«Θα δούμε όμορφες μέρες παιδιά, θα συναντήσουμε ηλιόλουστες μέρες».
Αυτό δεν είναι το είδος του τραγουδιού που θα περίμενε κανείς να ακούει σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, πόσο μάλλον από ένα από τα πιο σκληροπυρηνικά γκρουπ οπαδών στον κόσμο.
Όπως τα περισσότερα πράγματα στο ποδόσφαιρο, όλα ξεκίνησαν με ένα όνειρο. Αλλά σε αντίθεση με τα περισσότερα σημαντικά πράγματα στο ποδόσφαιρο, αυτό ήταν το όνειρο ενός καθηγητή ιστορίας – από την Κωνσταντινούπολη.
Υπάρχουν λίγες διαθέσιμες φωτογραφίες του Οπτίκ Μπασκάν, αλλά αυτή που αντηχεί πολύ πέρα από την τραγικά σύντομη ζωή του είναι ένας άντρας με τα χέρια του ανοιχτά, σαν να βλέπει τον ήλιο για πρώτη φορά, ο οποίος αγκαλιάζει κι ενσωματώνει την αγωνία και την έκσταση ενός οπαδού ποδοσφαίρου στην Τουρκία. Αυτή η εικόνα έχει γίνει αθάνατη από κασκόλ, πανό και στίκερς – μια εικόνα που διατηρείται με θρησκευτική ευλάβεια από τους οπαδούς της Μπεσίκτας.
Ο Μπασκάν, παρατσούκλι του Μεχμέτ Ισικλάρ, ήταν απόφοιτος ιστορίας και λογοτεχνίας από το Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και οπαδός της Μπεσίκτας. Έφυγε από το σπίτι του στην Κωνσταντινούπολη για να διδάξει σε σχολείο στην Άγκυρα όπου τα μαθήματά του απέκτησαν θρυλικές διαστάσεις. Για να τον μάθουν οι μαθητές του και να προκαλέσει το ενδιαφέρον τους, ζήτησε από όσα παιδιά είναι Μπεσίκτας να σηκώσουν το χέρι τους. Στη συνέχεια διατύπωσε εκ νέου την ερώτηση για να καταστήσει σαφές ότι και ο ίδιος ήταν Μπεσίκτας. Ξαφνικά τα χέρια αυξήθηκαν αφού πολλοί μαθητές που δεν είχαν σηκώσει το χέρι τους αποφάσισαν να δηλώσουν και αυτοί οπαδοί της ομάδας.
Στην αρχή κάθε εβδομάδας το μάθημα της ιστορίας ξεκινούσε με καθυστέρηση, αφού η πρώτη συζήτηση αφορούσε το ποδόσφαιρο. Εάν οι «μαύροι αετοί» είχαν χάσει γινόταν μια μικρή επιδερμική αναφορά. Αν όμως είχαν κερδίσει τότε ο Μπασκάν έκανε μια ολόκληρη διάλεξη για το τι συνέβη στο γήπεδο από την αγαπημένη του Μπεσίκτας.
Παρόλο που αγαπούσε να διδάσκει στα παιδιά, η συναισθηματική απόσταση που τον χώριζε από την ομάδα του αποδείχθηκε δυσαναπλήρωτη. Γνωστός ως συμπονετικός άνθρωπος και εντυπωσιακός δάσκαλος, ο ενθουσιασμός των μαθητών του δεν ήταν αρκετός για να τον κρατήσει στην Άγκυρα, οπότε επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη για να βρίσκεται στις εξέδρες του -τότε- Ινονού. Αυτός ο καθηγητής με τα χαρακτηριστικά γυαλιά με παχύ φακό που του έδωσαν το παρατσούκλι «Optik», θα άλλαζε για πάντα το οπαδικό κίνημα του τουρκικού συλλόγου.
Ο Ισικλάρ με την επιστροφή του στην Πόλη δεν έχανε ματς και με την ασυμβίβαστη καρδιά του και το ρομαντικό του όραμα για τον σύλλογο κέρδισε τον σεβασμό όλων. Το ασπρόμαυρο γι αυτόν αντιπροσώπευε τη δυαδικότητα της ζωής, τόσο ως οπαδός ποδοσφαίρου όσο και ως άνθρωπος. Στην αρχή οι οργανωμένοι ήταν χαλαροί, αλλά οι αριστερές ιδέες του Μπασκάν ενέπνευσε τους άλλους να τον δουν ως ηγέτη, παρόλο που ο ίδιος επέμενε πως δεν υπάρχει κανένας ηγέτης ή αρχηγός στο γκρουπ που ονομάστηκε «Çarşı» αλλά μια βάση συλλογικότητας.
Η Μπεσίκτας είχε πάντοτε έρεισμα μεταξύ των εργατικών τάξεων και των νεότερων φοιτητικών ομάδων που εμφάνιζαν πιο ριζοσπαστικά στοιχεία στα πολιτικά τους πιστεύω και η ύπαρξη μιας νέας και ενεργητικής βάσης οπαδών βοήθησε τον σύλλογο να αντέξει και να εδραιωθεί ως ένα βασικό στοιχείο της τουρκικής κοινωνίας, παρέχοντας μια εναλλακτική λύση στα δύο μεγαλύτερα κλαμπ της πόλης την Γαλατάσαραϊ και την Φενέρμπαχτσε.
- Η ιστορία του Οπτίκ Μπασκάν είναι σπουδαία και η επίδραση του στο οπαδικό κίνημα στην γειτονική χώρα επίσης, και δεν είναι τυχαίο ότι έχει τον σεβασμό τόσο των οπαδών της Γαλατά όσοι και της Φενέρ.
