«Δεν είμαι το ιδανικό προϊόν για το μάρκετίνγκ σας. Είμαι ένας απλός τύπος, χωρίς τατουάζ, χωρίς σκουλαρίκια», ανέφερε χαρακτηριστικά σε μια από τις πρώτες συνεντεύξεις του ως προπονητής της Φράιμπουργκ, κάνοντας τους πάντες να καταλάβουν άμεσα πως όχι, δεν πρόκειται για έναν απλό τύπο. Από τότε πέρασαν 14 χρόνια και ο Κρίστιαν Στράιχ δεν σταμάτησε να κάθεται στην άκρη του πάγκου της ομάδας της πόλης του.
14 χρόνια στον πάγκο. 30 χρόνια στον σύλλογο. Μια ζωή. Και αποχωρεί στο τέλος της σεζόν. Μόλις στα 59 του, έτοιμος για σύνταξη.
«Schwarzwaldmilch» έγραφε μέχρι λίγα χρόνια πριν στο κέντρο της η φανέλα της Φράιμπουργκ. Η ομάδα της νοτιοδυτικής Γερμανίας περήφανα είχε για χορηγό την τοπική γαλακτομική της εταιρεία, το «Γάλα του Μέλανος Δρυμού» κι όμως κατάφερνε να βρίσκεται στα ίδια ύψη με ομάδες που για χορηγό είχαν την… Red bull! Η διαρκής άνοδος της Φράιμπουργκ ωστόσο, το σκαρφάλωμά της στη γερμανική ελίτ δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς τον Στράιχ, που έχει αφιερώσει τη ζωή του σε αυτόν τον σύλλογο.
Στην καλύτερη μέτριος – και χτυπημένος από τραυματισμούς – ως ποδοσφαιριστής, όμως από το 1995 μέχρι και σήμερα εκεί, στην ομάδα της καρδιάς του ως προπονητής. Αρχικά στην U19, μετά βοηθός τους άνδρες και έπειτα από… σπόντα πρώτος κόουτς. Από το 2011 ακάθεκτος, να τα δίνει όλα για τη Φράιμπουργκ. Μαζί της έπαιξε στην Bundesliga για τέσσερις σεζόν, υποβιβάστηκε και την ανέβασε στα… καπάκια και από τότε δεν κοίταξε ξανά πίσω του.
«Για χρόνια το ποδόσφαιρο βρίσκεται στην κόψη ενός μαχαιριού. Είναι ένα προϊόν το οποίο μπορείς να το στύψεις σαν λεμόνι. Μπορείς να συνεχίσεις να το στύβεις και θα βγάζει χυμό. Και ακόμα έχει χυμό προς το παρόν, αλλά το ερώτημα είναι το εξής: Για πόσο καιρό οι άνθρωποι που το αγαπούν θέλουν να το βλέπουν να στύβεται βάρβαρα και να παραμορφώνεται;» είπε πρόσφατα.
Θα μας λείψει…
