Σαν σήμερα, 18 Ιουνίου 1974, πέθανε ο πλέον ένδοξος στρατάρχης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο ηγέτης του Κόκκινου Στρατού, Γκεόργκι Ζούκοφ.
Μετά την πτώση του Βερολίνου το 1945 η δόξα του Ζούκοφ είχε φθάσει σε τέτοια ύψη, που ορίσθηκε να επιθεωρήσει έφιππος την επινίκεια παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας. Ανάμεσα στους θαυμαστές του ήταν και ο Αμερικανός στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ (μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ), με τον οποίο περιόδευσαν μαζί στη Σοβιετική Ένωση.
Δεν είναι υπερβολή πως αποτελούσε τη δημοφιλέστερη προσωπικότητα στη Σοβιετική Ένωση τους πρώτους μεταπολεμικούς μήνες. Αυτό όμως δεν άρεσε στον Γιόζεφ Στάλιν, που έβλεπε στους ήρωες του πολέμου μια δυνητική πηγή αμφισβήτησης. Φρόντισε, λοιπόν, να τον υποβαθμίσει, την άνοιξη του 1946, με τρεις διαδοχικές ταπεινώσεις: παύση από την αρχηγία του Στρατού, απομάκρυνση από την Ανατολική Γερμανία και μετάθεση στην «ακίνδυνη» Στρατιωτική Διοίκηση Οδησσού. Το 1948 υπέστη έμφραγμα και έλαβε νέα τοποθέτηση στην, στρατιωτικά ασήμαντη, Στρατιωτική Διοίκηση Ουραλίων.
Όταν ο Στάλιν πέθανε, το 1953, και την ηγεσία του κράτους ανέλαβε η τριανδρία Μπέρια, Μαλένκοφ και Χρουστσόφ, ο Ζούκοφ επανήλθε στη Μόσχα ως υφυπουργός Αμύνης. Συμμετείχε στην εξόντωση του Μπέρια από τους άλλους δύο και το 1955 ανέλαβε υπουργός. Στο 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ (Φεβρουάριος 1956) τάχθηκε υπέρ των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων του Νικίτα Χρουστσόφ (ήτοι, την αποσταλινοποίηση).
Τον φθινόπωρο του 1956 ήταν επικεφαλής των δυνάμεων που εισέβαλαν στην Ουγγαρία για να καταπνίξουν την εξέγερση του λαού ενάντια στον σοβιετικό έλεγχο αν και ήταν της άποψης να αποσυρθούν τα στρατεύματα που στάθμευαν στη χώρα, παρά να αιματοκυλήσουν ένα σύμμαχο λαό. Άλλαξε άποψη και τάχθηκε υπέρ της επέμβασης μόνο όταν ο νέος Ούγγρος πρωθυπουργός Ίμρε Νάγκυ (που αργότερα συνελήφθη και εκτελέστηκε) ανακοίνωσε την απόσυρση της χώρας του από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, ανατρέποντας τις ισορροπίες του Ψυχρού Πολέμου.
Τον Ιούνιο του 1957 μια ομάδα ανώτατων στελεχών του ΚΚΣΕ (οι «Αντικομματικοί») προσπάθησε να σταματήσει την αποσταλινοποίηση, καθαιρώντας το Χρουστσόφ εν αγνοία του. Ο Ζούκοφ έσωσε τότε τον Χρουστσόφ, αφού ως υπουργός Αμύνης κράτησε το Στρατό με το μέρος του και τού έδωσε τη χρονική άνεση να συγκαλέσει την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος, η οποία έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην πολιτική του και εξοβέλισε τους αντικομματικούς από τα κυβερνητικά και κομματικά πόστα τους.
Μετά το 1957 ο Ζούκοφ έζησε μακριά από στρατιωτικά ή πολιτικά καθήκοντα. Παρ’ όλα αυτά παρέμεινε μία από τις πιο αγαπητές προσωπικότητες στην ΕΣΣΔ – ο ίδιος αυτοσαρκαζόταν ότι αυτό οφείλεται περισσότερο στα πολεμικά κατορθώματα παρά στη μετέπειτα πολιτική καριέρα του.
Πέθανε στις 18 Ιουνίου 1974 σε ηλικία 77 ετών και τάφηκε με πλήρεις στρατιωτικές τιμές στο τείχος του Κρεμλίνου της Μόσχας.
Μια άγνωστη ιστορία είναι ότι ο Ζούκοφ εθίστηκε στη γεύση της Coca Cola την οποία λέγεται πως του σύστησε ο ίδιος ο στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ! Ήξερε, όμως, πως δε θα μπορούσε να την απολαύσει στη Σοβιετική Ένωση καθώς αυτό θα ενοχλούσε και θα έδινε την εντύπωση πως ο Ζούκοφ υπέκυψε στα… καπιταλιστικά θέλγητρα.
Όποτε σκέφτηκε πως όλα θα ήταν καλύτερα αν έπινε Coca Cola χωρίς να… πίνει ακριβώς Coca Cola! Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με την αμερικάνικη εταιρεία από την οποία ο Ζούκοφ ζήτησε να του φτιάξουν μια λευκή Coca Cola, η οποία θα έμπαινε σε λευκό μπουκάλι που θα έμοιαζε με αυτό της βότκας, με ένα κόκκινο άστρο στη μέση το οποίο θα αντικαθιστούσαν την ετικέτα με το διάσημο λογότυπο του αναψυκτικού.
Ο στρατάρχης δεν ήταν ένας τυχαίος πελάτης και η εταιρεία δεν μπορούσε να αρνηθεί. Επειδή, όμως, το ζήτημα ήταν και πολιτικό, για την παραγγελία ενημερώθηκε και ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν, ο οποίος έδωσε εντολή να ικανοποιηθεί το αίτημα το στρατάρχη. Προσέλαβε, μάλιστα, Μλάντιν Ζαρούμπιτσα ο οποίος ήταν από τους καλύτερους χημικούς της εταιρείας στην Ευρώπη και του ζήτησε να δημιουργήσει τη λευκή Coca Cola!
Σύμφωνα με τον θρύλο ο Ζούκοφ έκανε μια και μοναδική παραγγελία (50 κασόνια). Κανείς δεν ξέρει τι απέγιναν όλα αυτά τα μπουκάλια. Πιθανότατα ο σοβιετικός στρατάρχης τα ήπιε και στη συνέχεια τα κατέστρεψε για να μην αφήσει πίσω του… αποδεικτικά στοιχεία. Ούτε οι Αμερικανοί έδωσαν στη δημοσιότητα ποτέ κάποια φωτογραφία από εκείνα τα μπουκάλια.
