«Τὸ παιδὶ αὐτοῦ τοῦ Δήμου ὀνομάσθη Μπότσικας καὶ ἄφησε τ᾿ ὄνομα τῆς φαμίλιας του, ὁποὺ εἶχαν, Τζεργιναῖοι. Ονομάσθη τοιοῦτος, διότι ἦτο μικρὸς καὶ μαυρουδερός. Εἰς τὸν καιρὸν τοῦ Μπότσικα ἐμβῆκαν οἱ Τοῦρκοι εἰς Μοριά. Οἱ Χρυσοβιτσιῶται, Λιμποβιτσιῶται καὶ οἱ Ἀρκουροδεματῖται ἐπῆγαν καὶ ἐπολέμησαν εἰς τοῦ Ντάρα τὸν Πύργο 6.000 Τούρκους. Αὐτοὶ ἐχαλάσθηκαν καὶ ἐγλύτωσε ὁ Μπότσικας. Αὐτὸς εἶχε ἕνα παιδί, Γιάννη, καὶ ἕνας Ἀρβανίτης εἶπε: “Βρέ, τί Μπιθεκούρας εἶναι αὐτός”. Δηλαδὴ πόσον ὁ κῶλος του εἶναι σὰν κοτρώνι, καὶ ἔτσι τοῦ ἔμεινε τὸ ὄνομα Κολοκοτρώνης. Ὁ Μπότζικας ἐσκοτώθη, ὁ Γιάννης ἐκρεμάσθη εἰς τὴν Ἀνδρούσαν, ὥστε ἀπὸ τὰ 1553, ὅπου ἐφάνηκαν εἰς τὰ μέρη μας Τοῦρκοι, ποτὲ δὲν τοὺς ἀνεγνώρισαν, ἀλλ᾿ ἦσαν εἰς αἰώνιον πόλεμον».
Τούτο, από τα απομνημονεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και με αναφορά στον Μπότσικα Τζεργίνη, γιο του Δήμου (1685-1715) και εγγονό του Τριανταφυλλάκου Τζεργίνη που αποτελεί και τον γενάρχη της οικογένειας της Κολοκοτρωναίων.
Ο Μπότσικας πρόλαβε να κάνει παιδιά, ανάμεσά τους τον Γιάννη Κολοκοτρώνη, παππού του Θεόδωρου και ο πρώτος καπετάνιος της οικογένειας. Τα δύο του αδέρφια σκοτώθηκαν το 1770 σε έναν ξεσηκωμό και ο ίδιος το 1772 φρικτό τρόπο. Του έκοψαν το χέρι και τα δύο πόδια, και κατόπιν τον κρέμασαν.
Αρκετά από τα πέντε παιδιά του Γιάννη έγιναν κλέφτες κατόπιν και ζούσαν στα βουνά: ο Αναγνώστης (όπως και τα τρία του παιδία, Γεωργακλής, ο Κουντάνης και Γιαννάκης) και ο Κωνσταντής κυρίως.
Ο τραγικός θάνατος του πατέρα του Γέρου του Μοριά
Ο Κωνσταντής ήταν πατέρας του Θεόδωρου. Πολέμησε τους Τούρκους σε όλη την Πελοπόννησο και τους έκανε μεγάλη ζημιά στα Ορλωφικά του 1770 ενώ έκανε πράξη την αντιμετώπιση των Αλβανών που λυμαίνονταν την Πελοπόννησο, ύστερα από τα Ορλωφικά, με τρεις χιλιάδες παλικάρια σφάζοντας 12.000 Αλβανούς. Έκτοτε το όνομα «Κολοκοτρώνης» ακούστηκε σε όλο τον Ελληνισμό.
