Menu

Είτε θα αποτελέσει το turning point (με τομές και αλλαγές), είτε η σεζόν θα χαθεί

Είτε θα αποτελέσει το turning point (με τομές και αλλαγές), είτε η σεζόν θα χαθεί

Λένε πως δεν πρέπει να γράφεις όταν το αίμα σου βράζει. Από τα νεύρα. Ας λένε.

Ο, ως και προ λίγων ωρών, πρωτοπόρος Παναθηναϊκός το βράδυ της Δευτέρας θα βλέπει την πλάτη, εκτός του ΠΑΟΚ, και της ΑΕΚ ενώ θα είναι ισόβαθμος του Ολυμπιακού. Κυρίως επειδή στάθηκε ανίκανος να διαχειριστεί σωστά το δύσκολο πρόγραμμα, τις απουσίες και το ντεφορμάρισμα βασικών του παικτών.

Όλα τούτα κατέστησαν μια ομάδα, που στις αρχές της σεζόν την είδαμε να κάνει ρεσιτάλ νικώντας (και αποκλείοντας εντέλει) τη Μαρσέιγ και τη Βιγιαρεάλ, αργή, με θολωμένο μυαλό, ανέμπνευστη και συχνά αβοήθητη από τον πάγκο και τον προπονητή της.

Στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς ασκήθηκε, από τούτη εδώ τη γωνιά, σκληρή κριτική όταν και όποτε έπρεπε και είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος να τη συνεφέρει. Δικό του δημιούργημα είναι, δικές του οι περισσότερες επιλογές των παικτών του, δική του η ευθύνη, δικά του φυσικά και τα εύσημα.

Το turning point και η συγκυρία… που δεν ήταν

Το 3-2 από τον Ατρόμητο στο Περιστέρι πρέπει να αποτελέσει το turning point της ομάδας. Άμεσα, όχι σήμερα. Χθες! Με ριζικές αποφάσεις, με συνειδητές επιλογές ειδάλλως το τρένο θα χαθεί πρόωρα. Και προφανώς δεν είναι δική μας δουλειά το τι θα γίνει, η δουλειά ενός δημοσιογράφου είναι να κρίνει. Να κρίνει όσα βλέπει.

Και δεν είδα και πολλά στο Περιστέρι από τον πονόματο που μου προκάλεσε η ομάδα…

Αποδείχθηκε, όχι πως δεν το γνωρίζαμε, πως η επονείδιστη ήττα-αποκλεισμός από τη Μακάμπι Χάιφα δεν ήταν συγκυριακή αλλά… κανόνας. Ένας κανόνας που φάνηκε στα δύο ματς με τη Ρεν, στο πρώτο ημίχρονο στη Βιγιαρεάλ, αλλά και με τον Άρη.

Η τρύπα είναι η πεντάδα της άμυνας

Μπρινιόλι και Λοντίγκιν είναι όντως καλοί τερματοφύλακες, απλώς τα λάθη του Ιταλού είναι πλέον πολλά και υπερσκελίζουν την αξία του. Κλείνω τα αυτιά στη φημολογία περί συμβολαίου, δεν τα ασπάζομαι. Αλλά η τη φανέλα του Παναθηναϊκού αξίζει να τη φορά ένας καλύτερος τερματοφύλακας.

Ειρήσθω εν παρόδω ο Γιόζεφ Βάντσικ έχει οργώσει την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια με διάφορες συνεργασίες, χάθηκε να του κάνει κάποιος έναν τηλέφωνο να συστήσει δύο νεαρούς, να αποκτήσουν κίπερ για χρόνια;

Προσθέστε και πως ο Βαγιαννίδης είναι μέτριος μετά την επάνοδό του, βάλτε και πως αριστερά ο Χουάνκαρ είναι βασικός επειδή ο Μλαντένοβιτς είναι ασθενέστερος αμυντικά (αλλά καλύτερος στο build up) και, κυρίως, πως μετά τον τραυματισμό του Μάγκνουσον συμπωματικά, ή όχι, ο εξαιρετικός στο ξεκίνημα της σεζόν Γεντβάι είναι σκιά του καλού του εαυτού, με παιδαριώδη λάθη.

