Menu

Ναι, αλλά έκανε έργα (κουβέντα περί Χούντας)

Ναι, αλλά έκανε έργα (κουβέντα περί Χούντας)

Διάβασα (στα social media, διότι εκεί γράφεις ότι μαλακία θες – και γελάνε μαζί σου…) ό,τι λογής μπορείς να φανταστείς για την 7ετία 1967-1974. Θες να τα πάρουμε ένα ένα μέχρι να βρεις λαγούμι να κρυφτείς; Όλα αυτά με αφορμή τον θάνατο του Παττακού στα 104, κάτι που δείχνει ο κάποιος εκεί ψηλά βασάνισε ένα κάθαρμα, ένα αρχίδι αφήνοντάς το ζωντανό μέχρι να σαπίσουν όλα του.

– Πώς ανέβηκε και πώς έπεσε η χούντα.

Οι συνταγματάρχες τα κατάφεραν με τη συνδρομή των Αμερικανών και κυρίως μιας ομάδας που εκείνη την εποχή επέβαλλε δικτατορικά καθεστώτα σε τριτοκοσμικές χώρες: η Ελλάδα το 1967, τέτοια ήταν. Και ήταν μια χώρα χωρίς εκλεγμένη δημοκρατικά κυβέρνηση από το 1965 και την αποστασία του Μητσοτάκη και των συν αυτώ στα Ιουλιανά εκείνου του έτους. Η χούντα έπεσε το 1974 παραιτούμενη, όχι τόσο ελέω Κύπρου όσο επειδή είχε σταματήσει η αμερικάνικη βοήθεια και το χρέος είχε εκτιναχθεί στα ύψη.

– Οι συνταγματάρχες δεν άφησαν χρέη.

Καλή παπάτζα και αυτή. Η χούντα τα έκανε µαντάρα και στα οικονοµικά και ο µεγαλύτερος µύθος απ’ όλους ήταν αυτός της ανάπτυξης. Μια διαλυμένη χώρα από τον εμφύλιο, πήγαινε να σηκώσει κεφάλι στα 60s και από το 1967 και για επτά χρόνια πλούτισαν μόνο οι υπερεργολάβοι και οι ρουφιάνοι (α, και αρκετοί παπάδες με θέση στην εκκλησία). For the record, σύµφωνα µε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 1974 το δηµόσιο χρέος είχε ανέβει στο 20,8% επί του ΑΕΠ, στα 114 δισ. δρχ. εκείνη τη χρονιά, µε τον εσωτερικό κι εξωτερικό δανεισµό να γιγαντώνονται. Το χρέος ξεκίνησε από 37,8 δισ. δρχ. το 1967 και ο πληθωρισµός κάλπαζε. Από το 1966 που το χρέος ήταν 32 δισ., διπλασιάστηκε µέχρι το 1970 στα 63,7 δισ.! Γκέγκε;
Το πιο ενδιαφέρον άρθρο της εποχής γράφτηκε το 1973 στο «Βήµα»: ότι στην εξαετία της δικτατορίας το εξωτερικό χρέος έγινε 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε φθάσει σε διάστηµα 145 ετών, ήτοι από καταβολής ελληνικού κράτους!

– Ναι, αλλά έκανε έργα.

Και τι σημαίνει αυτό. Και ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ έφτιαξαν δρόμους. Επειδή στον χωματόδρομο Ανω Ραχούλας – Κάτω Ραχούλας έπεσε τσιμέντο, εξωραΐζεις ένα δικτατορικό καθεστώς;

– Η «Φιλελευθεροποίηση»

Το 1973 ο Παπαδόπουλος αποφάσισε να καταργήσει την Αντιβασιλεία και να εγκαθιστήσει Προεδρική Δημοκρατία, με τον ίδιο Πρόεδρο. Το καθεστώς προχώρησε μάλιστα σε Δημοψήφισμα (εννοείται στημένο), ώστε να καταργηθεί η μοναρχία και να λάβει χώρα η πολιτειακή μεταβολή. Σε μια προσπάθεια επιφανειακής «φιλελευθεροποίησης» του καθεστώτος, ο Παπαδόπουλος προανήγγειλε άνοιγμα στις πολιτικές δυνάμεις ορίζοντας πρωθυπουργό τον Σπυρίδονα Μαρκεζίνη, καθώς και λειτουργία Συνταγματικού δικαστηρίου. Η όλη διαδικασία τερματίστηκε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τη Χούντα του Ιωαννίδη.

– Ο Παπαδόπουλος άφησε τον Παναγούλη να ζήσει.

