Πώς γίνεται, ενώ τις δύο πόλεις χωρίζουν 424 χλμ. (κάνα 5ωρο, οδικώς…) να υπάρχει τέτοια έχθρα ανάμεσα σε Φλωρεντία και Τορίνο; Πώς εξηγείται η αντιπαλότητα ανάμεσα σε Πεδεμόντιους και Τοσκανούς, σε ποδοσφαιρικό επίπεδο;
Εξηγείται καθώς η ιστορία, και τα παιχνίδια αυτής, ήταν αυτή που έφερε τις Φιορεντίνα και Γιουβέντους σε… αντίκρυ στρατόπεδα. Συνεπώς, η πρόσφατη μεταγραφή του Ντούσαν Βλάχοβιτς από τους «βιόλα» στους «μπιανκονέρι» δεν ήταν η αφορμή, απλά προστέθηκε στις λίστες των αίτιων που οι τιφόζι των δύο συλλόγων δεν θέλουν να ανταλλάζουν ούτε… buongiorno (σ.σ. καλημέρα).
Και για το Campionato είναι μεν ένα ντέρμπι χωρίς τίτλο, όπως τα άλλα της χώρας (με Derbi della… κάτι), αλλά αποτυπώνεται καλύτερα με τη χρήση της rivalità: αντιπαλότητας, ανταγωνισμού.
Δεν είναι μια ποδοσφαιρική αντιπαλότητα που κρατά από τα… γεννοφάσκια τους, ούτε καν από το 11-0 των «μπιανκονέρι» το 1928, ούτε καν από την πιο «βαριά» ήττα της «βέκια σινιόρα» στη Serie A, το 8-0 της σεζόν 1952-53. Τούτη η κόντρα «γεννήθηκε» στις 16 Μαΐου 1982, μια ημερομηνία που θυμούνται πάντα. Κάθε φορά. Όπως και στο επικείμενο Φιορεντίνα – Γιουβέντους, το βράδυ της Τετάρτης 2/3 στον πρώτο ημιτελικό του Coppa Italia (η ρεβάνς στις 20/4).
Το φάουλ που έκρινε τον τίτλο
Σεζόν 1981-82, Campionato. Πριν τη διεξαγωγή της τελευταίας αγωνιστικής τότε, Γιούβε και Φιόρε ισοβαθμούν στην κορυφή έχοντας από 44 βαθμούς και αμφότερες παίζουν εκτός έδρας, με Καταντζάρο και Κάλιαρι αντίστοιχα. Οι Τορινέζοι νίκησαν με 1-0 με εύστοχο πέναλτι του Λίαμ Μπρέιντι στο 75’ κι ενώ οι γηπεδούχοι διαμαρτυρήθηκαν νωρίτερα για πέναλτι που δεν δόθηκε υπέρ τους.
Την ίδια ώρα στη Σαρδηνία, οι «βιόλα» έμειναν στο 0-0 με την Κάλιαρι, ματς όπου διαμαρτυρήθηκαν για το ακυρωθέν γκολ του Φραντσέσκο Γκρατσιάνι, για επιθετικό φάουλ στον αντίπαλο πορτιέρε Ντανιέλ Μπερτόνι. Η Γιουβέντους έραψε στη φανέλα το δεύτερο αστέρι την ίδια ημέρα που οι οπαδοί της Φιορεντίνα σκάρωσαν το σύνθημα «καλύτερα δεύτεροι, παρά κλέφτες».
Ο Τζιανκάρλο Αντονιόνι, μέσος της Φιόρε, που το ίδιο καλοκαίρι στο πλευρό των «μπιανκονέρι» Ντίνο Τζοφ, Αντόνιο Καμπρίνι, Γκαετάνο Σιρέα, Κλαούντιο Τζεντίλε, Μάρκο Ταρντέλι και Πάολο Ρόσι κατέκτησε το Μουντιάλ με τους «ατζούρι», αρνούνταν να πανηγυρίσει «με αυτούς που μας έκλεψαν το σκουντέτο», ως έλεγε.
