Ο αθλητισμός και η ζωή «σκαρώνουν» τις πιο ωραίες συμπτώσεις, όπως στην περίπτωση του Σεργκέι Σαλνίκοφ και του Στέφανου Τσιτσιπά. Ο παππούς του Ελληνα τενίστα ήταν ένα από τους καλύτερους Σοβιετικούς ποδοσφαιριστές στις δεκαετίες του ’40 και του ‘50. Εκανε μεγάλη καριέρα στις δύο ποδοσφαιρικές υπερδυνάμεις της εποχής στη χώρα, τη Σπαρτάκ και τη Ντινάμο Μόσχας, κατακτώντας τρία πρωταθλήματα και πέντε κύπελλα.
Η πιο μεγάλη όμως επιτυχία του ήταν η κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου με τη θρυλική ομάδα της Σοβιετικής Ενωσης στους Αγώνες του 1956. Μια ομάδα που είχε στις τάξεις της τον αξεπέραστο Λεβ Γιασίν και αρχηγό τον Ιγκόρ Νέτο (τη δεκαετία του ’70 δούλεψε στον Πανιώνιο ως προπονητής). Ο Σαλνίκοφ ήταν εκ των πρωταγωνιστών, σκοράροντας δις στα προημιτελικά με την Ινδονησία.
Τι είναι αυτό που τον ενώνει με τον εγγονό του, γιο της κόρης του, Γιούλια Σαλνίκοβα; Η Μελβούρνη. Η μεγαλούπολη της Αυστραλίας και οικοδέσποινα των Αγώνων του 1956, στην οποία ο παππούς Σαλνίκοφ γεύτηκε τη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του, είναι η ίδια πόλη που ο εγγονός του, 62 χρόνια μετά, μεγαλούργησε φτάνοντας ως τα ημιτελικά του αυστραλιανού Open τον Ιανουάριο, δείγμα του τι θα ακολουθούσε. Και είναι, ετησίως, το πρώτο grand slam της σεζόν, όπου ο Τσιτσιπάς θα διεκδικήσει τον τίτλο σε δύο μήνες…
Δυστυχώς ο Τσιτσιπάς δεν είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει. Πέθανε το ‘84, στα 58 του ενώ ο Στέφανος γεννήθηκε το ‘98.
Κάποτε ο Στέφανος είχε ποστάρει για το πόσο περήφανος νιώθει για τον παππού του «που αντιμετώπισε τον Πελέ στο Μουντιάλ του 1958 στη Σουηδία». Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Σαλνίκοφ δεν είχε αγωνιστεί στην ήττα με 2-0 από τη «σελεσάο», από ισάριθμα γκολ του Βαβά, ελέω τραυματισμού και επανήλθε στον προημιτελικό και την ήττα με 2-0 από τη διοργανώτρια. Η κόρη του Γιούλια Σεργκέγενβα Σαλνίκοβα, με μεγάλες διακρίσεις στο τένις, είναι μητέρα του Στέφανου.
Ο Σαλνίκοφ γεννήθηκε στο Κρασνοντάρ και υπήρξε από τους πρώτους μεγάλους ποδοσφαιριστές της χώρας με φαντασία και ουσία στο παιχνίδι του, αγωνιζόμενος ως επιθετικός. Το σπουδαιότερο γκολ του το έβαλε στον τελικό του Κυπέλλου ΕΣΣΔ το 1944 με 1-0 επί της CDKA, μετέπειτα ΤΣΣΚΑ. Το 1949 πήγε από τη Σπαρτάκ στην Ντινάμο αλλά δεν θέλησε να… προδώσει τον σύλλογο: ήθελε να βοηθήσει τον πατριό του, που είχε συλληφθεί (η Ντινάμο ήταν η ομάδα της σοβιετικής αστυνομίας). Οντως, όταν ο πατριός του αφέθηκε ελεύθερος, επέστρεψε στη Σπαρτάκ. Οταν το 1960 αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, μετρούσε 333 αγώνες και 134 γκολ. Αργότερα έγινε για λίγο προπονητής στη Σπαρτάκ αλλά και στην εθνική του Αφγανιστάν και τιμήθηκε με το Μετάλλιο του Τάγματος της Τιμής το 1957.
Πέθανε στις 9 Μαΐου 1984 όταν, μετά από αγώνα βετεράνων της Σπαρτάκ κι ενώ είχε σκοράρει, έσκυψε να λύσει τα κορδόνια του και κατέρρευσε, απόρροια καρδιακής προσβολής.
- Στη φωτό ο Σεργκέι Σαλνίκοφ με τους Ιγκόρ Νέτο (αριστερά) και Λεβ Γιασίν (δεξιά), στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958
Δημοσιεύτηκε στο «Επί παντός» της «Sportday» στις 20/11/2019
