Τα πεπραγμένα του γγΑ επί Χούντας, Κωνσταντίνου Ασλανίδη, είναι γνωστά. Τι απέγινε όμως ο άνθρωπος που διέλυσε τον ελληνικό αθλητισμό;
Μετά την πτώση κατέφυγε στην Ιταλία. Δημοσιεύματα της εποχής αναφέρουν ότι αρχικά διέφυγε με κότερο στην Τουρκία. Στη συνέχεια κατέφυγε στην Ελβετία, απ’ όπου μετά από παραμονή τριών μηνών εκδιώχθηκε και μετακινήθηκε στην Ιταλία.
Το βράδυ της 20ής Ιουνίου 1975, σαν σήμερα, ο Ασλανίδης και οι οικοδεσπότες του υπέστησαν αστυνομικό έλεγχο σε δρόμο του Πόρτο Φίνο, γεγονός που ανάγκασε τον Ασλανίδη να προετοιμάσει την αναχώρηση του. Την επόμενη ημέρα, 21 Ιουνίου 1975, συνελήφθη από Ιταλούς καραμπινιέρους στη μισθωμένη βίλα «Σάντα Μαργκερίτα» στο Πόρτο Φίνο της ιταλικής Ριβιέρας, την ώρα που ετοίμαζε τη βαλίτσα του, προκειμένου να αναχωρήσει. Έφερε διπλωματικό διαβατήριο με αριθμό 172 με ημερομηνία εκδόσεως την 28η Σεπτεμβρίου 1973, το οποίο τον ανέφερε ως Υπουργό Παιδείας.
Μαζί του συνελήφθησαν η Ελληνίδα Αφροδίτη Κατώπη και ένας ακόμη Έλληνας πολίτης, ο Ιωάννης Αναγνωστόπουλος (παράγοντας της ΑΕΚ), οι οποίοι τον φιλοξενούσαν. Στις 27 Ιουνίου από τις ελληνικές αρχές, επιδόθηκαν στις αντίστοιχες της Ιταλίας, τα έγγραφα με τα οποία ζητήθηκε η έκδοση του
Φυλακίστηκε στις φυλακές «Μαράσι» στο Τσιάβερι στην περιοχή της Γένοβας και μέσω του συνηγόρου του, δικηγόρου Γένοβας, Ρενάτο Πιτσιμίνο, ζήτησε πολιτικό άσυλο. Το ρφετείο της Γένοβας που εξέτασε το αίτημα της εκδόσεως του, στις 22 Φεβρουαρίου 1976, ανέβαλε την έκδοση αποφάσεως καθώς ο Ασλανίδης προσκόμισε βεβαίωση των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού που κατέθεσαν ενυπογράφως ότι ο Ασλανίδης τους έδωσε μετρητά τα χρήματα για τα οποία κατηγορούνταν ότι διέπραξε το αδίκημα της καταχρήσεως.
Παράλληλα ο τότε γενικός αρχηγός του συλλόγου, ο Ηρακλής Τσίπρας, αδελφός του πατέρα του μετέπειτα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, μίλησε σε αθλητική εφημερίδα των Αθηνών και ξεκαθάρισε ότι «…μετά το ματς με τον Ερυθρό Αστέρα (σ.σ. τον ημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών), ήλθε ο κ. Ασλανίδης και έδωσε στον (προπονητή της ομάδας) Πούσκας 450.000 δραχμές, προερχόμενες από κάποιο εφοπλιστή, για να τα μοιράσει επί τόπου στους παίκτες, παρουσία μου ως αρχηγού της ομάδας. Πράγματι ο Πούσκας τα μοίρασε αμέσως και, αν θυμάμαι καλά, κάθε παίκτης πήρε από 35.000…».
Στις 3 Μαρτίου 1976, το εφετείο της Γένοβας απέρριψε την αίτηση για την έκδοση του Ασλανίδη και συντάχθηκε με την πρόταση του εισαγγελέα Κόκο που αργότερα δολοφονήθηκε από την τρομοκρατική οργάνωση «Ερυθρές Ταξιαρχίες, πως αν και τα αδικήματα για τα οποία ζητείται η έκδοση του Ασλανίδη δεν είναι πολιτικά, «…υπάρχει βάση να πιστεύεται ότι εάν εγκρινόταν το αίτημα εκδόσεώς του, υπάρχει κίνδυνος η θέση του Ασλανίδη να καταστή σοβαρή για πολιτικούς λόγους». Πηγές τού δικαστηρίου δήλωσαν ότι ο Ασλανίδης θα αφεθεί ελεύθερος αν δεν υποβάλλονταν έφεση κατά της αποφάσεως σε τρεις μέρες. Το δικαστήριο απέρριψε την έκδοση με το πρόσθετο επιχείρημα ότι ο Ασλανίδης κατηγορείται επίσης «για διάπραξη πολύ σοβαρών πολιτικών εγκλημάτων, για τα οποία διατρέχει τον κίνδυνο να καταδικασθή στην εσχάτη των ποινών». Στις 20 Ιουλίου 1976 το Ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της Ιταλίας επικύρωσε την απόφαση του εφετείου της Γένοβας και την επόμενη ημέρα, στις 21 Ιουλίου 1976, ο Ασλανίδης αφέθηκε ελεύθερος. Μετά την απελευθέρωση του στην Ιταλία, κατέφυγε στη Βραζιλία, όπου έζησε για αρκετά χρόνια.
Στις αρχές του 1984, ο Ασλανίδης, ασθενής από μεταστατικό κακοήθη καρκίνο στομάχου, υπέβαλλε αίτημα να λάβει ταξιδιωτικά έγγραφα και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Το αίτημα του έγινε δεκτό και με ελληνικά έγγραφα ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου στα τέλη του Μαΐου 1984, νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο, πάσχοντας από καθολικό καρκίνο. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα συνελήφθη στο Ανατολικό αεροδρόμιο του Ελληνικού και στη συνέχεια μεταφέρθηκε και κρατήθηκε στις Φυλακές Κορυδαλλού σε σοβαρή κατάσταση. Η γενική κλινική του εικόνα επέβαλε την μεταφορά και εισαγωγή του σε μονάδα υγείας για ιατρική παρακολούθηση. Ετοιμοθάνατος μεταφέρθηκε και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο ΝΙΜΤΣ, και λίγο καιρό αργότερα επέστρεψε στο σπίτι του όπου και απεβίωσε.
