19 Ιουνίου 1960, Ασουνσιόν, Παραγουάη. Ο Λουίς Κουμπίγια ισοφαρίζει στο 83’ σε 1-1 για την Πενιαρόλ του Ρομπέρτο Σκαρόνε και οι Ουρουγουανοί στέφονται πρωταθλητές Λατινικής Αμερικής κόντρα στην παραγουανή Ολίμπια. Το τουρνουά ονομάζεται Copa de Campeones και αποτελεί τον προπομπό του Copa Libertadores, για το οποίο απόψε γράφεται ιστορία: για πρώτη φορά ο τελικός είναι μονός και σε ουδέτερη έδρα και όχι με διπλά ματς, προσφιλής διαδικασία στις διοργανώσεις της CONΜEBOL. Η Λίμα του Περού πήρε άρον άρον το χρίσμα ελεώ της κατάστασης στη Χιλή (είχε οριστεί από καιρό το Σαντιάγο), με τις Φλαμένγκο και Ρίβερ Πλέιτ να διεκδικούν το βαρύτιμο τρόπαιο στην 60ή, κατά σειρά, διοργάνωση και στον δέκατο αργεντινοβραζιλιάνικο τελικό, με το… σκορ 5-4 υπέρ των Αργεντινών.
Μάλιστα η τελευταία που τα κατάφερε ήταν η Εστουδιάντες, το 2009 με την Κρουζέιρο (0-0 και 2-1). Οι Αργεντίνοι έχουν και την πρωτοκαθεδρία με 25 τίτλους έναντι 18 των Βραζιλιάνων στη διοργάνωση. Πρώτες σε τρόπαια, ευλόγως αργεντίνικες, οι Ιντεπεντιέντε με 7 (αλλά τελευταίο το 1984) και Μπόκα με 6 (2007) ενώ οι βραζιλιάνικες Σάο Πάουλο, Γκρέμιο, Σάντος έχουν από τρία τρόπαια.
Η Ρίβερ Πλέιτ, που πέρυσι κατέβαλε την αντίσταση της Μπόκα στους περιπετειώδεις τελικούς και με τη ρεβάνς, ελέω επεισοδίων, να διεξάγεται στη… Μαδρίτη, στοχεύει στο να πάρει από την Μπόκα –και- τον τίτλο της τελευταίας ομάδας που κατέκτησε δύο σερί φορές το τρόπαιο (2000 με την Παλμέιρας, 2001 με την Κρουζ Αζούλ). Σε τελικούς οι «μιγιονάριος» έχουν 66% επιτυχία με 4/6 κατακτήσεις. Ωστόσο τη μόνη φορά που αντιμετώπισαν Βραζιλιάνους, το ’16, απέτυχαν ενάντια στην Κρουζέιρο: ήττα 4-1 στο Μπέλο Οριζόντε, 2-1 στη ρεβάνς το «Μονουμεντάλ», τρίτο ματς (μιας και δεν ίσχυαν τότε τα εκτός έδρας γκολ) στο Σαντιάγο της Χιλής και ήττα 3-2 για την ομάδα του Ανχελ Λαμπρούνα που, μεταξύ άλλων, είχε Πασαρέλα, Λούκε, Σαμπέγια και Ρομπέρτο Αλόνσο.
Αντίθετα, το… βιβλίο των συμμετοχών της Φλαμένγκο σε τελικούς είναι μικρό. Μια φορά τα κατάφερε, το 1981 ενάντια στη χιλιανή Κομπρελόα και πήρε το τρόπαιο επίσης σε σειρά τριών αγώνων: 2-1 στο Ρίο, ήττα 1-0 στο Σαντιάγκο, νίκη 2-0 και τίτλο στο ουδέτερο Μοντεβίδεο της Ουρουγουάης με ισάριθμα γκολ του Ζίκο. Η ομάδα του Πάουλο Σέζαρ Καρπετζιάνι διέθετε τότε και Αντίλιο, Λεάνδρο, Μοζέρ και Νούνιες.
Στα της παράδοσης, Φλαμένγκο και Ρίβερ έχουν ανταμώσει έξι φορές (12 ματς) και τους «μιγιονάριος» να υπερέχουν με 5-3-4 (σε όλα) και 3-2-1 στο Μπουένος Αϊρες. Εξ αυτών τα μισά ήταν σε ομίλους και τα άλλα έξι σε νοκ άουτ: από μια φορά προκρίθηκε καθεμιά στα πέναλτι και μια η Ρίβερ, στα προημιτελικά του ’00, με δύο νίκες.
Στα… του σήμερα, η νικήτρια παίρνει εκτός από το τρόπαιο και θέση στους ομίλους του επόμενου Libertadores, θα παίξει στο Μουντιάλ Συλλόγων στο Κατάρ τον Δεκέμβριο και στο Recopa Sudamericana 2020 με την Ιντεπεντιέντε ντελ Βάγε για την ανάδειξη του υπερπρωταθλητή Λατινικής Αμερικής. Πρακτικά πλήρης και η Ρίβερ του Μαρσέλο Γκαγιάρδο και η Φλαμένγκο του Ζόρζε Ζέσους. Του Πορτογάλου Ζέσους ο οποίος ίσως γίνει μόλις ο δεύτερος μη Λατινοαμερικάνος που κατακτά το τρόπαιο μετά τον Κροάτη Μίρκο Γιόζιτς της Κόλο Κόλο το 1991.
Με 4-1-3-2 η Φλαμένγκο, με Γκάμπριελ και Ενρίκε μπροστά, «κλειδί» της φετινής… αρμάδας του Ζέσους ο περιζήτητος οργανωτικός μέσος Ζέρσον. Με 4-2-2 η Ρίβερ του Μαρσέλο Γκαγάρδιο με Μπορέ και Σουάρες μπροστά.
Δημοσιεύτηκε στο Foxbet.gr στις 23/11/2019
