Menu
Η Συνθήκη του Βερολίνου και πώς ευνοήθηκε η Ελλάδα

Η Συνθήκη του Βερολίνου και πώς ευνοήθηκε η Ελλάδα

Η Συνθήκη του Βερολίνου, που ήταν η τελευταία πράξη του Συνεδρίου του Βερολίνου, συνήλθε υπό την προεδρία του Γερμανού καγκελάριου Βίσμαρκ με την οποία η Μεγάλη Βρετανία, η Αυστροουγγαρία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ρωσία (επί Τσάρου Αλέξανδρου Β’) καθώς και η Οθωμανική Αυτοκρατορία (επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β’), αναθεώρησαν τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου που είχε προ-συνομολογηθεί βεβιασμένα στις 3 Μαρτίου του ίδιου έτους μεταξύ της Ρωσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, βασικό δημιούργημα της οποίας ήταν η «Μεγάλη Βουλγαρία».

Το σημαντικότερο… καθήκον του συνεδρίου ήταν να αποφασίσει για την τύχη του Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας, που είχε ιδρυθεί με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, ακόμη και αν η ίδια η Βουλγαρία είχε αποκλειστεί από τη συμμετοχή στις συνομιλίες παρά τη ρωσική επιμονή.

Εκείνη την εποχή, ανύπαρκτη στον παγκόσμιο χάρτη, η Βουλγαρία δεν ήταν υποκείμενο του διεθνούς δικαίου, ούτε και οι Βούλγαροι. Ο αποκλεισμός αυτός ήταν ήδη καθιερωμένο γεγονός στη Διάσκεψη της Κωνσταντινούπολης των Μεγάλων Δυνάμεων, που πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο νωρίτερα, χωρίς καμία συμμετοχή της Βουλγαρίας.

Το πιο αξιοσημείωτο αποτέλεσμα της συνθήκης ήταν η de jure αναγνώριση των de facto ανεξάρτητων κρατών Ρουμανίας, Σερβίας και Μαυροβουνίου.

Σημαντικό ήταν όμως το συνέδριο και για την Ελλάδα αφού οι αντιπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων αποδέχθηκαν την παραχώρηση της Θεσσαλίας και τμήματος της Ηπείρου (και συγκεκριμένα την περιοχή της Άρτας) στην χώρα μας. η συνθήκη μιλούσε επίσης, αλλά αόριστα, για συνοριακή διόρθωση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που υλοποιήθηκε εντέλει μετά από μακρές διαπραγματεύσεις το 1881 με την παραχώρηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα. Επίσης αποδόθηκε η Κύπρος στη Μεγάλη Βρετανία και αποφασίστηκε η παραχώρηση αυτοδιοίκησης, με σύνταγμα και αυτονομία, στην Κρήτη, τελούμενη υπό την Υψηλή Πύλη, για την οποία και ακολούθησε η Συμφωνία της Χαλέπας τρεις μήνες αργότερα. Αυτή είχε μεγάλη ιστορική σημασία αφού με την συνομολόγησή της η Κρήτη γινόταν πλέον αυτόνομη πολιτεία. Ακολούθησε η Κρητική Επανάσταση (1895-98) που είχε ως επακόλουθο αφενός τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και, αργότερα, την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο.