Η Σάαρμπρικεν, επιβεβλημένη καθώς μπορεί να θεωρηθεί ως… η μόνη γερμανική που κάποτε αποτέλεσε… εθνική ομάδα. Χωρίς υπερβολή. Η περιοχή όπου εδρεύει ονομάζεται Σάαρλαντ στα γερμανικά ή Σαρ στα γαλλικά – κι έχει κι αυτό τη σημασία του. Επί σειρά αιώνων ήταν επί ρωμαϊκή και φράγκικη κατοχή, την απέκτησαν οι Γάλλοι το 1792 και οι Γερμανοί το 1870. Το 1920, μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ηττημένη Γερμανία υποχρεώθηκε βάση της Συνθήκης των Βερσαλλιών να παραχωρήσει την περιοχή, στο πλαίσιο των όρων παράδοσής της, στην Κοινωνία των Εθνών (σ.σ. προπομπός του ΟΗΕ) και με τη Γαλλία να ασκεί έλεγχο.
Αδύναμοι στρατιωτικά οι Γάλλοι, όμως (κάτι που φάνηκε και το 1940 όταν ο στρατός του Αδόλφου Χίτλερ έφτασε δια… περιπάτου ως το Παρίσι), δεν αντέδρασαν στην άνοδο του ναζισμού στη γειτονική τους Γερμανία, η περιοχή παρέμεινε με κατά πλειονότητα Γερμανούς (ή Γερμανόφωνους) κατοίκους και με το δημοψήφισμα του 1933, αρκετά διαβλητό ελέω κλίματος τρομοκρατίας, επανενώθηκε με τη Γερμανία.
Το Σάαρ, ως είχε γίνει γνωστό ελέω του ομώνυμου ποταμού, κατέστη «ανεξάρτητη, προστατευόμενη από τη Γαλλία περιοχή» μετά τη νέα γερμανική ήττα, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν επιλογή των Γάλλων να αποκοπεί η περιοχή από την υπόλοιπη, συμμαχική ζώνη κατοχής στη Γερμανία. Κι ένα status quo που διατηρήθηκε ως το 1957 οπότε ενώθηκε, οριστικά, με τη Γερμανία. Για 12 χρόνια ονομαζόταν Saarprotektorat, ήτοι Προτεκτοράτο του Σάαρλαντ και, πλην της συνοριακής του αξίας, είναι μια περιοχή που παράγει άνθρακα και άλλα σημαντικά μεταλλεύματα. Είχε προηγηθεί όμως, το 1954, η επιθυμία του Σαρλ ντε Γκολ να αυξήσει τα γαλλικά εδάφη, διεκδικώντας το Μονακό αλλά και το Σάαρ, με… τυράκι το «ανεξάρτητο κράτος» – αλλά εννοείται υπό τον έλεγχό τους.
Και, κορυφαίο, ως χώρα –διότι τέτοια ήταν- το 1952 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι η Σάαρ εμφάνισε… εθνική ομάδα και μετείχε κανονικά με αποστολή 36 αθλητών! Κορυφαία παρουσία είχε η Τέρες Ζενζ που κατετάγη 9η στο κανόε καγιάκ. Η δε ποδοσφαιρική ομάδα της χώρας μετείχε στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1954 που θα διεξαγόταν στην Ελβετία. Σε όμιλο τριών ομάδων έπεσε με τη Νορβηγία, την οποία μάλιστα νίκησε 3-2 στο Οσλο και έμεινε στο 0-0 στο Σάαρμπρικεν, και με τη Δυτική Γερμανία γνωρίζοντας δύο ήττες με 3άρες από τα… αδέρφια.
Βεβαίως, το προτεκτοράτο επιχείρησε να δημιουργήσει και δικό του, εγχώριο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, το Amateurliga Saarland, το οποίο εντέλει κράτησε από το 1947 και, κατόπιν, ενσωματώθηκε στις γερμανικές κατηγορίας. Πλην όμως η Σάαρμπρικεν συνέχιζε να μετέχει στο γερμανικό πρωτάθλημα, αρνούμενη να δώσει νομιμότητα σε μια λίγκα που θεωρούσε… μαριονέτα της γαλλικής πολιτικής. Και όχι μόνο αυτό αλλά το 1948-49 (μάλλον για… να το τρολάρει) ζήτησε και έλαβε μέρος στο γαλλικό πρωτάθλημα (!), ξεκινώντας από τη Ligue 2 με το όνομα Σαρεμπρίκ, όπου τερμάτισε μάλιστα με άνεση στην πρώτη θέση!
Δεν έμελλε όμως ποτέ να ανέλθει στην πρώτη κατηγορία ελέω των αντιδράσεων πολλών ομάδων που, στη ναζιστική κατοχή, είχαν υποχρεωθεί να παίξουν στο γερμανικό. Η Σάαρμπρικεν αποσύρθηκε, έμεινε για δύο σεζόν εκτός αγώνων διοργανώνοντας διεθνή τουρνουά και από το 1952-53 της επετράπη να επιστρέψει στο γερμανικό.
Ηταν καλή ομάδα, τόσο που 10-12 παίκτες της στελέχωσαν την εθνική ομάδα του Σάαρ στα προαναφερθέντα τουρνουά ενώ ως εκπρόσωπος της εν λόγω χώρας έπαιξε και στο Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1955-56, γνωρίζοντας τον αποκλεισμό από τη Μίλαν.
