Στις αρχές του 20ού αιώνα σε μία Ρώμη, όπου πλάι στις παλιές άμαξες κάνει την εμφάνισή του το πρώτο ηλεκτρικό τραμ, μία παρέα εννέα φίλων του αθλητισμού (οι Τζιάκομο Μπιτζιαρέλι, Οντόακρε Αλοϊζι, Αρτούρο Μπαλεστιέρι, Αλτσέστε Γκριφόνι, Τζούλιο Λεφέβρ, Γκαλιλέο Μάσα, Αλμπέρτο Μεζόν και Ενρίκο Βενιέρ) με επικεφαλής τον Λουίτζι Μπιτζιαρέλι καθισμένοι στις όχθες του Τίβερη και μπροστά από την Πλατεία Ελευθερίας (Piazza della Libertà) σκέφτονται τη δημιουργία ενός συλλόγου που θα δραστηριοποιείται στο στίβο.
«H ονομασία του πρέπει να περιλαμβάνει ολόκληρη τη Ρώμη», υποστηρίζει ο Μπιτζιαρέλι και η πρότασή του γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό από την παρέα. Με ανάδοχο την επαρχία, στην οποία υπάγεται γεωγραφικά η ιταλική πρωτεύουσα, ιδρύεται στις 9 Γενάρη του 1900 ο «Σύλλογος αγώνων στίβου Λάτσιο» (Società Podistica Lazio) που λίγο αργότερα θα μετονομαστεί σε «Αθλητικός σύλλογος Λάτσιο» (Società Sportiva Lazio).
Μολονότι μάλιστα τα αρχικά S.S παραπέμπουν σε «θυγατρική» των S.S των Γερμανών φασιστών, μια αναδρομή στην ιστορία του συλλόγου καταδεικνύει πως αυτός όχι μόνο δεν ταυτίστηκε με καθεστωτικές τάσεις αλλά κάποια χρόνια μετά την ίδρυσή του (1927) αντιστάθηκε στις βλέψεις του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος για ένωση όλων των ομάδων της πόλης υπό την κοινή ονομασία Α.S Roma…
Δεύτερο βήμα, μετά το όνομα, είναι τα χρώματα. Ο Μπιτζιαρέλι και τα υπόλοιπα ιδρυτικά μέλη ήταν μεγάλοι θαυμαστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και έντονα «γοητευμένοι» από το ολυμπιακό πνεύμα, το οποίο εκείνη την εποχή διαπότιζε ολόκληρο τον κόσμο λόγω της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 στην Αθήνα και του 1900 στο Παρίσι.
Η επιλογή του λευκού και του γαλάζιου, χρωμάτων της ελληνικής σημαίας, μόνο τυχαία δεν ήταν -όπως δεν είναι, άλλωστε, και η δημοφιλία της Λάτσιο στην Ελλάδα. Για οικόσημο του νέου συλλόγου αναζητήθηκε ένα σύμβολο δύναμης και υπεροχής. Βρέθηκε στον αετό, το έμβλημα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και των λεγεώνων της. Από τα πλέον γνωστά συνθήματα των «λατσιάλι» είναι το «Ενας αετός για κάθε λεγεώνα / καμία λεγεώνα χωρίς αετό!» (Un aquila per ogni legione, nessuna legione senz’aquila!), ενώ από τα χρώματα και το σήμα της ομάδας προέκυψαν και τα δύο πιο γνωστά παρατσούκλια της: biancocelesti (οι κυανόλευκοι) και aquilotti (νεαροί αετοί).
Δύο χρόνια μετά την ίδρυση του συλλόγου, ο Μπρούτο Σεγκετίνι, μέλος της παρισινής Ρασίνγκ, μεταδίδει στους υπόλοιπους «μπιανκοσελέστι» το μικρόβιο του ποδοσφαίρου. Το 1902 πραγματοποιούνται οι πρώτοι επίσημοι αγώνες. Η φήμη της Λάτσιο εξαπλώνεται γρήγορα πέρα από τα σύνορα της Ρώμης, με αποτέλεσμα να προσκληθεί στην Πίζα για τα τελικά του πρώτου πρωταθλήματος ομάδων της κεντρικής και νότιας Ιταλίας. Τον Ιούνιο του 1907 οι «αετοί» καλούνται να παίξουν τρία ματς σε μια μέρα. Το «κοντέρ» γράφει 3-0 κόντρα στη Λούκα, 4-0 απέναντι στην Πίζα και 1-0 τη Λιβόρνο. Οι «γαλάζιοι» της Ρώμης μόλις είχαν γράψει μια χρυσή σελίδα ιστορίας.
Στα χρόνια που ακολουθούν ο παλαιότερος από τους ενεργούς, ποδοσφαιρικούς συλλόγους της Ρώμης βιώνει πολλές διακυμάνσεις ανά δεκαετίες, κατακτά τίτλους, αντιμετωπίζει υποβιβασμούς και οικονομικά σκάνδαλα και αναδεικνύει μεγάλους παίκτες, όπως ο Σίλβιο Πιόλα, ένας από τους καλύτερους Ιταλούς επιθετικούς όλων των εποχών. Στις μέρες μας η Λάτσιο αποτελεί ένα από τα πιο δραστήρια αθλητικά κλαμπ με 37 τμήματα σε λειτουργία (από μπάσκετ μέχρι κρίκετ!) γεμίζοντας περηφάνια τους ανά τον κόσμο οπαδούς της και δικαιώνοντας το όραμα του Λουίτζι Μπιτζιαρέλι, 122 χρόνια πριν…
