Menu
Mundostories #11 Σε δύο τελικούς Μουντιάλ με δύο διαφορετικές ομάδες!

Mundostories #11 Σε δύο τελικούς Μουντιάλ με δύο διαφορετικές ομάδες!

🏆 𝟏𝟗𝟎 𝚮𝚳𝚬𝚸𝚬𝚺 𝚪𝚰𝚨 𝚻𝚶 𝚳𝚶𝚼𝚴𝚻𝚰𝚨𝚲 𝟐𝟎𝟐𝟐 🇶🇦

✍️ 🅼🆄🅽🅳🅾🆂🆃🅾🆁🅸🅴🆂 ⏳

#Story No 11 👇 𝚺𝛆 𝛅𝛖𝛐 𝛕𝛆𝛌𝛊𝛋𝛐𝛖ς 𝚳𝛐𝛖𝛎𝛕𝛊𝛂𝛌 𝛍𝛆 𝛅𝛖𝛐 𝛅𝛊𝛂𝛗𝛐𝛒𝛆𝛕𝛊𝛋𝛆ς 𝛐𝛍𝛂𝛅𝛆ς

Είναι το μοναδικό ρεκόρ Παγκοσμίου Κυπέλλου που θα μείνει ακατάρριπτο! Ο Λουίς Μόντι έπαιξε σε δύο συνεχόμενους τελικούς, το 1930 και το 1934. Μόνο που έπαιξε με διαφορετική ομάδα. Με την Αργεντινή το 1930 στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης και με την Ιταλία το 1934 στη Ρώμη κόντρα στη Τσεχοσλοβακία!

Έχασε τον πρώτο, κέρδισε το δεύτερο. Κι έτσι όπως είναι πλέον οι κανονισμοί δεν θα μπορέσει κανείς άλλος να επαναλάβει την επιτυχία του…

Ο Αργεντινός με τις ιταλικές ρίζες δεν αξίζει να μείνει στην ιστορία για αυτό του το κατόρθωμα, αλλά για όλα τα άλλα. Για το μοναδικό του στιλ και φυσικά για τις επιτυχίες του. Αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή. Όταν αμυνόταν η ομάδα του γινόταν αμυντικός χαφ – και όταν βρισκόταν στην επίθεση, ήταν «δεκάρι».

Τον ακολουθούσε το παρατσούκλι του «δίφυλλη ντουλάπα» (σ.σ. doble ancho), λόγω της επιβλητικής του παρουσίας μέσα στο γήπεδο. Επιβλητικός σε παρουσία με σκληρή όψη ήταν από δύσκολο έως αδύνατο για τον οποιοδήποτε αντίπαλο να τον αντιμετωπίσει. Μόνη του αδυναμία η έλλειψη συγκέντρωσης. Φρόντιζε όμως να είναι πάντα εκεί που τον ήθελαν οι συμπαίκτες του. Επαγγελματίας σε μια εποχή που δεν την είχαν συνειδητοποιήσει πολλοί συνάδελφοί του. Σοβαρός, με ισχυρή θέληση, πειθαρχημένος. Ήταν ο ηγέτης της ομάδας.

Στο πρόσωπό του ο Βιτόριο Πότσο, ο προπονητής της εθνικής Ιταλίας βρήκε το κομμάτι που παζλ που του έλειπε από τη «σκουάντρα ατζούρα» στο δρόμο για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1934. Τον… μετέγραψε από την Αργεντινή, μαζί με τους Αμφιλοχίνο Γκουαρίζι και Ραϊμούντο Όρσι καθιερώνοντας τους «ομογενείς» (σ.σ. oriundi) στο ποδόσφαιρο.

