Ήταν πρώτος, ισόβαθμος με τον ΠΑΟΚ, το απόγευμα της Κυριακής.
Είναι τρίτος, από το βράδυ της Κυριακής.
Και δίκαια. Ο Παναθηναϊκός που εμφανίστηκε στην Τούμπα δεν (να το βάλω και με κεφαλαία γράμματα για να το καταλάβετε; ΔΕΝ) ήταν ομάδα που διεκδικεί τίτλο.
Κι αν συνεχίσει έτσι, με τη πιθανώς αγωνιστική βελτίωση που δείχνει (δείχνει, λέω) να έχει ο Ολυμπιακός, δεν αποκλείεται σύντομα να είναι διεκδικητής απλά της 4ης θέσης και, την Τετάρτη θα ξέρουμε, πρόωρα εκτός Κυπέλλου. Ήτοι, μια χρονιά αποτυχίας.
Απαισιόδοξο όχι, ρεαλιστικό ναι.
- Δεν γίνεται, ενώ (ορθώς) άφησες τον Μπρινιόλι πρακτικά εκτός ομάδας και έχεις τόσο καιρό τον Λοντίγκιν, να ρίχνεις τον Ντραγκόφσκι άμεσα στην ενδεκάδα, χωρίς καλά καλά να ξέρει τα μικρά ονόματα των συμπαικτών του.
- Δεν γίνεται να βάζεις βασικό τον Μπακασέτα σε δύο ματς, έχοντας κάνει ελάχιστες προπονήσεις. Τον καις.
- Δεν γίνεται να αποδέχεται πόσο λανθασμένη ήταν η ενδεκάδα στην Τούμπα – αποδείχθηκε με τις τρεις αλλαγές στην ανάπαυλα.
- Δεν γίνεται, ομοίως, να ρίχνεις τον Ούγκο, ανέτοιμο ων, στα βαθιά.
- Δεν γίνεται να φορτώνεις τόσο πολύ τις προπονήσεις και η ομάδα να έχει αποδεκατιστεί.
- Δεν γίνεται να… καις τον Ιωαννίδη στο Κύπελλο ενώ ακολουθεί το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ όπου η παρουσία του θα ήταν κομβική.
- Δεν γίνεται να αλλάζεις τον ταχύτερο (από τον Μπέρναρ) Αΐτορ στην ανάπαυλα και να χάνεις από τα άκρα την εκρηκτικότητα.
- Δεν γίνεται να παίζεις πινγκ πονγκ με τον Κώτσιρα και τον Αράο και να τους αλλάζεις θέσεις διαρκώς.
- Δεν γίνεται να σε έχει κόψει στα δύο ο Τάισον με τις ενέργειές του και η άμυνα να ανοίγει έτσι για πλάκα.
ΟΚ, μαζί σας, μια φάση του Μλαντένοβιτς ή μια του Γεντβάι να είχε γίνει γκολ, ο ΠΑΟ θα έφευγε με 2-2 από την Τούμπα. Αλλά καλύτερα που δεν, διότι θα σκέπαζε τα (εμφανή) προβλήματα κάτω από το χαλί.
Ο Παναθηναϊκός, στη μετα-Γιοβάνοβιτς εποχή, απώλεσε την όποια ταυτότητα είχε αποκτήσει στο γήπεδο. Πρόκειται για κάτι που προσπαθεί να γίνει ομάδα – έτσι δεν νικάς μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως, όπως είναι ο ΠΑΟΚ. Κι αν δεν υπήρχε ο Μπακασέτας με το τρομερό του πόδι, σε πάσες και σουτ, η Κυριακή θα είχε εξελιχθεί πολύ πιο άσχημα.
Και όπως ήρθαν τα πράγματα, η ρεβάνς με τον Ατρόμητο είναι πια πολύ πιο σημαντική από το ματς της Κυριακής με τον Ολυμπιακό. Και η οποία πρόκριση, αν και εφόσον έρθει, θα είναι στάχτη στα μάτια.
Ο Φατίχ Τερίμ, αρχικά, πρέπει να αποφασίσει τι θέλει να κάνει, τι σύστημα, διάταξη και ποδόσφαιρο θέλει από την ομάδα του και μετά να το μεταλαμπαδεύσει στους παίκτες του. Όσο παραμένει αναποφάσιστος και ανασφαλής, η σεζόν θα χαθεί. Πρόωρα.
Δημοσιεύτηκε στο prasinoforos.gr στις 29/1/2024