Εννοείται πως εδώ, σε τούτη τη μικρή γωνιά, δεν θα κάτσω να γράψω ποιος ήταν ο Αλέξανδρος Παναγούλης, ο τελευταίος πραγματικός Ελληνας ήρωας. Το βιβλίο «Πέπλοι Θανάτου» του Κώστα Μαρδά είναι ενδεικτικό. Ο Παναγούλης έκανε απόπειρα δολοφονίας κατά του Παπαδόπουλου στην παραλιακή, δεν έπιασε τόπο, φυλακίστηκε και βασανίστηκε επί σειρά ετών όσο κανείς. Ο ίδιος είχε ομολογήσει λίγο μετά ότι έκλαψε πιο πολύ κι από όταν έμαθε τον θάνατο του πατέρα του όταν ένας χωροφύλακας μπήκε στο κελί απομόνωσης και πάτησε μια κατσαρίδα που ήταν και το μόνο πλάσμα που ο Παναγούλης μιλούσε. Το γιατί δεν τον δολοφόνησαν οφείλεται στο παγκόσμιο κίνημα που είχε λάβει χώρα, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, υπέρ του.

– Η χούντα έδιωξε τον βασιλιά.

Αλλος μύθος από εδώ. Πρώτον, ο βασιλιάς (ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ – διότι Γλύξμπουργκ σε λένε, απατεώνα, θες δεν θες) παραδέχθηκε –και πρόσφατα- ότι ναι μεν όρκισε τη χούντα μετά την 21η Απριλίου αλλά ήταν ενάντιά της και για αυτό δεν χαμογελούσε στην ορκωμοσία! Ρε, πίσσα, πούπουλα, γ@μ*σ! και στρατιωτικό περίπατο, λέμε…

Ο Κοκός πήγε να κάνει δικό του πραξικόπημα μερικούς μήνες μετά: μέχρι τότε τα πουλάκια μας μια χαρά τα πήγαιναν. Αλλά το έκανε με το ναυτικό, απέτυχε και επέλεξε την αυτοεξορία. Καμιά χούντα δεν τον έδιωξε. Ισα ίσα, όσο περνούν τα χρόνια τόσο επιβεβαιώνεται ότι ο Κωνσταντίνος γνώριζε ότι θα γίνει πραξικόπημα αλλά δεν έκανε τίποτε! Κι αυτό συνιστά εθνική προδοσία.

– Είχαμε κράτος δικαίου.

Παπάρια μάντολες. Η επταετία της χούντας σημαδεύτηκε από σκάνδαλα και πολλές περιπτώσεις χρηματισμού και ευνοιοκρατίας. Τα πιο γνωστά είναι το σκάνδαλο με τα λεγόμενα θαλασσοδάνεια του συνταγματάρχη Ιωάννη Λαδά που έμεινε κοροϊδευτικά στην ιστορία ως «ο κύριος Καθαρά Χέρια», το σκάνδαλο με τα σάπια κρέατα του συνταγματάρχη Μπαλόπουλου και οι τεράστιες χρηματικές δαπάνες για τους κοσμικούς εορτασμούς και την πολυτελή ζωή του αντισυνταγματάρχη (ο Παπαδόπουλος τον έκανε υποστράτηγο) Μιχάλη Ρουφογάλη, που του είχε ανατεθεί η διεύθυνση της ΚΥΠ, δηλαδή του εθνικά κρίσιμου τομέα των μυστικών υπηρεσιών, ο οποίος επίσης εξασφάλιζε τη χορήγηση δανείων σε υποστηρικτές της χούντας, επιβαρύνοντας τις ελληνικές δημόσιες τράπεζες.

Η ευνοιοκρατία και το ρουσφέτι επί χούντας γιγαντώθηκαν: ο Μακαρέζος διόρισε τον κουνιάδο του Αλέξανδρο Ματθαίου Υπουργό Γεωργίας, ο Λαδάς έκανε τον ένα ξάδερφό του στρατηγό και διοικητή της ΑΣΔΕΝ και έναν άλλο ξάδερφό του Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών, και ο γαμπρός του Παττακού Ανδρέας Μεϊντάσης έγινε βαθύπλουτος παίρνοντας χαριστικά δουλειές από το Δήμο Αθηναίων. Ο στρατηγός Βασίλειος Καρδαμάκης διορίστηκε διοικητής της ΔΕΗ και ο στρατηγός Αλέξανδρος Νάτσινας (πρώην αρχηγός ΚΥΠ με τεράστιες ευθύνες για το σχέδιο ΠΕΡΙΚΛΗΣ και το παρακράτος) διορίστηκε Πρόεδρος στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.

– Η χούντα και η Κύπρος

Η περίοδος της δικτατορίας τελείωσε όταν η Χούντα του Ιωαννίδη «κατέρρευσε» στις 24 Ιουλίου του 1974 κάτω από το βάρος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, παρόλο που η στρατιωτική ηγεσία παρέμεινε στη θέση της σχεδόν μέχρι το τέλος του έτους. Η Χούντα και οι άνθρωποί της στην Κύπρο, οι οποίοι είχαν προχωρήσει σε πραξικοπηματική ανατροπή του Μακαρίου, αιφνιδιασμένοι από την τουρκική αντίδραση ουσιαστικά δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν, παραπλανημένοι και από τις διαβεβαιώσεις των Αμερικανών. Το αποτέλεσμα ήταν η κατάληψη του 40% των εδαφών του νησιού (3% με την επιχείρηση «Αττίλας Ι» και σχεδόν το μισό νησί με τον «Αττίλα ΙΙ»).