Άθελά του ο Μόντι ήταν ο κύριος υπεύθυνος της «μάχης του Χάιμπουρι» του ποδοσφαιρικού αγώνα Αγγλίας – Ιταλίας στις 14 Νοεμβρίου 1934 στο παλιό γήπεδο της Αρσεναλ, το «Χάιμπουρι». Ο μεσοεπιθετικός της Αρσεναλ, Τεντ Ντρέικ του έσπασε το πόδι στο 10ο λεπτό. Τότε οι αλλαγές δεν επιτρέπονταν. Οι Ιταλοί έμειναν με δέκα παίκτες, οι Άγγλοι άρχισαν να βάζουν γκολ κι οι Ιταλοί χτυπούσαν στο ψαχνό. Στο β’ μέρος το 3-0 των Άγγλων έγινε 3-2 με δύο γκολ του Τζιουζέπε Μεάτσα και το ξύλο έγινε ακόμα περισσότερο. Λέγεται ότι ο Μπενίτο Μουσολίνι είχε υποσχεθεί υψηλό πριμ σε περίπτωση νίκης επί Αγγλίας, ενώ οι Άγγλοι από τη πλευρά τους δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως μια ομάδα, έστω κι η παγκόσμια πρωταθλήτρια, θα μπορούσε να νικήσει την εθνική τους. Άλλωστε δεν συμμετείχαν στα Μουντιάλ πιστεύοντας ότι πρωταθλήτρια κόσμου ήταν η νικήτρια του τουρνουά Βρετανικών Νήσων!

Ο Μόντι από εκείνο τον τραυματισμό έμεινε ένα χρόνο μακριά από τα γήπεδα κι επέστρεψε απλά για να κλείσει την καριέρα του το 1936.

Είχε γεννηθεί στις 15 Μαΐου του 1901, στο Μπουένος Άιρες. Επαιξε σε Ουρακάν, Μπόκα, Σαν Λορέντσο, έγινε διεθνής το 1924 κατακτώντας το Copa America το 1927 και το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928, στο Άμστερνταμ. Βασικός με την «αλμπισελέστε» στο Μουντιάλ του 1930, σημείωσε δύο γκολ κατά διάρκεια αυτής της πορείας, γράφοντας ιστορία με το πρώτο, στο 81ο λεπτό του αγώνα, το μοναδικό εναντίον της Γαλλίας, αφού είναι ο πρώτος Αργεντίνος που σκόραρε σε Παγκόσμιο Κύπελλο.

Παράλληλα όμως, αρκετοί αντίπαλοί του υπέφεραν από την αντιμετώπισή του. Κάποιες πηγές εικάζουν ότι μετέφερε έναν σοβαρότατο τραυματισμό στον τελικό, ενώ κάποιες άλλες ότι είχε δεχθεί απειλές θανάτου από δύο φασίστες της σικελικής Μαφίας. Θεωρήθηκε ότι έπαιξε στη σκιά σε όλο τον αγώνα, αλλά η αλήθεια είναι ότι έκανε ένα… ήσυχο παιχνίδι στον τελικό, όπου η Αργεντινή ηττήθηκε από την Ουρουγουάη με 4-2.

Το 1931, υπέγραψε στη Γιουβέντους, καθώς είχε την ιταλική υπηκοότητα, από την πλευρά της Ιταλίδας μητέρας του. Ήταν όμως υπέρβαρος και εντελώς εκτός από φυσική κατάσταση. Για τον λόγο αυτό υποχρεώθηκε σε εντατικές προπονήσεις για τουλάχιστον ένα μήνα. Βοήθησε τη «βέκια σινιόρα» στην κατάκτηση 4 συνεχόμενων τίτλων (1932-35), δίπλα στον Τζιοβάνι Φεράρι και ως μέλος της «quinquennio d’oro» (σ.σ. χρυσή πενταετία»).

Ο Πότσο το 1934 τον κάλεσε να παίξει στην εθνική Ιταλίας! Μνημειώδεις έχουν μείνει οι επιδόσεις του στον προημιτελικό με την Ισπανία, εξουδετερώνοντας και τους 2 κεντρικούς χαφ της «φούρια ρόχα» και ιδιαίτερα στον ημιτελικό με την Αυστρία, εξουδετερώνοντας τον περίφημο Ματίας Σίντελαρ, έναν από τους καλύτερους επιθετικούς της προπολεμικής εποχής.

Αποσύρθηκε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο το 1938, στα 37 του χρόνια, μετά από ένα σοβαρό τραυματισμό. Το 1950 επέστρεψε οριστικά για να ζήσει στην Αργεντινή, στο Μπουένος Άιρες και όπου πέθανε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1983, σε ηλικία 82 ετών.