Και στο θέμα των κίπερ και σε αυτό του Κροάτη, εκτιμώ ότι το πρόβλημα είναι ψυχολογικό – και η ομάδα πρέπει να το λύσει. Αλλά, κυρίως, ήταν λάθος του κόουτς να αφήσει στον πάγκο τον Λοντίγκιν μετά τη Μακάμπι και το λάθος του, «δείχνοντάς» του ότι του το χρεώνει: οι τερματοφύλακες θέλουν στήριξη, όχι «κάψιμο»…

Και τα τρία τέρματα που δέχθηκε ο Παναθηναϊκός στο Περιστέρι, δεν τα δέχεται η άλλη ομάδα που αγαπώ…  Παναργειακός στη Γ’ Εθνική. Και στα τρία έφερε ευθύνη ο Μπρινιόλι. Ας αποφασίσει το προπονητικό team, άμεσα: τον κρατάει ή τον ενημερώνει ότι δεν θα ανανεωθεί το συμβόλαιό του, άρα δεν υπολογίζεται. Απλά είναι τα πράγματα.

Κάτι πάει πολύ λάθος…

Στο Περιστέρι, και πέρασε στα… ψιλά, η ομάδα έπαιξε μετά από καιρό όπως… φωνάζω εδώ και καιρό: με παράλληλη παρουσία Σπόραρ και Ιωαννίδη. Βεβαίως, το ματς ήταν ήδη στο 3-1 και δεν γύριζε, και η ψυχολογία στο ναδίρ. Το να παίζουν και οι δύο δεν είναι… λογική Γιοβάνοβιτς, δείγμα του πόσο μπερδεμένος είναι και ο ίδιος ο προπονητής και κάνει υποχωρήσεις από τη δική του λογική – σπάνιο για τον ίδιο.

Συν ότι, ενώ ο Παναθηναϊκός διαθέτει τα καλύτερα (και περισσότερα, άξια για βασικούς) εξτρέμ στην κατηγορία, ο Γιοβάνοβιτς μαδάει τη μαργαρίτα. Μία τον Μπέρναρ δεξιά, μία αριστερά. Μια τον Τζούρισιτς μέσα, τρεις έξω. Μια τον Μαντσίνι βασικό αριστερά, τρία ματς έξω, μετά βασικός δεξιά. Ο, δε, Παλάσιος, είναι διαρκώς χειρότερος – όπου κι αν παίζει.

Γιατί «καίγεται» ο Μπέρναρ

Το καλύτερο ματς του Μπέρναρ με την πράσινη φανέλα ως τώρα είναι στην περσινή ήττα από την ΑΕΚ, όταν έπαιξε τύπου δεκάρι, πίσω από τον Σπόραρ και με πλάτη τους Κουρμπέλη και Πέρεθ. Έκτοτε ο Βραζιλιάνος αναλώνεται να παίζει στα άκρα, όπου και «καίγεται» (στερώντας από την ομάδα καλές κάθετες μπαλιές) και σε όποια πλευρά, δεξιά ή αριστερά, αγωνίζεται αφήνει εκτεθειμένο το αντίστοιχο μπακ αφού μαρκάρει με τα μάτια και οι επιστροφές του είναι αργές.

Ο Μπέρναρ είναι πραγματικά σημείο αναφοράς. Και δεν πρόκειται να αγωνιστεί φέτος σε ανάλογο ρόλο εκτός κι αν αγωνιστούν βασικοί, μαζί, Τσέριν και Πέρεθ. Γιατί όχι; Ε, ρωτήστε τον κόουτς…

Αν δεν μπορεί η ομάδα να κουμπώσει με τον Μπέρναρ ή το αντίθετο, τότε ας χωρίσουν οι δρόμοι της.

Θέμα προπονητή

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι μπερδεμένος. Οφείλει ο ίδιος να τα ξεμπλέξει με τομές, φρέσκες ιδέες και καινοτομίες σε μια ομάδα που είναι προβλέψιμη πια για κάθε αντίπαλο.

Και όχι, δεν τίθεται και δεν πρέπει να τεθεί, σε τέτοια καμπή της σεζόν, θέμα προπονητή. Και επειδή ο Ιβάν, με το σπαθί του, έχει κερδίσει και την πίστωση χρόνου, μα και αν αφήσουμε τον Γιάννη Αλαφούζο να φέρει προπονητή, θυμηθείτε επιλογές τύπου Φάμπρι και Μπόλονι και θα καταλάβετε…

O κόουτς, είπε πως «ντεφορμάρισμα δεν θα το έλεγα. Δεν είναι τα παιχνίδια και τα χρονικά περιθώρια τέτοια, για να πούμε ότι η ομάδα ήταν ντεφορμέ. Τα ατομικά λάθη ήταν αρκετά και ήταν σοβαρά».

Ωραία. Θα κάνουμε κάτι για αυτά όμως;

ΥΓ1. Εν βρασμώ, ίσως και όχι:


Δημοσιεύτηκε στο prasinoforos.gr στις 17/12/2023