Γερμανία – Ελβετία για το Nations League. Η «νατσιονάλμανσαφτ» ίσως φτάνει στο κλείσιμο ενός κύκλο, αυτού του Γιόακιμ Λεβ που έχει κλείσει πάνω από δέκα χρόνια στον πάγκο, ανανέωσε μετά το… ρεζιλίκι της Ρωσίας (βλ. παρακάτω) αλλά η ανανέωση στη Γερμανία δεν… τραβάει. Παρά τις νίκες που κάνει, όπως το σαββατιάτικο 2-1 στο Κίεβο επί της αποδεκατισμένης -ελέω κορωνοϊού-Ουκρανίας, δεν πείθει. Και ούτε πολλές αλλαγές αναμένονται στην ενδεκάδα, όπου παίζουν βασικοί παίκτες όπως ο Γκίντερ της Γκλάντμπαχ, ο Κλόστερμαν και ο Χάλστενμπεργκ της Λειψίας και ο Γκορέτσκα, για τον οποίο ασκείται δριμεία κριτική. Και ίσως το 3-4-3 (σ.σ. να ‘σου ξανά η τριάδα πίσω, ως αναφέραμε και σε άλλες πρόσφατες στήλες μας) δεν τραβάει.
Οι Ελβετοί έχασαν 1-0 στην Ισπανία με γκολ από το 14’, τέταρτο σερί παιχνίδι χωρίς νίκη (0-1-3), σε επίσημα και φιλικά, πάντως ο Βλάντιμιρ Πέτκοβιτς δεν αμφισβητείται μιας και έχει πέσει σε δύσκολο όμιλο.
Στοιχηματικά, με τι να πρωτοασχοληθείς; Λίγα έχουν αξία, ίσα ίσα για… ενδιαφέρον, πλην Euroleague, εκείνη την ώρα κράτησα σκόρερ, περισσότερο λόγω απόδοσης: να σκοράρει ο Τόνι Κρόος, στη βραδιά που συμπληρώνει 100 διεθνείς συμμετοχές.
Οι ναζί και η πρώτη μεγάλη αποτυχία
Γερμανία και Ελβετία έχουν ανταμώσει άλλες τρεις φορές, και σε τέσσερα παιχνίδια συνολικά, σε τελική φάση Μουντιάλ (και ουδέποτε σε Euro). Τόσο το 1962 στη Χιλή όσο και το 1966 η (Δυτική, ακόμη) Γερμανία νίκησε σε ματς στο πλαίσιο ομίλων. Το 1962 στο Σαντιάγο της Χιλής είχε επικρατήσει με 2-1 με γκολ από Μπρελς και Ούβε Ζέελερ και, το 1966 στο «Χίλσμπορο» του Σέφιλντ, με 5-0 με δύο γκολ του Χέλερ, δύο του Μπέκενμπαουερ κι ένα του Χελντ.
Αντάμωσαν όμως και… προπολεμικά, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1938 της Γαλλίας, σε τουρνουά που επρόκειτο να μετάσχουν 16 ομάδες αλλά εμφανίστηκαν 15: η Αυστρία, μερικούς μήνες νωρίτερα, είχε πραξικοπηματικά προσαρτηθεί στη ναζιστική Γερμανία του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος με την κίνηση προς την πατρίδα του έβαλε σε εφαρμογή το πλάνο της «μεγάλης Γερμανίας»: επτά χρόνια μετά αυτοκτονούσε, αποτυχημένος και αφήνοντας εκατομμύρια νεκρών, τραυματιών και ξεριζωμένων.
Τότε τα ματς στα Μουντιάλ ήταν όλα νοκ άουτ κι ακόμη δεν είχαν… εφευρεθεί στα πέναλτι, άρα μετά την παράταση διεξαγόταν επαναληπτικός. Η Γερμανία έμεινε στο 1-1 με την Ελβετία στο Παρίσι, στις 4 Ιουνίου 1938 και στις 9 Ιουνίου διεξήχθη επαναληπτικός, εκ νέου στο (παλιό) «Παρκ ντε Πρενς»: οι Ελβετοί επικράτησαν αυτή τη φορά εύκολα με 4-2 και πέρασαν στα προημιτελικά, όπου αποκλείστηκαν άνετα από την Ουγγαρία.
Ήταν η πρώτη από τις, μόλις, δύο φορές που η Γερμανία (Δυτική ή ενωμένη) αποκλειόταν πριν τα προημιτελικά σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο! Η επόμενη ήταν… 80 χρόνια μετά, στο Μουντιάλ της Ρωσίας με την επονείδιστη ήττα από τη Νότια Κορέα στο τελευταίο ματς του ομίλου, που την άφησε εκτός νοκ άουτ.
Η Γερμανία, που είχε ήδη προσπαθήσει (με επιτυχία, ως επί το πλείστον) να χρησιμοποιήσει το 1936 τους Ολυμπιακούς Αγώνες ως επίδειξη της ναζιστικής υπεροχής, έβλεπε σε κάθε γήπεδο τον κόσμο να αποδοκιμάζει τους παίκτες, όπως και την Ιταλία του Μπενίτο Μουσολίνι: οι Γάλλοι μισούσαν πάντα τον φασισμό. Οι αποδοκιμασίες έγιναν μεγαλύτερες όταν στον προημιτελικό με τη Γαλλία οι Ιταλοί εμφανίστηκαν με ολόμαυρη στολή υψώνοντας το χέρι για να χαιρετίσουν φασιστικά κατά την ανάκρουση του ύμνου της.