Οι Τούρκοι με 14.000 στρατό πήγαν ως το Γύθειο για να τον πιάσουν. Ο Κωνσταντής και ο βλάμης του, ο Παναγιώταρος, πολέμησαν γενναία στην πολιορκία της Καστανίτσας, και ο Παναγιώταρος πιάστηκε ζωντανός και κρεουργήθηκε. Ο Κωνσταντής πληγώθηκε θανάσιμα από μια σπαθιά. Έτσι πληγωμένο θανάσιμα και με πυρετό ετοιμοθάνατο τον βρήκαν εφτά Μπαρδουνιώτες και τον πετσόκοψαν. Πέταξαν το κεφάλι του σε μια τρύπα και το κορμί του στον γκρεμό ανάμεσα στα χωριά Άρνα και Κοτσατίνα Λακωνίας. Το σώμα του διατηρήθηκε λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών, εντοπίστηκε και ενταφιάστηκε στη Μηλιά της Μάνης, στο συνοικισμό Κυβέλεια, όπου σώζεται ο τάφος του…
Η χαμένη κόρη
Ο Κωνσταντής έκανε κι αυτός κάμποσα παιδιά με τη Ζαμπία. Εκτός του Θεόδωρου είχε τον Γιάννη και τον Μάρκο. Όλη αυτή η γενιά πολέμησε. Αντιστάθηκε.
Αναφέρεται η ύπαρξη μιας αδελφής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη η οποία είχε απαχθεί σε νηπιακή ηλικία από Τούρκους. Όταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πήγε στην Αλβανία ως απεσταλμένος των Γάλλων τη συνάντησε εκεί όπου ζούσε ως σύζυγος ενός ιμάμη. Η ίδια και ο σύζυγός της γνώριζαν την καταγωγή της. Τα αδέρφια αγκαλιάστηκαν με δάκρυα αλλά δεν μπόρεσαν να συνομιλήσουν γιατί η γυναίκα δεν μιλούσε τα ελληνικά ενώ ο Θεόδωρος δεν μιλούσε τα αλβανικά…
Το σπαθί του Κολοκοτρώνη
Ο Γέρος του Μοριά πέθανε το 1843 σε ηλικία 73 ετών. Πρόλαβε να αναγνωριστεί η αξία του για τον ηρωισμό του στο Εικοσιένα. Κι ας τον φυλάκισαν στην Επανάσταση. Κι ας τον καταδίκασε σε θάνατο το οθωνικό καθεστώς. Κι ας του δολοφόνησαν τον γιο του, Πάνο, το 1824 εν μέσω εμφυλίου.
Ήταν παντρεμένος από το 1790 με την Κατερίνα Καρούτσου, κόρη του προεστού και Μορόγιαννη του Άκοβου, Δημητρίου Καρούτσου. Παιδιά του ήταν ο Γενναίος (Ιωάννης), που έγινε στρατιωτικός και μετέπειτα πρωθυπουργός, ο Κωνσταντίνος, ο Πάνος που δολοφονήθηκε το 1824, και η Ελένη, σύζυγος του Νικηταρά. Ο Κολοκοτρώνης είχε έναν ακόμη γιο, τον επίσης Πάνο Κολοκοτρώνη που τον απέκτησε εκτός γάμου με την πρώην μοναχή Μαργαρίτα Βελισσάρη κι έγινε αξιωματικός και διοικητής της σχολής Ευελπίδων. Ο γιος του Πάνου, Γεώργιος, ήταν στρατιωτικός, μετείχε σε πολλούς πολέμους, σκοτώθηκε στους Βαλκανικούς το 1913 (στη μάχη της Κρέσνας) και ο τάφος του παραμένει επί βουλγαρικού εδάφους…
Ήταν παντρεμένος και είχε έναν γιο, τον υποστράτηγο Πάνο Κολοκοτρώνη. Στην κατοχή του είχε ως οικογενειακό κειμήλιο το σπαθί του φημισμένου του προγόνου, Θεόδωρου το οποίο – έπειτα από επιθυμία που είχε εκφράσει ο ίδιος πριν αναχωρήσει για το μέτωπο – δωρήθηκε μετά το θάνατό του στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Ελλάδας.