Ο προκλητικός οπαδός σκηνοθέτης του… Ιησού
Λίγα 24ωρα μετά τη λήξη της σεζόν, ο Φράνκο Τζεφιρέλι μηνύθηκε από τον τότε πρόεδρο της Γιούβε, Τζιαμπιέρο Μπονιπέρτι, επειδή τον είχε χαρακτηρίσει ως «μαφιόζο» και υποστήριξε ότι «η Γιουβέντους δεν θα έπρεπε να λερώνει τα χέρια της». Ο διάσημος σκηνοθέτης («Ρωμαίος και Ιουλιέτα», 1968, «Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι», 1967 και «Ιησούς από την Ναζαρέτ», 1977) ήταν γνωστός οπαδός της Φιορεντίνα και κλήθηκε να πληρώσει βαρύ πρόστιμο: 5 εκατομμύρια λιρέτες στον Μπονιπέρτι και άλλα 25 στην Γιούβε για συκοφαντική δυσφήμιση.
Ο Τζεφιρέλι, που «έφυγε» πλήρης ημερών πριν δύο χρόνια (στα 96 του) ήταν από τους πρωταγωνιστές άλλης της κόντρας των δύο συλλόγων. Το 1991, ενώ ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου των «βιόλα» (υπό τον Τσέκι Γκόρι), δικαιολόγησε τις πράξεις βίας στη διάρκεια νίκης της Γιουβέντους επί της Φιορεντίνα με 1-0 όπου 24 οπαδοί τραυματίστηκαν και 5 συνελήφθησαν έπειτα από συμπλοκές με την αστυνομία. «Ο κόσμος αντιδρά στην πολιτική δύναμη του συλλόγου του Τορίνο και στις σκανδαλώδεις διαιτητικές αποφάσεις».
Αυτή η τοποθέτηση του τον οδήγησε σε παραίτηση από τη Φιορεντίνα.
Ειρήσθω εν παρόδω, όταν ο Μπονιπέτρι ήταν ακόμη παίκτης της Γιουβέντους, είχε σκοράρει στο 8-0 επί της Φιορεντίνα στις 22 Φεβρουαρίου 1953. Σε αγώνα όπου βέβαια οι «βιόλα» ήταν άτυχοι: πρώτα έχασαν με τραυματισμό τον Τσερβάτο και αργότερα, με το σκορ ήδη στο 5-0 και σε εποχή που δεν υπήρχαν αλλαγές, τον Βεντούρι.
Ο… εκνευριστικά αδιάφορος «μικρός βούδας»
Μάιος 1990. Γιούβε και Φιόρε ετοιμάζονταν για τους διπλούς τελικούς, ως ίσχυε τότε, του Κυπέλλου UEFA. Και στη γείτονα ήταν κοινό μυστικό ο Ρομπέρτο Μπάτζιο είχε ήδη συμφωνήσει με τη «βέκια σινιόρα». Και στα δύο παιχνίδια ο «μικρός βούδας» ήταν απογοητευτικός στο γήπεδο (έως «εκνευριστικά αδιάφορος», ως είχε γράψει τότε η τοπική «Gazzetta di Firenze») και η Γιουβέντους του Ντίνο Τζοφ πήρε το τρόπαιο με 3-1 και 0-0.
Μάλιστα ο δεύτερος τελικός είχε διεξαχθεί στο ουδέτερο «Παρτένιο» του Αβελίνο μιας και το γήπεδο της Φιορεντίνα, το «Αρτέμιο Φράνκι», ήταν τιμωρημένο.
Όντως ο Μπάτζιο έφυγε, με τη λήξη της σεζόν, για το Τορίνο, δημοσιεύματα στη Φλωρεντία ανέδειξαν ντοκουμέντα ότι είχε όντως συμφωνήσει μήνες πριν και στις 7 Απριλίου 1991 ήρθε η ώρα να πει, για πρώτη φορά, ως αντίπαλος στο «Αρτέμιο Φράνκι». Είχε αλλάξει πόλη, και ομάδα, έναντι 16 δισ. λιρέτων και η Φλωρεντία έβραζε μέρες πριν την άφιξή του.
Η συναισθηματική φόρτιση του Μπάτζιο στον αγώνα ήταν τέτοια που όταν κέρδισε πέναλτι για τη Γιούβε, αρνήθηκε να το εκτελέσει! Κι όταν ο Τζίτζι Μαϊφρέντι τον έκανε αλλαγή, ένας φίλαθλος των «βιόλα» του πέταξε πετάει από την εξέδρα ένα κασκόλ της Φιορεντίνα – πιθανότατα για να τον πικάρει και για να τον ειρωνευτεί.
Ωστόσο ο Μπάτζιο σταμάτησε, το άρπαξε με το αριστερό χέρι και το έσφιξε με το δεξί κατευθυνόμενος προς τη φυσούνα, σε μια άκρως σουρεαλιστική στιγμή…
Το πέναλτι εκτέλεσε ο Λουίτζι ντε Αγκοστίνι και το έχασε (η Φιορεντίνα κέρδισε με 1-0 με γκολ του Φουζέρ).
