«Μαλάκα, θα φας φυλακή».
«Δεν παίζει, ξέρω τι κάνω». Και ήξερα, αγνοώντας το νιάτο που έκανε σκοπιά στην Τρίπολη. Τιμημένη Αεροπορία, στα δέκα μέτρα το ψιλικατζίδικο, παίρνω «Sportime» και ξαναμπαίνω μέσα.
Φευ… Πέντε σεξ (στερήσεις εξόδου, αγενέστατοι) από τον διοικητή που μόλις έβγαινε από το στρατόπεδο. Γαύρος ήταν, «Φως» διάβαζε…
Ηταν 2002… Κάμποσα χρόνια αργότερα, στο ξεκίνημα της αείμνηστης «Sport XL» γνώρισα επιτέλους τον Χάρη Ξύδη από κοντά και του ‘πα: «Μέχρι και φυλακή είχα φάει για το “Sportime”».
Αυτό ήταν το «Sportime»: πλήρωνες πολλά παραπάνω για να το διαβάσεις. Και το διάβαζα στη θητεία, δύο και τρεις φορές. Κάτι χρόνια νωρίτερα ήταν πάντα κάτω από το βιβλίο των μαθηματικών στο Λύκειο. Όταν η μαθηματικού έστρεφε βλέμμα προς τον πίνακα, το άνοιγα ανάμεσα στα πόδια και ξεκινούσα με «Sporo». Κατόπιν, Κατσαντώνη, η αδυναμία μου (να γιατί έφτασα, μιάμιση δεκαετία μετά, να κάνω media, είδες Χριστίνα τι μου ‘κανες;).
Ούτε το «εωράκαμεν τους ληστάς» ούτε το πρωτοσέλιδο με τον Σεφέρη ήταν τα αγαπημένα μου. Ήταν πολλά. Κυρίως, μαθητούδι ακόμη, συνελάμβανα τον εαυτό μου, προτού πάει στο περίπτερο, να μαντεύει τι θα ήταν πρώτο θέμα και τι τίτλο θα έβαζε ο Ξύδης. Έναν που θυμάμαι, μια νίκη της Εθνικής με γκολ των Μαχλά και Φραντζέσκου (παίκτες του ΟΦΗ, τότε) ήταν «ΚΟΠΕΛΙΑ». Τον είχα μαντέψει.
Ναι, έγινα αθλητικογράφος λόγω του «Sportime». Εκτός από μια νέα σχολή αναγνωστών και εκτός από μια νέα σχολή δημοσιογράφων, δημιούργησε και μια νέα σχολή wanna be δημοσιογράφων.
Χάρηκα όταν είδα το isportime. Και συγκινήθηκα.
Μην τολμήσετε να σταματήσετε τώρα που ξεκινήσατε.
Δημοσιεύτηκε στο isportime.blogspot.com στις 14/4/2012