Η δολοφονία του Πάνου και η προίκα της Μπουμπουλίνας
Ο άλλος Πάνος, που δολοφονήθηκε μυστηριωδώς (τάχα μου από ληστές) το 1824, είχε προλάβει να παντρευτεί από το 1822 τη 15χρονη τότε, μικρότερη κόρη της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, Ελένη Μπούμπουλη. Παιδιά δεν πρόλαβαν να κάνουν. Μετά τον θάνατο του γιου του, ο Κολοκοτρώνης δεν ήθελε να αφήσει τη νύφη του να επιστρέψει στο σπίτι της μητέρας της στις Σπέτσες και να ξαναπαντρευτεί, αλλά ήθελε να την παντρέψει με όποιον αυτός έκρινε (κλασική παράδοση της εποχής…). Η Ελένη τότε άφησε το σπίτι των Κολοκοτρωναίων χωρίς να πάρει μαζί την προίκα της και έξι μήνες μετά, η χήρα παντρεύτηκε τον Θοδωράκη Γρίβα, πρωτοπαλίκαρο του νεκρού άντρα της. Γεγονός που ελάχιστους εξέπληξε, αφού οι φήμες περί του ερωτικού δεσμού τους οργίαζαν στην Πελοπόννησο, ακόμα και όταν ο Πάνος ήταν εν ζωή. Εξ ου και η προίκα της νύφης (κατά τα έθιμα) έπρεπε να επιστραφεί από τους Κολοκοτρωναίους. Κάποια στιγμή που ο Γέρος του Μοριά έφτασε στο Ναύπλιο, ο Γρίβας βρήκε ευκαιρία, τον παγίδευσε στο Φρούριο και Κολοκοτρώνης απάντησε πως δεν ξέρει να έχει τίποτα στα χέρια του, παρά μόνο μια διαμαντένια καρφίτσα μικρής αξίας και δύο δακτυλίδια.
Μετά την απάντηση αυτή, ο Γρίβας όρκισε την Ελένη στο όνομα της Αγίας Τριάδος, επειδή, όπως της είπε, επρόκειτο να εμπλέξει και τα αδέλφια της στην υπόθεση αυτή, να πει την αλήθεια. Η Ελένη τότε έκανε έναν κατάλογο με πράγματα, διαμαντικά, χρυσοΰφαντα ινδικά υφάσματα, λάφυρα της μητέρας της από την Τριπολιτσά, φορέματα και γούνες, των οποίων η αξία ανερχόταν στις 250.000 γρόσια. Ο Κολοκοτρώνης, όταν είδε τον κατάλογο, ενώ ήταν σε περιορισμό στο Φρούριο, απάντησε πως είναι ψέματα και πρότεινε να ορίσει η κάθε πλευρά ανθρώπους να συνδιαλλαγούν. Οι αντιπρόσωποι αποφάσισαν να συναχθούν, να ακούσουν και να συζητήσουν, πράγμα που έγινε στο σπίτι του Κολοκοτρώνη στον Πλάτανο. Ασπάστηκαν ο ένας τον άλλον και ξεκίνησε η διαδικασία. Η ρήξη στις σχέσεις του Κολοκοτρώνη και του Γρίβα λίγο έλειψε να αποβεί ολέθρια. Άλλαξε τις συμμαχίες και τους συσχετισμούς στο στρατόπεδο των Ελλήνων στην Πελοπόννησο, σε σημείο που τέθηκε σε κίνδυνο ακόμα και η αίσια έκβαση αυτής καθ’ αυτήν της Επανάστασης.
Την άφησε να πεθάνει…
Η Μπουμπουλίνα δεν ζούσε πια, είχε δολοφονηθεί από το 1825… Εντέλει η προίκα της Ελένης δεν επιστράφηκε ποτέ από τους Κολοκοτρωναίους στην ίδια, ούτε στην οικογένειά της.