Χρόνια αργότερα, στην αυτοβιογραφία του «Una porta nel cielo», ο Μπάτζιο υποστήριξε ότι δεν ήταν τότε δική του η απόφαση, αλλά «ο πρόεδρος Φλάβιο Ποντέλο είχε συμφωνήσει με τον Ανιέλι και δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Δεν έφυγα: με έδιωξαν».
Οι άλλοι… Μπάτζιο και Βλάχοβιτς
Ο Ρομπέρτο Μπάτζιο και ο Ντούσαν Βλάχοβιτς δεν είναι φυσικά οι μόνοι που άφησαν τη Φλωρεντία για το Τορίνο. Η τάση της Γιουβέντους να αποκτά τους καλύτερους παίκτες των «βιόλα» διαχρονικά έχει συμβάλει στο να διατηρείται η εν λόγω έχθρα.
Ο «μικρός βούδας» έκανε την αρχή. Αργότερα ακολούθησαν και άλλοι το δρομολόγιό του. Το 2009 ήταν ο Φελίπε Μέλο, το 2015 ήταν ο Χουάν Κουαδράδο, το 2017 ο Φεντερίκο Μπερναρντέσκι, το 2020 ο Φεντερίκο Κιέζα.
Η ιστορία επαναλήφθηκε προ ολίγων εβδομάδων: ο Βλάχοβιτς ντύθηκε στα «μπιανκονέρο» έναντι 75 εκατ. ευρώ, αρνούμενος να ανανεώσει το συμβόλαιό του με τους «βιόλα». Και το βράδυ της Τετάρτης θα κληθεί να νιώσει, όπως τότε πριν από 32 χρόνια, ο Μπάτζιο…
Η καλύτερη ζωγραφιά του «Πιντουρίκιο»
Πέρα από την αντιπαλότητα και την ίντριγκα, οι αναμετρήσεις της Φιορεντίνα με τη Γιουβέντους έχουν προσφέρει θέαμα και συγκινήσεις. Συν ένα από τα καλύτερα γκολ που έχουν σημειωθεί ποτέ στο Campionato…
Στις 4 Δεκεμβρίου 1994 οι «βιόλα», με τεχνικό τον Κλαούντιο Ρανιέρι τότε, προηγήθηκαν με δύο γκολ στο Τορίνο των «μπιανκονέρι» ως το 35’. Σκόρερ οι Φραντσέσκο Μπαϊάνο και Αντζελο Καρμπόνι, με τον Τζιανλούκα Βιάλι να μειώνει στο 74’ για τη Γιούβε του Μαρτσέλο Λίπι, τον Φαμπρίσιο Ραβανέλι να έχει δοκάρι στο 76’ και τον Βιάλι να ισοφαρίζει στο 78’. Κι ενώ όλα έδειχναν ισοπαλία, έγινε… αυτό:
Ο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο σημείωσε ένα αδιανόητο γκολ, διαμόρφωσε το 3-2 σε μια χρονιά που η Γιούβε κατέκτησε το 23ο scudetto και το 9ο της Κύπελλο. «Αν υπάρχει ένα γκολ για το οποίο είμαι… περήφανος που το δέχθηκε, ήταν εκείνο» θυμόταν χρόνια αργότερα ο πορτιέρε Φραντσέσκο Τόλντο. Αυτά έβλεπε ο Τζιάνι Ανιέλι και κάποτε είχε, όχι τυχαία εντέλει, παρομοιάσει τον Ντελ Πιέρο με τον “Πιντουρίκιο”, τον πιο αφηγηματικό και ευχάριστο ζωγράφο της Αναγέννησης, έναν καλλιτέχνη που συνδύαζε με εξαιρετικό τρόπο την ουσία με τη λεπτή διακοσμητική καλαισθησία…
Και στις 10 Ιανουαρίου 2006 ο Ντελ Πιέρο σκόραρε ξανά ενάντια στη Φιορεντίνα, αυτή τη φορά για το Coppa Italia, και περνούσε στον πάνθεο της ιστορίας μιας και έφτανε τα 185 γκολ ξεπερνώντας (ποιον άλλον) τον Μπονιπέρτι.
Blog που δημοσιεύτηκε στη Fonbet.gr στις 2/3/2022
