
Νέα Ζηλανδία και Καζακστάν
Μέλος της ασιατικής ζώνης ήταν για λίγο, στα μέσα της δεκαετίας του ’60, και η Νέα Ζηλανδία ενώ το Καζακστάν, από τότε που κατέρρευσε η ΕΣΣΔ, μετείχε για δέκα χρόνια (1992-02) στις ασιατικές διοργανώσεις και εντάχθηκε στην UEFA το 2002
Μάλιστα προ ολίγων ετών η Νέα Ζηλανδία είχε ζητήσει από τη FIFA να διερευνήσει το ενδεχόμενο να… μετακομίσει σε ζώνη της Αμερικής, είτε της Βόρειας είναι της Νότιας αλλά το αίτημα έμεινε στα χαρτιά.
«Μετακόμιση» είχε κάνει και η Κινεζική Ταϊπέι, η εθνική ομάδα της Ταϊβάν που από το 1982 ως το 1989 πήγε σε αυτή της Ωκεανίας και κατόπιν γύρισε στην ασιατική.
Copa America όχι μόνο για… Αμερικάνους
Γεωγραφικές… ανωμαλίες έχουν λάβει χώρα όμως και αλλού. Στο Copa America έχουν λάβει κατά καιρούς προσκλήσεις να μετάσχουν αρκετές ομάδες, με αρχή το Μεξικό που πρωτοπροσκλήθηκε το 1993, η Κόστα Ρίκα, η Ονδούρα, οι ΗΠΑ και η Τζαμάικα. Κομμάτια να γίνει, αμερικάνικες ομάδες ήταν ωστόσο σε Copa America έχουν μετάσχει και… ασιατικές: το 1999 η Ιαπωνία, κατόπιν προσκλήσεως της CONMEBOL και το 2019 το Κατάρ. Το οποίο Κατάρ είχε εξασφαλισμένη συμμετοχή για το 2020 αλλά ελέω της κατάστασης μετατέθηκε το Copa America, που θα συνδιοργάνωναν Κολομβία και Αργεντινή, για το 2021. Εκτός του Κατάρ, για το αναβληθέν φετινό είχε πάρει… license και η Αυστραλία, η οποία με αυτή τη συμμετοχή θα γινόταν η μόνη εθνική ομάδα παγκοσμίως με συμμετοχή σε τελικές φάσεις διοργανώσεων… τριών ηπείρων (!).
Προσκλήσεις υπήρξαν συχνά και στο Gold Cup, διοργάνωση της CONCACAF (Κεντρική, Βόρεια Αμερική και Καραϊβική). Η Βραζιλία αρίθμησε τρεις παρουσίες (φτάνοντας δις στον τελικό), η Κολομβία άλλες τόσες και από μια το Εκουαδόρ, το Περού ενώ στα… παράξενα, ευτράπελα (ό,τι προαιρείστε) είναι η παρουσία της Νότιας Κορέας το 2002 και της Νοτίου Αφρικής το 2005!
Πρωταθλήτρια Ασίας η… Μακάμπι
Και στις διεθνείς διοργανώσεις συναντάς ανάλογα παραδείγματα. Όπως στη λίστα των νικητών του Champions League Ασίας, μιας διοργάνωση που ξεκίνησε δειλά δειλά το 1967, υπάρχει και η… Μακάμπι Τελ Αβίβ, μιας και το Ισραήλ μετείχε διεθνώς, τότε, στην ασιατική ζώνη. Και μάλιστα πήρε τα τρία από τα πρώτα τέσσερα τρόπαια κι από το 1971… σιγή. Η διοργάνωση καταργήθηκε «ελλείψει ενδιαφέροντος», για να επανέλθει μόλις το 1985 και έκτοτε να αλλάξει πολλά συστήματα διεξαγωγής.
Ειρήσθω εν παρόδω, ο τελικός του 1971 ήταν ανάμεσα στην ιρανική Αλ Σορτά και τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, με έδρα την Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης. Και δεν έμελλε να ξεκινήσει ποτέ: οι Ισραηλινοί μπήκαν στο γήπεδο κρατώντας σημαίες του Ιράκ και της Παλαιστίνης και αρνήθηκα να προσέλθουν για να αγωνιστούν. Η Μακάμπι πήρε στα… χαρτιά με 2-0 το ματς (και, φυσικά, το τρόπαιο).
Θα μπορούσε και τρόπαιο του Copa Libertadores να έχει καταλήξει σε ομάδα εκτός… αυτού, ήτοι μεξικάνικης. Τρεις φορές έφτασαν στους διπλούς, τότε, τελικούς αλλά δεν τα κατάφεραν. Η Κρουζ Αζούλ με την Μπόκα Τζούνιορς το 2001 (στα πέναλτι), η Γουαδαλαχάρα με την Ιντερνασιονάλ το 2010 και η Τίγκρες με τη Ρίβερ Πλέιτ το 2015. Πλέον όμως δε μετέχουν στο Copa Libertadores η ομάδες του Μεξικού.
Και στη «μασωνική» διάλεκτο…
…θα βρείτε παραδείγματα, αλλά υπάρχει και κορυφαίο: Eurobasket έχει κατακτήσει… αφρικανική χώρα: η Αίγυπτος το 1949, διοργανώνοντας μάλιστα το τουρνουά στη θέση της ΕΣΣΔ η οποία είχε αρνηθεί τη διοργάνωση! Οι «φαραώ» δεν είναι οι μόνοι μη Ευρωπαίοι που μετείχαν σε Eurobasket. Μετείχε το Ιράν το 1959, ο Λίβανος το 1949 (στην Αίγυπτο, ελέω έλλειψης συμμετοχών) και το 1953 και η Συρία, επίσης το 1949.
Ερευνα που δημοσιεύτηκε στο Foxbet.gr από 12 ως 18/4/2020
