Τρίτη 5 Μαΐου 1992. Η μέρα που στιγμάτισε το γαλλικό ποδόσφαιρο ως μια από τις χειρότερες ποδοσφαιρικές τραγωδίες της χώρας – και της Ευρώπης. Μία γιορτή του ποδοσφαίρου που εξελίχθηκε σε καταστροφή.
Για το Κύπελλο Γαλλίας διεξαγόταν ο ημιτελικός μεταξύ της Μπαστιά (είχε αποκλείσει τη Νανσί στα πέναλτι) και της Μαρσέιγ (που πέρασε από την έδρα της Καέν με 3-1) είχε ορισθεί για τη συγκεκριμένη ημερομηνία στο «Σταντ Αρμάν Σεζαρί» της Κορσικής, γνωστό ως «Φουριανί».
Το δέλεαρ του αντιπάλου -και της συμμετοχής σε τελικό- τεράστιο και γι’ αυτό το λόγο η διοίκηση του συλλόγου της Κορσικής αποφάσισε μετά την πρόκριση της ομάδας, στις 22 Απριλίου, να επεκτείνει τη χωρητικότητα του σταδίου αντικαθιστώντας την μικρή κερκίδα «Κλοντ Παπί» των 750 θέσεων με μια μεταλλική κατασκευή. Ο τελικός στόχος ήταν οι 18.000 θέσεις που θα φιλοξενούσαν εκείνο τον πολύ σημαντικό ημιτελικό. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, όλο αυτό το πρότζεκτ θα έπρεπε να υλοποιηθεί σε λιγότερο από δύο βδομάδες με άμεσες διαδικασίες. Αυτές λοιπόν συμπεριελάμβαναν την καταστροφή (χωρίς άδεια κατεδάφισης) της συγκεκριμένης κερκίδας και το ξεκίνημα των εργασιών κατασκευής κερκίδας 9.300 θέσεων λίγες μέρες μετά.
Το πλάνο αυτό ανατέθηκε στην εταιρία Sud-Tribunes , η οποία κάνει ό,τι είναι δυνατόν για τη συγκέντρωση των υλικών και την επομένη ξεκινούν οι εργασίες. Παράλληλα, μια Επιτροπή Ασφαλείας επισκέπτεται το χώρο και παρ’ ότι κάποια μέλη της επιτροπής αυτής (Αστυνομία, Πυροσβεστική κλπ.) εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους, δίνεται το πράσινο φως για τη διεξαγωγή του αγώνα. Κατόπιν αυτού (και σε ελάχιστο χρόνο) τα εισιτήρια τίθενται σε κυκλοφορία, με τιμές σχεδόν διπλάσιες αυτών του προημιτελικού λίγες ημέρες νωρίτερα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι πλησίασαν το 75% σε υπεραξία με δηλωθέν κέρδος που ξεπερνούσε τα 1,3 εκατ. φράγκα και πραγματικό κέρδος στο τριπλάσιο!
Την παραμονή του αγώνα οι εργασίες δεν είχαν ολοκληρωθεί… Μία νέα επιτροπή που επιθεωρεί την κατασκευή, αναφέρει το επίπεδο ασφαλείας ως ανεπαρκές και ακόμη και την ίδια μέρα εκτελούνται εργασίες. Η τελική έγκριση δεν είναι δυνατόν να δοθεί καθ’ ότι λίγες ώρες πριν τη σέντρα, και κατά τη διάρκεια του τελευταίου ελέγχου οι αρμόδιοι δεν βρίσκονται πουθενά εκεί κοντά. O ημιτελικός θα ξεκινήσει χωρίς τις έγκυρες και νόμιμες εγκρίσεις ασφαλείας…
Η αναμέτρηση είναι προγραμματισμένη για τις 20:30. Αρκετές ώρες πριν την έναρξη, ακόμη την ώρα που ανοίγουν οι πόρτες, αρκετοί αξιωματούχοι ασφαλείας εκφράζουν την ανησυχία τους για την κατάσταση της πρόσφατα εγκατεστημένης μεταλλικής κατασκευής, δεδομένου ότι κάποιες εγκληματικές ατέλειες φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού. Λίγες στιγμές πριν την έναρξη του αγώνα (στις 20:15), ο εκφωνητής του σταδίου Ζαν Πιέρ Παολί προσπαθεί να πείσει τους οπαδούς να παραμείνουν ήρεμοι και «να μην κλωτσούν τα μεταλλικά μέρη»!
Το κακό δεν αργεί να συμβεί…Δέκα λεπτά πριν την έναρξη του ημιτελικού (στις 20:20) και λίγο πριν την απευθείας σύνδεση του καναλιού TF1 με το στάδιο, η κερκίδα αυτή καταρρέει και παρασύρει μαζί της παραπάνω από 2.000 θεατές, οπαδούς και δημοσιογράφους…
Το δράμα, η φρίκη και η έκπληξη των χιλιάδων παρόντων θεατών απεικονίζονται ζωντανά στην τηλεόραση. Καταγγελίες και φωνές από τους περισσότερους, είτε βρίσκονται σκαρφαλώμενοι στα τμήματα της κερκίδας που έχει καταρρεύσει, είτε στον αγωνιστικό χώρο στοιχειοθετούν μια γενική εικόνα που δεν είναι εύκολα βιώσιμη και αντιμετωπίσιμη. Το χορτάρι του σταδίου γίνεται μοιραία ένα κατά συνθήκην νοσοκομείο και οι μη τραυματίες παρέχουν τις πρώτες βοήθειες σε όσους έχουν ανάγκη.
Λίγα λεπτά μετά το θλιβερό συμβάν κατέφθασαν τα πρώτα ασθενοφόρα, αν και με αρκετή δυσκολία πρόσβασης εξαιτίας του πανικού που επικρατούσε στον περιβάλλοντα χώρο αλλά και του πολύ περισσότερου κόσμου απ’ ότι υπήρχε συνήθως στα αθλητικά γεγονότα. Στις 21:30 εμφανίστηκαν τα πρώτα ελικόπτερα για τη μεταφορά τραυματιών στο τοπικό νοσοκομείο, και τη διακομιδή των περισσοτέρων στο αεροδρόμιο με τη βοήθεια ενός Airbus A300 με προορισμό τη Νίκαια και τη Μασσαλία.
Τα δυσάρεστα δεν αργούν να φτάσουν… Τα μεσάνυχτα ο θλιβερός απολογισμός κάνει λόγο για 10 ανθρώπους που έχουν χάσει τη ζωή τους (τελικά έφτασαν τους 18) και πάνω από 2.000 τραυματίες.
Το νησί της Κορσικής δεν ζει πια. Οι εικόνες αυτής της βραδιάς κάνουν το γύρο του κόσμου όμως στις καρδιές των ανθρώπων θα μείνουν πάντα χαραγμένες όπως και ένα αιώνιο «γιατί;»…
Προς τιμήν των θυμάτων εκείνων, οι ομάδες σε συνεργασία με τη Γαλλική Ομοσπονδία αποφάσισαν να μην διεξαχθεί ποτέ ο ημιτελικός και εκείνη η σεζόν θα μείνει στην ιστορία ως η μοναδική που δεν ολοκληρώθηκε η διοργάνωση του Κυπέλλου.
