Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό στο άκουσμα της Μαρσέιγ είναι… ο Νίκος Αλέφαντος.
Μικρό στόρι, για να μαθαίνουν οι νέοι. Ο «Αλέ» ήταν κατά σειρά ο πέμπτος προπονητής που άλλαζε ο Ολυμπιακός μετά την μάλλον αναιτιολόγητη απόλυση του Ολεγκ Μπλαχίν (από τον Σταύρο Νταϊφά) τον Ιανουάριο του 1993. Είχε πλέον αναλάβει ο Σωκράτης Κόκκαλης, κλείνει τη σεζόν 1993-94 και ξεκινά για την επόμενη ενώ μέσω ατακών όπως «ο Εστάι καίει πετρέλαιο» και ο «γκαζοζέν Σαββίδης». Αποκτούνται ο Ίλια Ίβιτς από τον Ερυθρό Αστέρα και ο μουντιαλικός Ρασίντ Γεκινί και στην Ευρώπη τους σκάει η… Μαρσέιγ. Ο Αλέφαντος κατεβάζει στο Καραϊσκάκη μια ενδεκάδα την οποία άπαντες αμφισβητούν, ο Γεκινί μένει στον πάγκο και μπαίνει στο δεύτερο ημίχρονο αντί του Αλέξη Αλεξανδρή που on camera αναρωτιέται γιατί έγινε αλλαγή και φυσικά στήνονται λαϊκά δικαστήρια μετά την ήττα με 2-1.
Ο αξέχαστος Αλέφαντος καταλαβαίνει ότι δεν έχει πολύ μέλλον στον πάγκο και προσπαθεί να μεταπείσει τον Κόκκαλη με μια εξίσου ιστορική ατάκα: «Πρόεδρε άσε με να πάω στη Μαρσέγη, να φέρουμε την πρόκριση…». Ωστόσο δεν του έκανε το χατήρι και ανέλαβε ο Νίκος Γιούτσος.
Και το αντίστοιχο πρώτο όταν συλλογίζομαι Γάλλους αντιπάλους, τα παιχνίδια με τη Ναντ το 1995-96, στην επική πορεία ως τα ημιτελικά και τον Αγιαξ. Τότε το «τριφύλλι» αντάμωσε με τη Ναντ στον όμιλο: 3-1 στο κατάμεστο ΟΑΚΑ (17’ Γ.Σ. Γεωργιάδης, 30’ και 46’ Κριστόφ Βαζέχα / 88’ Εντοράμ) και 0-0 στη χιονισμένη Νάντη με τεράστιες χαμένες ευκαιρίες από Δώνη και Μπορέλι.
Μια Ναντ που έφτασε τότε (όπως και ο ΠΑΟ) στα ημιτελικά και την απέκλεισε η Γιουβέντους…
Στα… του σήμερα, η Μαρσέιγ επισκέπτεται, για τα ματς με τον Παναθηναϊκό, για έκτη φορά τη χώρα μας. Ξέρετε πόσες ήττες έχει; Μόνο μια. Συν τρία διπλά και μια ισοπαλία, κι αυτή το 1989 με την ΑΕΚ ισοφαρίζοντας στο 84’ με τον Παπέν κι ενώ έπαιζε και με Φραντσέσκολι, Τιγκανά, Αμορός, Μοζέρ.
Εκτοτε νίκησε δις τον Ολυμπιακό, επί ημερών Αλέφαντου με γκολ από Φερέρ και Μαρκέ και το 2011 επί Βαλβέρδε με 1-0 και γκολ του (αξέχαστου) Λούτσο Γκονζάλες. Ακολούθησε η ήττα με 1-0 στο Καραϊσκάκη το 2020 (κι αυτή με γκολ στο 91’) και το 1-0 επί του ΠΑΟΚ την άνοιξη του ’22 με τέρμα του Ντμίτρι Παγέτ.
Πού το πάω; Με απολογισμό 3-1-1 εν Ελλάδι, μια χαρά περνάει ο… Ολυμπιακός της Μασσαλίας που συνολικά μετρά 7-1-2 κόντρα σε ελληνικές ομάδες – και με γκολ 14-6.
Η αποστολή (για να περάσουμε στα καθ’ ημάς) του Παναθηναϊκού είναι πολύ δύσκολη. Συν ότι με… χαλάει που δεν δίνουμε το πρώτο ματς στο «Βελοντρόμ» – θα βόλευε πολύ ένα αποτέλεσμα εκεί και με ρεβάνς στην κατάμεστη Λεωφόρο.
Μιλάμε για μια ομάδα με χρηματιστηριακή αξία 310 εκατ. ευρώ (!), για μια ομάδα που δεν έχει, όχι απλά αποκλειστεί, αλλά ούτε ήττα σε προκριματικά Κυπέλλων Ευρώπης (7-7-0 με 7/7 προκρίσεις), για μια ομάδα που διέθεσε φέτος 48.000 διαρκείας (δεν πούλησε περισσότερα διότι έβαλε «κόφτη»).
Ο Παναθηναϊκός έχει ένα… βουνό μπροστά του να ανέβει. Σε δύο βραδιές θα κριθεί αν μπορεί να ανέβει σκαλοπάτι και να ανοίξει την πόρτα των ομίλων του Champions League. Διότι, αν αποκλείσει τη Μαρσέιγ, δεν έχει λόγο να φοβάται καμία Μπράγκα. Μόνο τον κακό του εαυτό. Τον ίδιο που κάποτε απέκλειε κοτζάμ Ρόμα και στον επόμενο γύρο τον υπέτασσε εύκολα η Σταντάρ Λιέγης…
Ευχής έργον, ένα σκορ (ακόμη και ισοπαλία, «αγοράζω» ακόμη και την ήττα με ένα γκολ διαφορά) ώστε να πάει στη… Μαρσέγη έχοντας ελπίδες πρόκρισης. Το dna το έχει εξ ορισμού, πίστη και τύχη θέλει.
Τα αγωνιστικά είναι θέμα Γιοβάνοβιτς, που ίσως (κόντρα στο ρεπορτάζ) αλλά λίγο ρότα. Θα φανεί στο γήπεδο…
Δημοσιεύτηκε στο prasinoforos.gr στις 8/8/2023
