Το ΚΚΕ περίμενε δεκαετίες για να νομιμοποιηθεί ως κόμμα. Η πτώση της Χούντας έφερε νομοτελειακά και τη νόμιμη, για το υπόλοιπο κράτος, παρουσία του και, σταδιακά, την κοινοβουλευτική εκπροσώπησή του, σε κάθε (μα κάθε) Βουλή, είτε άμεσα είτε έμμεσα: το 1974 ως μέλος της Ενωμένης Αριστεράς και στις τρεις αρχαιρεσίες του 1989-90 ως βασικό κομμάτι του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου.
Η ιστορία του, αναπόσπαστο κομμάτι του αριστερού χώρου. Αλλά και μια ιστορία με γκάφες και αποτυχίες που συχνά οδήγησαν σε… αυτογκόλ. Από το περιβόητο «Καραμανλής ή τανκς» του Μίκη Θεοδωράκη το 1974, ο οποίος γύρισε την πλάτη στην παράταξη για την οποία είχε βασανιστεί και εξοριστεί, έως τη συνεργασία (ως Συνασπισμός) με τη Δεξιά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Μια συνεργασία που διέκοψε μέσα σε μερικούς μήνες τη διαρκή άνοδο του αριστερού ρεύματος στη χώρα: από το 13,15% στις πρώτες εκλογές του ’89, έπεσε στο 10,97% στις επόμενες και στο 10,28% σε αυτές του ’90.
Ήταν η μεγαλύτερη, ιστορικά, χαμένη ευκαιρία για το ΚΚΕ ώστε να αποκτήσει κυβερνητικό ρόλο. Αρχικά ως αξιωματική αντιπολίτευση και μετά, ποιος ξέρει. Οι ψηφοφόροι, κυρίως του ΚΚΕ, γύρισαν την πλάτη αφενός στη συγκυβέρνηση με τον Μητσοτάκη και, κατόπιν, στον ίδιο τον Συνασπισμό, ένα κόμμα που σταδιακά εξελίχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ και στην συγκυβέρνηση του 2015-19.
Το ’15, κατά πολλούς, γράφτηκε ακόμη ένα λάθος στην πολιτική ιστορία της Αριστεράς στον τόπο, όταν ο Αλέξης Τσίπρας αρνήθηκε να κουβεντιάσει για συγκυβέρνηση με το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη και προτίμησε τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου. Αλλά, αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο.
Η ιστορία, για το ΚΚΕ, συνεχίζει να γράφει: για πρώτη φορά από το 1981, και το 10,94% που είχε λάβει στις εκλογές της «Αλλαγής» του ΠΑΣΟΚ, είδε διψήφιο αριθμό στα ποσοστά του. Έστω και σε δημοσκόπηση: στην εκτίμηση ψήφου πιάνει το 10,2%.
Τυχαίο; Διόλου. Διότι με τον ΣΥΡΙΖΑ να πέφτει (πάντα στην εκτίμηση ψήφου) στο 12% και το ΠΑΣΟΚ να αδυνατεί να εκμεταλλευτεί την εν λόγω πτώση μένοντας στο 10,6% (ενώ είχε λάβει 11,84% τον Ιούνιου), η στροφή της αριστερής δεξαμενής των ψηφοφόρων οδήγησε προς… Περισσό. Ο, δε, Στέφανος Κασσελάκης δεν θεωρείται καν αριστερός, σύμφωνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις και τις σχετικές απαντήσεις.
Απόρροια τούτων, οι απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ αντί να πηγαίνουν προς Χαριλάου Τρικούπη, να οδηγούνται στο πιο αριστερό κόμμα της χώρας. Η, δε, δημοτικότητα του Δημήτρη Κουτσούμπα έφτασε στο 47% σε ιστορικό… υψηλό.
Παρ’ όλο που το ΚΚΕ είναι ένα ιδιαίτερα σταθερό κόμμα επικοινωνιακά, μιας και θα εντοπίσει κανείς ίδια συνθήματά του που αναπαράγονται εδώ και δεκαετίες, ο γενικός γραμματέας του εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον τη δημοφιλία της φράσης, εμφανίστηκε μάλιστα και ο ίδιος να την επαναλαμβάνει (για το Luben(, ενώ, η ΚΝΕ έχει ως κεντρικό της σύνθημα σε αυτές τις εκλογές το «Αυτοί Είμαστε!».
Το «Αυτοί είστε» οδήγησε το ΚΚΕ σε διψήφιο ποσοστό, με ελάχιστη διαφορά από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι χρονικά: λίγους μήνες πριν τις Ευρωεκλογές. Τις Ευρωεκλογές της λεγόμενης «χαλαρής» ψήφου. Και, ουδείς αποκλείει, να πλασαριστεί στη δεύτερη θέση τον Μάιο ένα κόμμα που υστερεί, επικοινωνιακά και διαφημιστικά, εν συγκρίσει με τα άλλα τρία αλλά κυριαρχεί στον δρόμο, στις απεργίες και της κινητοποιήσεις.
Προφανώς ο Μάης του ’24 δεν θα είναι Μάης… του ’68. Αλλά ίσως χαράξει μια νέα πραγματικότητα στην ελληνική πολιτική ζωή και προκαλέσει αναταράξεις σε Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη, όπου ήδη επικρατεί εσωστρέφεια.
Το ΚΚΕ έχει άλλη μια ευκαιρία, ως όλα δείχνουν, μπροστά του. Θα την εκμεταλλευτεί ή θα επιστρέψει στην απομόνωση;
Δημοσιεύτηκε στο newpost.gr στις 31/10/2023
