Menu

Το πρώτο Μουντιάλ Συλλόγων δεν… ενθουσίασε

Το πρώτο Μουντιάλ Συλλόγων δεν… ενθουσίασε

21 Βραζιλιάνοι κι ένας Κολομβιανός, ο Φρέντι Ρινκόν, εισήλθαν σαν σήμερα, 15 Ιανουαρίου 2000, στο τερέν του «Μαρακανά», για τον βραζιλιάνικο «εμφύλιο» Κορίνθιανς και Βάσκο.

Ο Εντμούντο, λίγες ημέρες αφού είχε σημειώσει το, εκπληκτικό, τρίτο τέρμα της Βάσκο ντα Γκάμα εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αστόχησε στο κρίσιμο πέμπτο πέναλτι των «παολίστας» ανακηρύσσοντας την Κορίνθιανς παγκόσμια πρωταθλήτρια: 4-3 στα πέναλτι, ύστερα από 120 ανούσια ποδοσφαιρικά λεπτά (0-0).

Πριν από τον Εντμούντο, ο Ντίντα (μία από τις μορφές του τουρνουά, αν και MVP ψηφίστηκε ο συμπαίκτης του Έντιλσον) είχε αποκρούσει το σουτ του Ζιλμπέρτο και ο Έλτον αυτό του Μαρσελίνο.

«Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων ολοκληρώθηκε με τους Καριόκας θριαμβευτές). Ένας θεσμός που αμφισβητήθηκε από την πρώτη στιγμή. Μια παταγώδης αποτυχία της FIFA στην προσπάθειά της να κερδίσει ακόμη περισσότερα χρήματα ή η αρχή μιας νέας εποχής στις διασυλλογικές διοργανώσεις;» έγραφε ο Τύπος της εποχής. «Η διοργάνωση φιλοξένησε κάποια θεαματικά παιχνίδια (Βάσκο – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 3-1, Ρεάλ Μαδρίτης – Ράζα Καζαμπλάνκα 3-2), ενώ δόθηκε και η ευκαιρία στις πρωταθλήτριες των “αδικημένων” συνομοσπονδιών να δείξουν ότι δεν υπολείπονται των ομάδων της Ευρώπης και της Νότιας Αμερικής. Από ‘κεί και πέρα όμως; Σίγουρα δεν είναι καλό για ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα να αγωνίζονται στον τελικό δύο ομάδες που προέρχονται από την ίδια χώρα. Η παταγώδης αποτυχία των Ευρωπαίων, της Ρεάλ και ­ κυρίως ­ της Γιουνάιτεντ, που οφείλεται κατά πολύ μεγάλο βαθμό στην αδιαφορία, θα πρέπει να προβληματίσει τον Ζεπ Μπλάτερ, ο οποίος θα πρέπει και να επανεξετάσει τους όρους συμμετοχής: η κάτοχος του Κόπα Λιμπερταδόρες 1998, Βάσκο ντα Γκάμα, προτιμήθηκε της φετινής νικήτριας (!) Παλμέιρας, η Ρεάλ Μαδρίτης συμμετείχε ως κάτοχος του Διηπειρωτικού ­ δηλαδή ενός άλλου παγκόσμιου πρωταθλήματος, ενώ η Κορίνθιανς πήρε μέρος χωρίς να έχει κερδίσει τίποτε (!) όντας απλώς πρωταθλήτρια της διοργανώτριας χώρας» συμπλήρωνε το ρεπορτάζ της εποχής.

22 χρόνια μετά, τούτα είναι πλέον δεδομένα – και όχι ερωτήματα.