𝟏𝟕𝟐 𝚮𝚳𝚬𝚸𝚬𝚺 𝚪𝚰𝚨 𝚻𝚶 𝚳𝚶𝚼𝚴𝚻𝚰𝚨𝚲 𝟐𝟎𝟐𝟐 
🅼🆄🅽🅳
🆂🆃🆁🅸🅴🆂 
#Story No 29 
𝚾𝛊𝛌𝛈 – 𝚰𝛕𝛂𝛌𝛊𝛂, 𝟏𝟗𝟔𝟐 – 𝚮 𝛍𝛂𝛘𝛈 𝛕𝛐𝛖 𝚺𝛂𝛎𝛕𝛊𝛂𝛄𝛐
2 Ιουνίου του 1962 και στο Σαντιάγο της Χιλής ο Άγγλος διαιτητής Κεν Αστον σφυρίζει την έναρξη του αγώνα του 2ου ομίλου του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ανάμεσα στη διοργανώτρια Χιλή και την Ιταλία.
Πριν καν φτάσει το ρολόι στο 13ο δευτερόλεπτο ο Άγγλος έχει ήδη σφυρίξει το πρώτο φάουλ και πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο (στο 8ο λεπτό συγκεκριμένα), δυο παίκτες της Χιλής βρίσκονται στο έδαφος, ο διαιτητής δείχνει στον Τζιόρτζιο Φερίνι τον δρόμο προς τα αποδυτήρια και Χιλιανοί αστυνομικοί εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο για να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να συνοδέψουν εκτός τον Ιταλό μέσο που αρνείται πεισματικά να αποχωρήσει.
Αυτό θα μπορούσε άνετα να ήταν το τρέιλερ του «πιο ηλίθιου, απαίσιου, αποκρουστικού και επαίσχυντου ποδοσφαιρικού θεάματος, πιθανότατα στην ιστορία του παιχνιδιού», όπως χαρακτηριστικά προλόγισε λίγες μέρες αργότερα το ματς στο BBC ένας από τους διασημότερους Άγγλους αθλητικούς σχολιαστές, ο Ντέιβιντ Κόλεμαν. Ενός θεάματος που είχε σχεδόν τα πάντα εκτός από ποδόσφαιρο, αφού από ένα σημείο και μετά οι παίκτες και των δυο ομάδων πασάραν με τη μια και απέφευγαν τις προσωπικές ενέργειες και διεισδύσεις για να γλιτώσουν τα πόδια τους ενώ μετά το ματς οι Ιταλοί διαμαρτυρήθηκαν έντονα πως οι Χιλιάνοι, σαν σωστοί οικοδεσπότες μιας χώρας στην οποία μπορείς να βρεις και τα φημισμένα για τις χλέπες τους λάμα, τους έφτυναν σε κάθε ευκαιρία.
Πίσω απ’ όλο αυτό το μίσος βρισκόταν η τεταμένη διπλωματική σχέση των δυο χωρών, σχέση που χάλασε αρχικά όταν η ιταλική Ομοσπονδία ζήτησε να αλλάξει η χώρα διεξαγωγής του Μουντιάλ λόγω του πολύ μεγάλου σεισμού που χτύπησε τη Χιλή το 1960 και καταστράφηκε εντελώς. Δυο Ιταλοί δημοσιογράφοι περιέγραψαν λίγο πριν την έναρξη της διοργάνωσης τη χώρα και τις γυναίκες της με τα χειρότερα λόγια, αναγκαζόμενοι να εγκαταλείψουν τελικά το Σαντιάγο άρον-άρον πριν τους ανακαλύψουν οι ντόπιοι που τους έψαχναν για να τους… εξηγήσουν και την αντίθετη άποψη.
Στις κορυφαίες στιγμές του αγώνα, που φυσικά δεν είναι ποδοσφαιρικές, συμπεριλαμβάνεται η βεντέτα μεταξύ του Χιλιανού Σάντσες και του Ιταλού Μάριο Νταβίντε που ξεκίνησε με κλωτσιά του δεύτερου την ώρα που ο Σάντσες ήταν πεσμένος, συνεχίστηκε μ’ ένα εξαιρετικό αριστερό κροσέ του Χιλιάνου, που όλως τυχαίως ήταν γιος πυγμάχου, και ολοκληρώθηκε μερικά λεπτά αργότερα με’ ένα απ’ τα πιο άσχημα φάουλ στην ιστορία όλων των αθλημάτων, όταν ο Ιταλός για εκδίκηση σημάδεψε σε μια εναέρια διεκδίκηση της μπάλας τον λαιμό του Χιλιάνου με τις τάπες του!
Ο Ιταλός φυσικά αποβλήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες αλλά δεν μπορεί κανείς να πει ότι η δικαιοσύνη θριάμβευσε καθώς οι Χιλιανοί εξακολουθούσαν να παραμένουν ατιμώρητοι παρά το γεγονός ότι στις συμπλοκές που ακολούθησαν την αποβολή ο Σάντσες συνέχισε να κάνει περήφανο τον πατέρα του σπάζοντας με μια ακόμα αριστερή γροθιά τη μύτη του Ουμπέρτο Μάσκιο.
Με δυο παίκτες λιγότερους η Ιταλία, όπως είναι αναμενόμενο, δεν κατάφερε να κερδίσει οτιδήποτε από τον αγώνα, δεχόμενη δυο γκολ στο τελευταίο εικοσάλεπτο, τα οποία ήταν αρκετά για να την αφήσουν και εκτός συνέχειας της διοργάνωσης. Σ’ έναν… ιδανικό επίλογο, για ένα παιχνίδι που αμέσως χαρακτηρίστηκε ως «Η μάχη του Σαντιάγο», ο Μάσκιο μετά από μια νέα συμπλοκή που αναγκάζει τον Άγγλο διαιτητή να σφυρίξει εσπευσμένα τη λήξη του αγώνα, με το που δέχεται το χέρι του Χιλιανού επιθετικού Λάντα αντί για την καθιερωμένη συμβολική χειραψία του απαντάει με μια αριστερή γροθιά στο πρόσωπο, υπενθυμίζοντας του ότι η στιγμή δεν χωράει αβρότητες.
Λίγα χρόνια μετά από το θρυλικό αυτό παιχνίδι ξύλου επινοήθηκε η χρήση κίτρινων και κόκκινων καρτών, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν πρώτη φορά στο Μουντιάλ του 1970. Εμπνευστής αυτής της ρηξικέλευθης ιδέας; Ο Άγγλος διαιτητής Άστον!
