Menu

Ευχαριστώ κύριε Θεόδωρε

Ευχαριστώ κύριε Θεόδωρε

«Να περνάς να τα λέμε όμως ε;», ήταν η τελευταία ατάκα του όταν έφυγα από το «Φως», άνοιξη του 2006. Δεν ήθελε να φύγω αλλά δεν με σταμάτησε κιόλας, αφού έβλεπε ότι το είχα πάρει απόφαση. «Μάλιστα κύριε Θόδωρε».

Δεν τα κατάφερα. Η καθημερινότητα στην κωλόπολη σε καταπίνει τόσο που, όσες φορές έλεγα μέσα μου «να πάω από τα παιδιά, να τον δω κιόλας» ήμουν εντέλει τόσο ανόητος που δεν τα κατάφερα. Σπάνια σε γιορτές είχαμε μιλήσει. Δεν κρατούσε κακία πάντως, το λέω για να παρηγορώ εαυτόν.

Ακόμη ηχεί στα αυτιά μου η ατάκα «Βιολοντσέλο, μια φωτό του Ντομί ρε» με τη χαρακτηριστική χροιά. Ανάθεμα κι αν κατάφερε ποτέ να πει «Μποζιονέλο» αλλά μάλλον επίτηδες το έκανε, πειραχτικά. Πρώτα έμαθε τι ομάδα ήμουν και μετά την κατάληξη του επωνύμου μου.

Σαν σήμερα το 2017 «έφυγε» ο κορυφαίος εκδότης στην ιστορία αυτού του τόπου – και δίχως υπερβολή, πάνω και από πολιτικά έντυπα. Ο (πάντα κύριος) Θεόδωρος Νικολαΐδης.

Δημοσιογράφος, εκδότης, ιδρυτής και ιδιοκτήτης-διευθυντής της καθημερινής αθλητικής εφημερίδας «Φως των Σπορ» που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μεταπολεμική ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.

Και έχω κάθε λόγο να μην τον ξεχνάω. Ποτέ.