Αυτό που δεν μπορεί να κατανοήσει η πολιτική ζωή του τόπου είναι πως ο Ελληνας πολίτης δεν θεωρεί απόλυτα υπεύθυνη την εκάστοτε κυβέρνηση για τις πυρκαγιές. Δεν τις έβαλαν αυτοί, δεν κυβερνούσαν χρόνια πριν ώστε να έχουν όντως πάρει μέτρα αφού κάθε τόσο εναλλάσσονται. Αλλού φέρουν.
Την ευθύνη τη μετατόπισαν, από το ένα κόμμα στο άλλο, τα… ίδια τα κόμματα. Πρόχειρο παράδειγμα, το Μάτι και η αντιπολίτευση πάνω σε 102 νεκρούς. Ή, για να πάμε πιο πίσω, η Αρχαία Ολυμπία το 2007. Το Μάτι «έδεσε» με το Μακεδονικό, η Ηλεία στα τόσα σκάνδαλα της καραμανλικής περιόδου που έφεραν τον ΓΑΠ καβάλα στ’ άλογο δύο χρόνια μετά.
Η ευθύνη είναι πολλαπλή και κάθε, μα κάθε, φορά, καταλήγει στο να βλέπουμε αβοήθητους πυρόπληκτους να βλέπουν το βιός τους να καταστρέφεται, να γίνεται παρανάλωμα του πυρός μέσα σε όρους. Να βλέπουμε τους πυροσβέστες και τους αστυνομικούς να κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να σώσουν ό,τι σώζεται.
Η μισή Ελλάδα καίγεται εδώ και μέρες. Τίποτε, ξανά, δεν θα αλλάξει. Τίποτε. Μέχρι τις επόμενες καταστροφές.
Αφήστε τις κυβερνήσεις στην άκρη, που έχουν το μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί. Η εκάστοτε περιφέρεια, πρώην νομαρχία, τι κάνει; Κάθε φορά μετατοπίζει την ευθύνη στους δήμους και την πυροσβεστική.
Οι δήμοι, που θα μπορούσαν να προσλάμβαναν περισσότερο προσωπικό πυρασφάλειας, προτιμούν να πληρώσουν άλλες θέσεις. Και κατηγορούν την περιφέρεια και την πυροσβεστική.
Και οι κυβερνήσεις θα κατηγορούν την περιφέρεια, τους δήμους και φυσικά την πυροσβεστική.
Ένας φαύλος κύκλος με ούτε έναν καριόλη να τιμωρείται, με εκατομμύρια στρέμματα καμένα, με αδιανόητη καταστροφή. Κάθε, μα κάθε, φορά.
Και φτάσαμε, στο απόλυτο σημείο κατάντιας, οι μεν να θεωρούν ως… επιτυχία που ακόμη δεν υπήρχε νεκρός, οι δε να περιμένουν στη γωνία για τον πρώτο άτυχο συμπολίτη μας που δεν θα βγάλει καλοκαίρι.
