Την αντιπαλότητα ανάμεσα σε Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ… γέννησαν οι πόλεις, προτού καν δημιουργηθούν οι σύλλογοι!
Ακόμα και ο χρόνος δεν θα μπορούσε να απαλύνει την ασίγαστη αντιπαλότητα σε ένα ντέρμπι μεταξύ Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Oλα μοιάζουν όπως ξεκίνησαν, τότε στις 12 Οκτωβρίου του 1895, όταν οι «κόκκινοι» έριχναν το πρώτο ηχηρό ράπισμα στον «αιώνιο εχθρό» τους επικρατώντας με το εντυπωσιακό 7-1, τη μεγαλύτερη σε έκταση νίκη της «μητέρας των μαχών» στο Νησί.
Ισως τούτο όμως είναι και… ψέματα και η κόντρα (των πόλεων) ξεκίνησε το 1860, όπως αποκαλύφθηκε όταν ήρθε στο φως της δημοσιότητας απόκομμα της εφημερίδας «Stalybridge Reporter» και ανέφερε ότι κόσμος του Λίβερπουλ «πονάει από το αίσθημα ανωτερότητας του Μάντσεστερ, σπαρταράει με την εντύπωση ότι το Μάντσεστερ προπορεύεται». Μάλιστα, η μητρόπολη του Μέρσεϊσαϊντ περιγράφεται σε γένος θηλυκό: «Δεν αγαπάει κανέναν και κανείς δεν την αγαπάει».
Το Λίβερπουλ ήταν η μόνη πόλη που αντιστάθηκε στην προώθηση του σχετικού νομοσχεδίου για την κατασκευή ενός καναλιού που θα συνέδεε το Μάντσεστερ με την ιρλανδική θάλασσα αλλά ο νόμος πέρασε το 1885 και τα έργα ολοκληρώθηκαν την Πρωτοχρονιά του 1894. Ενα κανάλι μήκους 58 χλμ. Θα άλλαζε μια για πάντα την οικονομία των δύο πόλεων και αναπόφευκτα τις ισορροπίες. Μοιραία, το έργο έστειλε στο ταμείο ανεργίας δεκάδες εργαζομένους στο λιμάνι του Λίβερπουλ, δίνοντας ένα σοβαρό κίνητρο για την απαρχή μιας αέναης σχέσης… οργής, που αντικατοπτρίστηκε έντονα μέσα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα.
Τα 124 (ή 149) χρόνια έκτοτε και τα 54,5 χιλιόμετρα που χωρίζουν το «Ανφιλντ» από το «Ολντ Τράφορντ» ελάχιστα μείωσαν την αντιπαλότητα δύο ομάδων που μεσουράνησαν σε Αγγλία και Ευρώπη αλλά ουδέποτε… ταυτόχρονα. Γενιές και γενιές ανατράφηκαν μαθαίνοντας, αν όχι να απεχθάνονται, τουλάχιστον να μην συμπαθούν τους κατοίκους της άλλης πόλης. Η κόντρα αυτή αναπόφευκτα μεταφέρθηκε και στο ποδόσφαιρο. Τα πρώτα… εκατό χρόνια σε ήπιο επίπεδο, αλλά από τα μέσα του ’80 και έπειτα, τα συναισθήματα εντάθηκαν. Το ταξίδι από τον Μ62 ανάλογα και με την κίνηση μπορεί να φτάσει την μία ώρα.
Πολύ πριν τον δρόμο Μ62, αυτή η διαδρομή έγινε η πρώτη στον κόσμο που ένωνε δυο πόλεις μέσω σιδηρόδρομου διπλής κατεύθυνσης.
Στη δύση της δεκαετίας του ’70 και τις αρχές του ’80, η κατάσταση άλλαξε άρδην, αφού και οι δύο πόλεις αντιμετώπισαν μια σύντομη, αλλά σοβαρή οικονομική κρίση. Εντούτοις, σε μια περίοδο που τα υλικά μέσα επιβίωσης εξασφαλιζόταν με δυσκολία, οι οπαδοί των «κόκκινων», έβρισκαν ένα τρόπο να ξεσπάσουν, χλευάζοντας την μέτρια πορεία της Γιουναιτεντ, τη στιγμή που έβλεπαν την ομάδα τους να μεσουρανεί σε όλες τις διοργανώσεις. Τα αντίποινα, από τους φίλους των «κόκκινων διαβόλων», ήρθαν μία δεκαετία αργότερα, όταν το συγκρότημα του σερ Αλεξ Φέργκιουσον κατάφερε να κατακτήσει έντεκα πρωταθλήματα και φυσικά το αλησμόνητο τρεμπλ του 1999.
Ποια είναι καλύτερη;
Το παράδοξο (στη συνείδηση του κόσμου), είναι η ταυτόχρονη απόδοση και στα δύο κλαμπ του τίτλου της «καλύτερης ομάδας που έχει αναδείξει ποτέ το αγγλικό ποδόσφαιρο». Κάνοντας μια συνολική σύγκριση τροπαίων η Γιουνάιτεντ προηγείται με 66 έναντι 62 της Λίβερπουλ ενώ σύμφωνα, με το «δόγμα» που καθορίζει το… βάρος της φανέλας, ήτοι την ευρωπαϊκή διάκριση και καταξίωση, οι «κόκκινοι» έχουν την πρωτοκαθεδρία με 6 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 3 Κύπελλα UEFA και 4 ευρωπαϊκά Super Cup. Στον αντίποδα, η Γιουνάιτεντ αντιπαραβάλλει 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 1 Europa League, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων, 1 ευρωπαϊκό Super Cup, 1 Διηπειρωτικό και 1 Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.
Παραμερίζοντας τα οπαδικά ήθη και έθιμα, το ντέρμπι αποτελεί αναμφισβήτητα μια ποδοσφαιρική γιορτή, που συνήθως συνδυάζεται από θέαμα υψηλού επιπέδου. Ακόμα και αν οι φίλοι των δύο ομάδων, θεωρούνται… arch rivals, το απολαμβάνουν όσο τίποτε άλλο.
Οι εκάστοτε διοικήσεις των συλλόγων, αφουγκραζόμενες την ιδεολογία των φιλάθλων, προέβησαν σε ένα άτυπο εμπάργκο μετακίνησης παικτών από την μια ομάδα στην άλλη μετά το 1964, όταν ο Φιλ Τσίσναλ, έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που από το Λίβερπουλ πήγε στη Γιουνάιτεντ.
Μέτρα…
Πέρα από τις λεκτικές διαμάχες, υπήρξαν αρκετά κρούσματα χουλιγκανισμού, τα οποία αντιμετωπίστηκαν αποτελεσματικά, από την άτεγκτη αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία και την αστυνομία που φρόντιζε να κρατάει σε απόσταση τις σκληροπυρηνικές μάζες. Ενα μέτρο που παραμένει μέχρι τις μέρες μας, είναι η διεξαγωγή του αγώνα σε μεσημβρινές ώρες, προκειμένου να αποφευχθεί η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Βέβαια αυτό συμβαίνει και για λόγους τηλεθέασης…
Δημοσιεύτηκε στο «Scripta manent» της «Sportday» στις 17/10/2019
