Πάνω άνω από 200.00 νεκρά ζώα.
Εκατομμύρια στρέμματα, ακόμη πλημμυρισμένα. Οχι για βαμβάκι, ούτε λόγος για… οτιδήποτε: λάχανα, φρούτα, τυριά – αμέτρητα μελίσσια δεν υπάρχουν πια.
Τα νερά θα κάνουν εβδομάδες, μήνες να υποχωρήσουν και έπονται κι άλλες κακοκαιρίες…
Θυμήθηκα ένα ντοκιμαντέρ για την «Κατρίνα», τότε που διέλυσε τη Νέα Ορλεάνη και χιλιάδες (ναι, χιλιάδες) κατοικίες ερήμωσαν. Έφυγαν, για να ξεκινήσουν νέα ζωή, αλλού, με το κράτος ως επί το πλείστον αρωγό και όχι να μοιράζει ψίχουλα.
Διότι όταν το νερό υποχωρεί από ένα πλημμυρισμένο σπιτικό, δεν λειτουργεί τίποτε. Πλυντήρια, κουζίνες, ηλεκτρικές συσκευές, τίποτε. Μόνο τα ρούχα τους έμειναν, και όχι όλα ενώ θέλουν ανακαίνιση κουζίνες, σαλόνια και δωμάτια. Για βάλτε τα κάτω, να καταλάβετε πόσα χρήματα χρειάζεται (άμεσα!) κάθε σπιτικό. Δεκάδες χιλιάδες ευρώ.
Όπως και οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι.
Η συνολικά ζημιά είναι ανυπολόγιστη και ξεπερνά το «δισ.» πριν το «ευρώ». Δύο, πέντε, δέκα; Οσα, τόσα.
Τα ημίμετρα είναι πολιτική. Η ανάγκη είναι τεράστια και το ελληνικό κράτος κινείται με ρυθμούς χελώνας, όπως πάντα.
ΥΓ. Η μεγαλύτερή μας κατάντια δεν είναι ο Μπέος, τα ημίμετρα, οι πολιτικοί και το πλιάτσικο (που έκανε την εμφάνισή του). Μεγαλύτερη είναι η αποστολή νερών, τροφίμων και ρούχων με κοτσαρισμένη επάνω τη στάμπα του δωρητή. Κατάντια.
