Πέρασαν ακριβώς 21 χρόνια από τον αγώνα που άλλαξε τον ρου της ιστορίας της Εθνικής. Εκείνο το βράδυ που η Ελλάδα υποδέχθηκε τη Γερμανία στο ΟΑΚΑ, είχε κάθε ελπίδα για νίκη (έστω όπως διαμορφώθηκε το ματς) αλλά το τελικό 4-2 εις βάρος μας, μας άφησε εκτός του Μουντιάλ των Ιαπωνίας και Νότιας Κορέας. Αλλά έφερε και κάτι θετικό…
Η «νατσιονάλμανσαφτ» έπαιζε χωρίς τον Μεχμέτ Σολ αλλά είχε Σεμπάστιαν Ντάισλερ, Μάρκο Μπόντε και Μίκαελ Μπάλακ, μπροστά τον Κάρστεν Γιάνκερ αντί του ντεφορμέ Ολιβερ Μπίρχοφ και προπονητή τον Ρούντι Φέλερ – λίγους μήνες μετά έφτανε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου χάνοντας από τη Βραζιλία.
Η Ελλάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ στο 6’ από πλασέ του Μάρκο Ρέμερ, έπειτα από ασίστ του Γιάνκερ, ισοφάρισε με διαγώνιο σουτ του Αγγελου Χαριστέα στο 20’, προτού ο Μπάλακ δώσει εκ νέου το προβάδισμα στη Γερμανία με πέναλτι στο 25’. Στο 43’ ισοφάρισε ο Γ. Χ. Γεωργιάδης έπειτα από σέντρα ακριβείας του Γρηγόρη Γεωργάτου και στο 59’ ο (πολύ… γνωστός μας) Μέλο Περέιρα απέβαλε τον Ντάισλερ. Η Εθνική είχε την ευκαιρία να πάρει τη νίκη αλλά οι λανθασμένες επιλογές του Δανιήλ αποδείχθηκαν κομβικές, ειδικά με την έξοδο του Γιώργου Καραγκούνη και την καθυστερημένη είσοδο του φορμαρισμένου Αλέκου Αλεξανδρή, αγνοώντας την αδυναμία του Νίκου Λυμπερόπουλου να απειλήσει. Στο 82’ ο Μίροσλαβ Κλόζε με κεφαλιά και στο 90’ ο Μάρκο Μπόντε διαμόρφωσαν το τελικό 4-2, με τον Δανιήλ να λέει μετά, κι αφού ξεκαθάρισε ότι δεν τίθεται θέμα παραίτησης, πως «έχω την ευθύνη για τις αμυντικές μας επιλογές, αλλά δεν είχα πληθώρα επιλογών. Η αποβολή μας αποσυντόνισε».
Ο Βασίλης Δανιήλ, ένας κατά γενική ομολογία εξαιρετικός προπονητής, αποτέλεσε παρελθόν μετά από λίγους μήνες, ο Νίκος Χρηστίδης κάθισε στον πάγκο για το φιλικό ματς με τη Ρωσία και έκτοτε ανέλαβε δράση ο Ότο Ρεχάγκελ. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά…