Υπάρχει, ως αλίευσα πριν κάποια χρόνια τυχαία, και μια ταινία συμπαραγωγής FIFA και γαλλικής ομοσπονδίας, σε σκηνοθεσία Ρενέ Λουκό ωστόσο παραμένει… μυστηριωδώς, ως σήμερα, αναξιοποίητη. Η FIFA ξεκινά την αρίθμηση των επίσημων ταινιών της από το 1954, προσθέτοντας πριν λίγα χρόνια ένα μικρό φιλμ από τις ελάχιστες εικόνες που υπάρχουν από το Μουντιάλ του 1930, πλαισιωμένων με λίγες σκηνές από αυτό του 1950. Για τις διοργανώσεις χωρίς φιλμ, υπάρχει η δικαιολογία του μη επαρκούς υλικού, κάτι που στην περίπτωση του 1938 δεν ευσταθεί.
Η αληθινή αιτία πίσω από το «χαμένο» αυτό φιλμ είναι πως η FIFA δεν είναι και τόσο περήφανη για τις διοργανώσεις του 1934 και 1938 και προσπάθησε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να μείνει μακριά από άβολες εικόνες που καταγράφηκαν στις διοργανώσεις της. Άλλωστε ο Λουκό ξεκινά την ταινία με το ματς Γερμανία – Ελβετία κάνοντας κοντινά πλάνα στους Γερμανούς παίκτες την ώρα που χαιρετούν ναζιστικά, κάτι που κάνουν και αρκετοί επίσημοι, ενώ αντίστοιχες εικόνες διακρίνονται στους αγώνες της Ιταλίας. Οι σκηνές αυτές δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από την κατάσταση της Ευρώπης εκείνης της εποχής, έναν χρόνο πριν το ξεκίνημα του πολέμου…
Για την ιστορία, το φιλμ «Coupe du Monde de Football 1938», που δεν υπάρχει ούτε στη φιλμογραφία του σκηνοθέτη στο IMDB, διασώζεται σε καλή κατάσταση και μπορείτε να το δείτε (από Youtube, το… κότσαρα κι εδώ). Κάνα μισάωρο είναι, αφιερώστε λίγο χρόνο να δείτε πλάνα της εποχής.
Η «wunderteam» και ο Ζίντελαρ
Το «Anschluss», η ένωση λοιπόν του 1938, όπως τη… βάφτισαν οι Γερμανοί, έσβησε (προσωρινά, ευτυχώς) την Αυστρία ως ανεξάρτητο κράτος και, ευλόγως, τα πάντα ανήκαν πλέον στους ναζί. Όπως κι οι παίκτες, με κορυφαίο της εποχής τον Ματίας Ζίντελααρ.
Εκείνη η Αυστρία ονομαζόταν «wunderteam», ήτοι η ομάδα των θαυμάτων: ήταν τόσο καλή που θεωρούνταν ως από τα φαβορί για την κατάκτηση του Μουντιάλ! Οι Γερμανοί αποφάσισαν να πάρουν στην δική τους εθνική ομάδα εννέα από τους καλύτερους Αυστριακούς, ώστε να κερδίσουν εκείνο το Μουντιάλ – το χιτλερικό καθεστώς είχε ανάγκη μια τέτοια νίκη.
Ενας Αυστριακός αρνήθηκε: ο καλύτερος παίκτης εκείνης της ομάδας, ο Ματίας Ζίντελαρ. Ο εβραϊκής καταγωγής σταρ, που το 1934 παραλίγο να κερδίσει μόνος του τους μετέπειτα παγκόσμιους πρωταθλητές Ιταλούς στον ημιτελικό του Μιλάνου, αρνήθηκε τη Γερμανία ως πατρίδα του, αρνήθηκε να μετέχει σε φιλικά προετοιμασίας πλην ενός, όπου αρνήθηκε να χαιρετήσει φασιστικά: το χειμώνα του ‘39 βρέθηκε νεκρός μαζί με την αρραβωνιαστικιά του Καμίλα Καστανιόλα, εβραία ιταλικής καταγωγής, στο σπίτι τους, υπό (ως ακόμη και σήμερα) άγνωστους λόγους.
Στο Μουντιάλ της Γαλλίας λοιπόν, το πρώτο ματς έληξε 1-1 και οι Γερμανοί πιέστηκαν για πρόκριση στη ρεβάνς, πέντε ημέρες αργότερα, μάλιστα προηγήθηκαν με 2-0 και το σκορ άνοιξε το σκορ ένας από τους Αυστριακούς, ο Βίλι Χάνεμαν ενώ το δεύτερο πέτυχε με αυτογκόλ ο Ελβετός Ερνστ Λέρτχερ: ήταν… γερμανικής καταγωγής! Ωστόσο οι Ελβετοί βρήκαν τη δύναμη να γυρίσουν το ματς, ανάμεσα στους σκόρερ όηταν ο Αλφρεντ Μπίκελ, ο μόνος Ελβετός που αγωνίστηκε και στο Μουντιάλ του 1950 στη Βραζιλία.
Δημοσιεύτηκε στο Foxbet.gr στις 13/10/2020
