Πέρασαν επακριβώς 79 χρόνια – και το αδιανόητο είναι ότι ακόμη και σήμερα, βλέπουμε ανάλογες εικόνες…
Στις 13 Απριλίου 1943 ανακαλύφθηκαν ομαδικοί τάφοι 4.000 Πολωνών, πολιτών και κυρίως αξιωματικών, στο δάσος Κατίν. Την ανακάλυψη έκαναν ναζί στρατιώτες, κατηγόρησαν τους Σοβιετικούς που αρνήθηκαν την ευθύνη και κατηγόρησαν τους Γερμανούς.
Εντέλει το 1990 η (μετακομμουνιστική) Ρωσία παραδέχθηκε την ευθύνη των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών (NKVD) για τη σφαγή, που έγινε με προσωπική διαταγή του Γιόζεφ Στάλιν και πλάνο από τον Λαβρέντι Μπέρια. Η μαζική εκτέλεση 22.000 Πολωνών έλαβε χώρα την άνοιξη του 1940, στο δάσος Κατίν κοντά στην πόλη Σμολένσκ της τότε ΕΣΣΔ.
Οι εξόριστοι, μετά το 1939, Πολωνοί και ο στρατηγός Βλάντισλαβ Άντερς προσπάθησαν να οργανώσουν αντίσταση αλλά μόλις 448 αξιωματικοί προσχώρησαν στις δυνάμεις του και ενημερώθηκε ότι χιλιάδες είχαν, τάχα μου, δραπετεύσει στη Μαντζουρία ως αιχμάλωτοι πολέμου των Σοβιετικών.
Στις 13 Απριλίου 1943 οι Γερμανοί ανακοίνωσαν ότι είχαν ανακαλύψει ομαδικούς τάφους Πολωνών (καταμετρήθηκαν 4.443 πτώματα) στο Κατίν, οι Σοβιετικοί αρνήθηκαν τα πάντα, οι Πολωνοί έφεραν τον Ερυθρό Σταυρό να εξετάσει τους τάφους.
Ο σταλινικός τρόμος και τα εγκλήματα της εποχής του είναι γνωστά. Ωστόσο η σφαγή του Κατίν χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο γνώρισμα που τη διακρίνει από όλα τα άλλα μαζικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στον 20ό αιώνα καθώς συνδέθηκε με ένα ψέμα που άντεξε επί 50 χρόνια. Καταβλήθηκαν επίμονες και συστηματικές προσπάθειες από τους ίδιους τους θύτες για να διαγραφεί το έγκλημά τους από την ιστορία και να σβήσει από τη συλλογική μνήμη.
Συνολικά, περίπου 22.000 Πολωνοί εκτελέστηκαν εν ψυχρώ, με μια τουφεκιά στον σβέρκο και θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους. Για την τύχη των αθώων θυμάτων δεν ενημερώθηκαν καν οι οικογένειές τους και οι συγγενείς τους. Εξάλλου, μετά το έγκλημα, οι οικογένειες των δολοφονημένων εκτοπίστηκαν σε περιοχές όπως το Καζακστάν.
Κι όμως, ακόμη και σήμερα, νεοσταλινικοί δημοσιολόγοι (γνωστά τα ονόματα στη χώρα μας…) εμμένουν ότι πρόκειται για… σκευωρία.
