Η υποψηφιότητά μου για δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη «Πρωτοβουλία» του Γιάννη Μαλτέζου στον δήμο Άργους – Μυκηνών στις εκλογές του Οκτωβρίου ήταν απόρροια πολύωρης, άρα και συνειδητής ως επιλογή, σκέψης προκειμένου να υπηρετήσω πράγματα και αξίες που πιστεύω. Μοιραζόμαστε άλλωστε τα ίδια οράματα για την πόλη και τον δήμο γενικότερα.
Ξέρετε, όντας δημοσιογράφος εδώ και 24 χρόνια (πώς περνάει ο καιρός, διάολε…) κάπου μπάφιασα να ασκώ κριτική (και σπανίως να επικροτώ) στο πολιτικό σύστημα – πολλώ δε μάλλον στο αυτοδιοικητικό. Υπάρχει και η επιλογή να διαβείς την όχθη, να περάσεις απέναντι και, αν σου δοθεί η ευκαιρία, να υπηρετήσεις. Να προσφέρεις. Το έπραξα άλλωστε όντας για σχεδόν δύο χρόνια μέλος του Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, ενός ιστορικού δημοσιογραφικού συνδέσμου. Κι εκεί υπήρξε μάθημα: όταν είδα πως άλλα περίμενα και άλλα βρήκα και γίνονταν, το καπελάκι μου στραβά και θα επανέλθω όταν ωριμάσουν ο χρόνος και οι συνθήκες.
Επιστρέφοντας στα της πόλης όπου μεγάλωσα… Μα, δεν είναι πια η πόλη που μεγάλωσα. Είναι μια πόλη άδεια, νεκρή ενώ τότε έσφυζε από ζωή. Οι προηγούμενες δημοτικές αρχές, ως και την τωρινή, ναι έκαναν ορισμένα έργα μα έκαναν και λάθη. Με αποκορύφωμα την ανάπλαση: καλή, αλλά έγινε δίχως πλάνο. Τσιμεντοποίησε κι άλλο την πόλη, έκλεισε δρόμους, έγινε ασφυκτικό το πρόβλημα της κυκλοφορίας και του πάρκινγκ (θέματα που ήδη υπήρχαν).
Προσεχώς, για παν ενδιαφερόμενο (κυρίως τους ντόπιους) θα πούμε πολλά περισσότερα…