– Εμπειρικά…

Για «αποφώνηση» χρησιμοποιώ σχόλιο του FB friend Pantelis Apostolos Kontaratos στο προφίλ μου, που απαντά σε έναν φιλοχουντικό.

«Φίλε θα σου πω εγώ μερικά παραδείγματα, από αυτά που προφανώς δεν σου προσέφεραν οι σπουδές στην ιστορία.

1. Η αδελφή του πατέρα μου συνελήφθη το 1969 γιατί “υπήρχαν φήμες πως συμμετείχε σε αντιεξουσιαστικό φυλλάδιο”. Βασανίστηκε και έμεινε ανάπηρη, ως σήμερα. 2. Ο Παππούς μου από την πλευρά της μητέρας μου πιάστηκε στο σπίτι σε έφοδο της αστυνομίας με 4 ακόμη συνεργάτες του (ήταν υπεύθυνος πωλήσεων στα φορτηγά της Mercendes). Ως γνωστών επέτρεπε συναντήσεις μέχρι 3 άτομα. Συνελήφθησαν όλοι και βασανίστηκαν (προσπαθούσα να τους αποσπάσουν πληροφορίες για το τι “συνωμοτούσαν). Ένας από τους συναδέλφους του πέθανε στα βασανιστήρια. Ο παππούς μου και άλλος ένας εξορίστηκαν στην Μακρόνησο. Μέχρι την μέρα που πέθανε, όταν άκουγε κάποιον να εξυμνεί ή έστω να δικαιολογεί την χούντα έβγαζε το πουκάμισό του και έδειχνε τα σημάδια στην πλάτη. Σήκωνε το παντελόνι και έδειχνε τις τρύπες στα γόνατα. Και δεν μίλαγε, δεν έλεγε τίποτα.

Υ.Γ.1 Η θεία μου δεν είχε καμία σχέση με φυλλάδιο, όπως αποδείχτηκε αργότερα το φλερτ της ήταν σε αυτή την ομάδα.

Υ.Γ.2 Όλα αυτά έγιναν στον παππού και τους λοιπούς παρ’ ότι η αστυνομία είδε ενδελεχώς όλα τα χαρτιά στο τραπέζι και έκανε άνω κάτω το σπίτι χωρίς να βρει κανένα στοιχείο.

Σου φτάνουν φίλε; Ντροπή σου έστω και να υπερασπίζεσαι ένα απολυταρχικό, φασιστικό καθεστώς. Έστω και απλά για να το βγάλεις ως “το πιο βελούδινο”. Δεν ξέρω από που είσαι, δεν πατάω ξένα προφίλ, αλλά ρώτα στην Αθήνα, 70άρηδες Αθηναίους όχι επαρχιώτες που ήρθαν μετά, να σου πουν πόσο βελούδινη ήταν η χούντα».

Respect…

 Στην κεντρική φωτό του άρθρου ο κτηνώδης βασανιστής της χούντας και ένας εκ των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, Θ. Θεοφιλογιαννάκος. Μαζί με τους Μάλλιο, Μπάμπαλη, Πέτρου και Χατζηζήση αποτελούσαν τη «σιδηρά» πεντάδα των αρχιβασανιστών της χούντας. Παρά την πολυετή καταδίκη του για τους βασανισμούς δεκάδων πολιτών στη διάρκεια της δικτατορίας, το 2009 δήλωνε ότι κοιμάται με ήσυχη συνείδηση του (συνέντευξη στην Έφη Μαρίνου, «Ελευθεροτυπία»). Ενδεικτική ήταν και η παρουσία του στην κηδεία του άλλου πρωταίτιου της χούντας, Νικόλαου Ντερτιλή, το 2013. Μάλιστα ο «συνεπαναστάτης», όπως τον παρουσίασαν, Θεοφιλογιαννάκος εκφώνησε τον επικήδειο του Ντερτιλή, πλέκοντας το εγκώμιο του, κάνοντας λόγο για «ηρωικό στρατηγό», ξεχνώντας βέβαια να αναφέρει ότι ο επρόκειτο –εκτός των άλλων– και για τον δολοφόνο του 20χρονου Μιχάλη Μυρογιάννη στα γεγονότα του Πολυτεχνείου στις 18/11/1973.

Αν ζούμε, εν μέσω κρίσης και ΔΝΤ, χούντα; Κάτι τέτοιο είναι. Όχι όμως να συγκρίνεται και με τη χούντα των συνταγματαρχών που πήγε τη χώρα 50 χρόνια πίσω! Αναρωτηθήκατε ποτέ, εσείς οι φιλοχουντικοί, τι ευθύνη έχουν τα καθάρματα στο σημερινό δημόσιο χρέος που έχει γονατίσει τη χώρα; Όχι, ε;.


Αρθρο που δημοσιεύτηκε στο simplyman.gr τον Οκτώβριο του 2016.