Ουδείς εξεπλάγη με την πορεία της Εξεταστικής Επιτροπής για τα Τέμπη. Ουδείς – κι αυτό είναι από τα δείγματα σήψης του ελληνικού κράτους. Κάποιοι ήλπιζαν πραγματικά πως αυτή τη φορά, με 57 νεκρούς, ίσως τα πράγματα να κινούνταν κάπως πιο κοντά στο ύψος των περιστάσεων.
Αντιθέτως, όχι μόνο δεν κινήθηκαν προς τα εκεί, δεν τηρήθηκαν ούτε τα προσχήματα.
Οι ισχυρισμοί των βουλευτών της γαλάζιας πλειοψηφίας δεν αντέχουν όχι στην κριτική, μα ούτε και στην κοινή λογική. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι κρίθηκε σημαντικότερο να καταθέσει ο Τάσος Μαντέλης που ήταν υπουργός πριν από… 27 χρόνια, παρά ο Κώστας Γενηδούνιας, ο εκπρόσωπος των μηχανοδηγών που έστελνε βροχή τα εξώδικα προειδοποιώντας για τα θέματα ασφαλείας του σιδηροδρόμου.
Ένας να τον είχε λάβει σοβαρά υπόψη του, ένας και δεν θα είχαμε 57 φέρετρα στη συνείδησή μας ως λαός.
Και, επιπροσθέτως, τα επιχειρήματα που ακούστηκαν στην Εξεταστική ήταν τουλάχιστον φαιδρά: να μη μιλήσει ο ένας γιατί είναι ΣΥΡΙΖΑ, να μη μιλήσει ο άλλος γιατί βγαίνει συχνά στις τηλεοράσεις, να μη μιλήσει ο τρίτος γιατί θα έρθει να υπερασπιστεί την εταιρεία του, να μην έρθουν άλλοι εμπειρογνώμονες γιατί πόσοι θα καταθέσουν πια, να μη φέρουμε άλλους (πλην της Μαρίας Καρυστιανού) συγγενείς διότι ό,τι είχε να πει, το είπε.
Δεν είναι βέβαια μόνο εκείνοι που κόπηκαν. Είναι και κάποιοι από εκείνους που ακούστηκαν. Ας πούμε ο Κώστας Αχ. Καραμανλής, που προσήλθε ξανά με υψωμένο το δάχτυλο και με τη σιγουριά ανθρώπου που αισθάνεται στο απυρόβλητο. Λογικό! Μα είναι στο απυρόβλητο – χάρη στη βουλευτική του ασυλία. Ασυλία που του πρόσφεραν απλόχερα οι Σερραίοι ψηφοφόροι (κι αργότερα μάθαμε ότι είχαν γίνει πάνω από 200 διορισμοί Σερραίων στον ΟΣΕ).
Ο Καραμανλής έπαιξε με τις λέξεις, τη νοημοσύνη και φυσικά τα νεύρα μας, υποστηρίζοντας – μεταξύ άλλων – πως ένα εξώδικο που λέει ότι υπάρχει θέμα ασφάλειας του σιδηροδρόμου, δεν λέει πως ο σιδηρόδρομος δεν είναι ασφαλής ή πως και τα συστήματα ασφαλείας να είχαμε, πάλι άνθρωποι θα τα λειτουργούσαν.
Υπήρξε και η αναπληρώτρια διοικήτρια της ΕΑΔ, Αλεξάνδρα Ρογκάγκου, που «δεν θυμόταν» και θα απαντούσε στα ερωτήματα την επομένη εγγράφως. Υπήρξε και ο τέως περιφερειάρχης Κώστας Αγοραστός που, όπως καταγγέλλεται, εκλήθη πολύ αργά ώστε να έχει προηγηθεί η σε βάρος του ποινική δίωξη και να δικαιούται ως εκ τούτου να σιωπήσει. Επέλεξε να μη μιλήσει ενώ 57 οικογένειες κλαίνε.
Ούτε ο άλλοτε διευθύνων σύμβουλος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Φίλιππς Τσαλίδης δεν πήρε το «ΟΚ» να καταθέσει κι ας έγινε γνωστή εμπιστευτική επιστολή του που κοινοποιήθηκε στον Καραμανλή προειδοποιώντας για τον «κίνδυνο συμβάντος μέγιστης σοβαρότητας».
Πολλά τα ονόματα, τα ακούτε τις τελευταίες ημέρες. Η αυλαία αυτής της παρωδίας έπεσε χωρίς καν να έχει διαβιβαστεί η δικογραφία από την Εισαγγελία της Λάρισας (για να… προστατευθεί η μυστικότητα της διαδικασίας).
Μα τότε γιατί η Εξεταστική ζήτησε τον φάκελο; Αστειότητες για ένα τόσο τραγικό ζήτημα.
Αυτές οι 57 οικογένειες δεν ζητούν αποζημιώσεις και χρήματα, δεν απαιτούν γκιλοτίνες και εκτελέσεις. Ζητούν ένα και μόνο: Δικαιοσύνη.
Ούτε αυτό δεν μπορεί να τους προσφέρει η βορειότερη χώρα της Αφρικής. Ούτε αυτό.
Δημοσιεύτηκε στο parapolitikaargolida.gr στις 2/3/2024
