Τα ίδια και τα ίδια.
Και όταν καθιερώθηκε εν Ελλάδι ο πολιτικός γάμος.
Και όταν αποποινικοποιήθηκε η μοιχεία.
Και όταν έγινε νόμιμη η άμβλωση.
Και όταν πέρασε με νόμο το σύμφωνο συμβίωσης.
Και τώρα με τον γάμο ομόφυλων.
Α, ναι, και όταν βγήκε το AIDS.
Τι;
– Θα αλλοιωθεί το dna μας.
– Θα καταστραφεί ο θεσμός της οικογένειας.
– Θέλουν να μας αλλάξουν τη θρησκεία μας.
– Προσβάλλουν τον Θεό, την Παναγία, την Αγία Τριάδα, τον Αρχιεπίσκοπο, τον Παΐσιο κουλουπού.
– Αυτή η γοκ κουλτούρ (σ.σ. το διάβασα σε σχόλιο) είναι του διαβόλου.
– Θέλουν να μας κάνουν όλους ντιγκιντάγκες.
– Καταργούν τη μάνα.
– To AIDS είναι η τιμωρία του Θεού στους ομοφυλόφιλους.
Και πολλά άλλα. Κάθε μα κάθε φορά τα ίδια σχόλια. Που, κατέληξα ότι, τελικά δεν είναι κοινωνικό θέμα. Δεν είναι η σήψη της κοινωνίας μας μα καθαρά θέμα εκκλησίας και της επιρροής αιώνων προς τα πρόβατα που ονομάζονται Έλληνες ορθόδοξοι.
Short story. Τα παλιά τα χρόνια, της Τουρκοκρατίας, κάθε μάνα όταν η κόρη της έφτανε 14 την πάσαρε στον παπά του χωριού. Ήταν ο πιο τροφαντός, έμενε στο μεγαλύτερο σπίτι και είχε κάθε μέρα φαγητό να φάει, εν αντιθέσει με τους πιστούς που όφειλαν να… νηστέψουν πριν το Πάσχα ακόμη κι αν είχαν κάτι άλλο να φάνε.
Όποια γινόταν παπαδιά ζούσε ζωή και κότα.
Ο παπάς ήταν και δήμαρχος και κοινοτάρχης και αστυνομία και δικαστής και όλα. Με τις εντολές και ευλογίες των Οθωμανών. Οι Τούρκοι έφυγαν αλλά η εξουσία έμεινε.
“Το είπε ο παπάς στη λειτουργία την Κυριακή” είναι κάτι μεταξύ Συντάγματος και του λόγου του Θεού.
Το βλέπουμε. Και σας λυπούμαστε.
Διότι Κάποιος εκεί ψηλά δίδαξε για ίσους μεταξύ ίσων. Για αγάπη και συμπόνοια. Και το μήνυμά του μεταφέρουν σήμερα μέλη της ιεράς συνόδου, η αξία των όσων φορούν (έκαστος) ξεπερνά τα 30.000 ευρώ.
