Στη πιο μαύρη περίοδο των άγριων βασανιστηρίων στη Μακρόνησο, ο διοικητής του Γ’ Τάγματος Σκαπανέων είχε την ιδέα να διεξαχθεί φιλικός αγώνας ποδοσφαίρου μεταξύ Ολυμπιακού και ομάδας κρατουμένων της Μακρονήσου που δεν είχαν ακόμη τα σημάδια των βασανισμών. Σκοπός του, ο εξωραϊσμός της εικόνας της Μακρονήσου προς τον έξω κόσμο.
Μπορεί να μη πέτυχε ο εξωραϊσμός της Μακρονήσου από τόπο βασανιστηρίων σε τόπο «εθνικής ανάνηψης» των λιωμένων από τα βασανιστήρια κρατουμένων (ελέω των αριστερών τους πεποιθήσεων), γιατί η ιστορία είχε τη δική της κρίση, αλλά ο αγώνας έγινε.
Ο αγώνας έγινε στις 26 Ιανουαρίου 1949 στις 3 μ.μ. στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Ο Ολυμπιακός κόντρα στα Α΄ και Γ΄ Τάγματα Μακρονήσου (Μεικτή Μακρονήσου), παρουσία του υπουργού Στρατιωτικών Παναγιώτη Κανελλόπουλου για να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στο γεγονός.
Στην ομάδα της Μακρονήσου συμμετείχαν τέσσερις κρατούμενοι, ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού εναντίον της φυσικής ομάδας τους! Και δίχως τον εκτελεσμένο, το 1948, φορ του Ολυμπιακού Νίκο Γόδα, καθώς και τον συμπαίκτη και συναγωνιστή του Μιχάλη Αναματερό που σκοτώθηκε στη μάχη των Δεκεμβριανών, το 1944, στα Εξάρχεια.
Ο Ολυμπιακός του Θεολόγου Συμεωνίδη αγωνίστηκε με τους Xρήστο Κλέτσα, Διονύση Μινάρδο (αρχηγός), Ανδρέα Μουράτη, Ηλία Ρωσσίδη, Λουκιανό Γκιόκα, Μπάμπη Κοτρίδη, Στέλιο Χριστόπουλο, Αρη Μπιζάν, Αγγελο Βασιλειάδη, Αλέκο Χατζησταυρίδη και Λευτέρη Τριανταφύλλου. Στο 46ο λεπτό ο Στέλιος Κουρκουλάτος αντικατέστησε τον Χρήστο Κλέτσα και ο Ακύλας Δρούγκας τον Ηλία Ρωσσίδη.
Η Ομάδα Επιλέκτων της Μακρονήσου είχε παίκτη και προπονητή τον μεγάλο στράικερ του Παναθηναϊκού Αντώνη Παπαντωνίου. Τερματοφύλακας ο Νίκος Πολίτης του Ολυμπιακού. Στην άμυνα ο Συμεών Ζόπσος της ΜΕΝΤ ο οποίος στο δεύτερο ημίχρονο αντικαταστάθηκε από τον Γιάννη Φωκά του Παναθηναϊκού. Ο Καραβασίλης της Προοδευτικής, ο Κώστας Λιάρος του Εθνικού και της Καλαμαριάς, ο Βασίλης Παπαδόπουλος του Απόλλωνα, ο Διονύσης Γεωργάτος του Ολυμπιακού, ο Κώστας Ιωαννίδης του Ηρακλή, ο Γιώργος Δαρίβας και ο Ηλίας Μαλαμόπουλος του Ολυμπιακού, ο Γιώργος Πατηνιώτης του Εθνικού και ο μεγάλος Αντώνης Παπαντωνίου (αρχηγός) του Παναθηναϊκού.
Η «Αθλητική Ηχώ» σημείωνε στο πρωτοσέλιδό της την επόμενη μέρα: «Ο Ολυμπιακός Πειραιώς υπέκυψε μετά πειθαρχημένον και ήρεμον αγώνα εις την ισχυρά μεικτή Μακρονήσου με 2-1. H στρατιωτική ομάς απέσπασε την νίκην πέντε λεπτά προ της λήξεως διά του Πατηνιώτη. Το τέρμα του Ολυμπιακού –πρώτου του αγώνος– επέτυχεν ο Χατζησταυρίδης και ισοφάρισε δε ο παλαίμαχος Θεσσαλονικεύς Ιωαννίδης. Ηρως του αγώνος ο τερματοφύλαξ Πολίτης».
Θα μπορούσε να είναι και η ελληνική εκδοχή της ιστορικής ταινίας «η απόδραση των 11», όπου στη Γερμανία, σ’ ένα στρατόπεδο, το 1943, μια ομάδα αιχμαλώτων δέχεται ν’ αντιμετωπίσει σ’ έναν ποδοσφαιρικό αγώνα τη γερμανική ομάδα, την οποία εν τέλει κερδίζει!
Αξίζει να σημειωθεί πως στήθηκε ειδική επιχείρηση προκειμένου οι κρατούμενοι να επιστρέψουν στην Μακρόνησο, ενώ δόθηκε διαταγή από την ντροπιασμένη φασιστική ηγεσία να διαλυθεί άμεσα η ομάδα!
Ενας αγώνας που έμεινε στην ιστορία για πολλούς και διαφορετικούς λόγους: ποδοσφαιρικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς και όχι μόνο.
Στον αγώνα εκείνο, 12.000 φίλαθλοι χειροκρότησαν τις δύο ομάδες αλλά ειδικά «με πάθος και νόημα» τη μεικτή Μακρονήσου! Έκτοτε απαγορεύθηκε κάθε παρόμοια εκδήλωση από το καθεστώς που κατανοούσε ότι ο κόσμος αναζητούσε ευκαιρία για να δείξει την απέχθειά του προς ό,τι γινόταν στο νησί…
Κατά την διάρκεια του εμφυλίου (1946-19) η Μακρόνησος αποτέλεσε τόπο μαρτυρίου για χιλιάδες αντιφρονούντες. Εκεί κατέληξαν μεταξύ άλλων και αρκετοί ποδοσφαιριστές της εποχής. Παρά τις εφιαλτικές στιγμές που ζούσαν, ο βασιλιάς των σπορ τους βοήθησε να σταθούν στα πόδια τους. Εξ ου και ίδρυσαν την ομάδα της Μακρονήσου όπου τους επετράπη να δώσουν αγώνες.
Ο Παναθηναϊκός ήταν ένας από τους συλλόγους που ταξίδεψε στο πολύπαθο νησί του Αιγαίου πελάγους. Κομβικό σημείο για την ποδοσφαιρική ομάδα των κρατούμενων της Μακρονήσου αποτέλεσε το… εκτός έδρας ματς που έδωσαν κόντρα στον Ολυμπιακό.
Είθισται δικτατορικά καθεστώτα να χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο ως εργαλείο χειραγώγησης των λαών. Στην περίπτωση του φιλικού της Λεωφόρου το μήνυμα των καταπιεσμένων και των βασανισμένων εστάλη και ήταν ηχηρό!
