Οι αριθμοί, από τη μια, δεν ψεύδονται.
63% κατοχή, 1,54 xGoals, 22 προσπάθειες για γκολ εκ των οποίων 13 στην εστία, μηδέν (!) επεμβάσεις του Μπρινιόλι (μιας και τα δύο σουτ του ΠΑΟΚ στην εστία έγιναν γκολ…) και συνολικά 85 επικίνδυνες επιθέσεις έναντι 24. Γιατί δεν αποδείχθηκαν αρκετά όλα αυτά ώστε ο Παναθηναϊκός να επιβληθεί του ΠΑΟΚ;
Γιατί δε νίκησε ενώ ήταν σαφώς πιο βελτιωμένος εν συγκρίσει με την ήττα από την ΑΕΚ, στο ίδιο γήπεδο, έξι μέρες πριν;
Και διότι επικρατεί δυσλειτουργία μεταξύ αμύνης και κέντρου, και επειδή η επίθεση είναι δύστοκη: με 4 γκολ σε δύο ντέρμπι και ένα με τον Αστέρα είναι συγκομιδή μιας εβδομάδας που δεν αρμόζει σε ομάδα που διεκδικεί τον τίτλο.
Από την άλλη, το να βλέπεις έναν παίκτη του αντιπάλου να διασχίζει ανενόχλητος το μισό γήπεδο, είναι επίσης κάτι που δεν αρμόζει σε ομάδα που διεκδικεί τον τίτλο.
Το μόνο που άρμοζε χθες, ήταν αυτό: από τα καλύτερα πανό που έχει σηκώσει ποτέ η Θύρα 13. Τέσσερις λέξεις, χιλιάδες συναισθήματα….
Ο Παναθηναϊκός μέσα σε έξι μέρες είχε δύο ντέρμπι στη Λεωφόρο και μια Τρίπολη: ιδανικοί θα ήταν οι 9 βαθμοί (φυσικά), καλοδεχούμενοι οι 7, ανεκτοί οι 6. Πόσους μάζεψε; 4. Μονάχα 4.
Το τρικ του Ιβάν Γιοβάνοβιτς με κάτι σε 4-2-2-1-1 δεν απέδωσε, δεν «βόλεψε» τον Μπέρναρ η παρουσία του Τζούρισιτς (ή το αντίθετο, αν θέλετε) και ουδείς κατόρθωσε να βγάλει τον Ιωαννίδη σε θέση για γκολ, κυρίως χάρη στην πολύ καλή παρουσία των Σβαμπ και Κουλιεράκη ενώ οι δύο μπακ του ΠΑΟΚ, αφού ξεπέρασαν το σοκ της ψυχρολουσίας από νωρίς με πολλά λάθη, έφεραν ισορροπία στη Λεωφόρο στο β’ ημίχρονο (ο Ραχμάν κέρδισε κάρτα από τον Τζούρισιτς και τον «έστειλε» στον πάγκο λίγο αργότερα).
Και είναι κρίμα που δεν απέδωσε (και δεν ξεκίνησε ο Μαντσίνι ή ο Βέρμπιτς αντί του Σέρβου, ώστε να παίξει πιο πολύ στα άκρα). Αλλά και πάλι, μεσοεπιθετικά η ομάδα έκανε ό,τι μπορούσε, πλην της δημιουργίας περισσότερων κλασσικών φάσεων.
Ο Παναθηναϊκός αδικεί διπλά εαυτόν, αφενός με τα σοβαρά κενά στην αμυντική λειτουργία, αφετέρου με την άρνηση στην αγορά των free agents για να αποκτήσει έναν στόπερ μετά τον τραυματισμό του Μάγκνουσον. Και θα το πληρώσει και μελλοντικά.
Και αδικεί εαυτόν με την αργοπορία, συχνότατα, στις αλλαγές: με τον ΠΑΟΚ βγήκε (Γερεμέγεφ και Μλαντένοβιτς μπήκαν στο 82’ και συνεργάστηκαν στην ισοφάριση του 96ου λεπτού) αλλά δεν είναι κάθε μέρα τ’ Αϊ-Γιαννιού. Αυτός είναι ο Γιοβάνοβιτς, αυτόν έχουμε, με τις εμμονές αλλά και τα υπέροχα βράδια του (όπως με τη Βιγιαρεάλ, όπως στη Μασσαλία…). Ωστόσο για μια ομάδα που παίρνει άριστα στην κυκλοφορία της μπάλας, η αφερέγγυα άμυνα και η αναποτελεσματικότητα στην επίθεση δεν συνάδουν.
Διπλό μέσα στη Χάιφα και προχωράμε…
ΥΓ1. Κατάλαβε κανείς γιατί ακριβώς διαμαρτυρήθηκε ο Ραζβάν Λουτσέσκου; Είδε, κάποιος ουδέτερος ρε παιδί μου, κάποια φάση που… εσφάχθη (sic) ο ΠΑΟΚ: Ρητορικά τα ερωτήματα… Ο Ρουμάνος διαθέτει φέτος ένα ρόστερ μια κλάση καλύτερο από πέρυσι, οι Τάισον, «Ντέλιας», Ζίφκοβιτς και Τόμας δημιουργούν μια εξαιρετική γραμμή κρούσης και, στο τέλος, ο Λουτσέσκου αδικεί εαυτόν, την ομάδα του και τον κόσμο της. Κρίμα.
Μόνο ο, πάντα ήρεμος, Ιβάν, μπορούσε να του απαντήσει τόσο… πληρωμένα: «Έχει μια μανία με τον Παναθηναϊκό ο κύριος Λουτσέσκου. Δεν ξέρω, ίσως από εκείνο τον χαμένο τελικό Κυπέλλου που πιθανόν τον είχαν σίγουρο, από εκείνη την μέρα ασχολείται μόνο με τον Παναθηναϊκό. Η διαιτησία είναι μια δικαιολογία για να ασχολείται ο κόσμος με κάτι άλλο…».
ΥΓ2. Να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής ο Γερεμέγεφ, το αξίζει το παιδί…
Δημοσιεύτηκε στο prasinoforos.gr στις 2/10/2023