Ο Θεοδωράκης Γρίβας ήταν αγράμματος και σκληρός άνθρωπος και το μέλλον της Ελένης κοντά του δεν ήταν ρόδινο, αφού μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν αναμεμιγμένος σε κάθε εξέγερση. Καλά καλά δεν επέτρεπε να εξετάζει γιατρός τη γυναίκα του χωρίς τη δική του παρουσία, η δε Ελένη τόσο πολύ φοβόταν τον άντρα της που σε καμιά περίπτωση δε θα τολμούσε να παραβεί την εντολή του. Μια μέρα που καθόταν στην αυλή, τη δάγκωσε οχιά ψηλά στο μηρό και μαζεύτηκε όλο το χωριό από τις φωνές της, αλλά κανείς δεν τολμούσε να σηκώσει τη φούστα της και να τη βοηθήσει, ούτε η ίδια τόλμησε να ζητήσει γιατρό χωρίς την παρουσία του άντρα της. Μέχρι δε να επιστρέψει ο Γρίβας, να ερωτηθεί και να συγκατατεθεί να εξεταστεί η Ελένη από γιατρό, αυτή πέθανε…
Ο γιος του Γρίβα και της Ελένης, Δημήτρης Γρίβας, έγινε στρατιωτικός και πολιτικός, αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι επειδή τον κυνηγούσε ο Οθωνας, επέστρεψε, ήταν μάλιστα μέλος της τριμελούς επιτροπής που ταξίδεψε στην Κοπεγχάγη για να προσφέρει το στέμμα στον Γεώργιο Α’ το 1863, διετέλεσε υπουργός Στρατιωτικών και απεβίωσε το 1899.
Η οικογένεια στρατιωτικών του Γενναίου
Ο Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης (1806-1868), δευτερότοκος γιος του Θεόδωρου. Φημολογείται ότι κάποια στοιχειώδη γράμματα τα έμαθε από τον ιερέα Δανιήλ Παπαγιαννόπουλο, αλλά κάποια σκόρπια γραπτά τεκμήρια του ίδιου που έγραψε σε ύστερο χρόνο, μας επιτρέπουν να αποφανθούμε ότι ήταν εντελώς άπειρος στο γράψιμο. Άλλο τεκμήριο της αγραμματοσύνης του, είναι ότι τα εκτεταμένα απομνημονεύματά του, τα υπαγόρευσε σε τρίτο πρόσωπο, αν και φαίνεται ότι γνώριζε τουλάχιστον ανάγνωση. Ο ίδιος στα απομνημονεύματά του τηρεί απόλυτη σιωπή για τα παιδικά του χρόνια, ενώ και όλες οι σχετικές πληροφορίες είναι γενικόλογες και αποσπασματικές.
Από τα 15 του είχε ηρωικές στιγμές στην Επανάσταση, δεν συνελήφθη από την κυβέρνηση στον εμφύλιο λόγω της φιλίας του με Στερεοελλαδίτες οπλαρχηγούς όπως ο Γεώργιος Καραϊσκάκης αλλά φυγοδίκησε στην ορεινή Αρκαδία αναζητώντας τρόπους να απελευθερώσει τον πατέρα του που είχε φυλακιστεί στην Ύδρα.
Με την άνοδο του Οθωνα στην εξουσία, ο Γενναίος διορίστηκε υπασπιστής του και έγινε υποστράτηγος. Διορίστηκε γερουσιαστής χωρίς όμως να αποχωρήσει από τον στρατό. Το 1852 κατέστειλε με επιτυχία την εξέγερση του Παπουλάκου στη Μάνη και το 1862 κατέπνιξε την ανταρσία του Ναυπλίου. Τον Μάιο του 1862 ανέλαβε πρωθυπουργός, διατηρώντας για τον εαυτό του το υπουργείο Εσωτερικών αλλά τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου αναγκάστηκε να καταφύγει στην Ιταλία εξαιτίας της έξωσης του Οθωνα. Το 1863 επέστρεψε στην Ελλάδα αλλά αποσύρθηκε οριστικά από την πολιτική.
Ήταν παντρεμένος με τη Φωτεινή Τζαβέλα από το Σούλι και απέκτησε μαζί της δύο γιους, τον Θεόδωρο, γνωστό με το ψευδώνυμο Φαλέζ, και τον Κωνσταντίνο καθώς και τρεις θυγατέρες.
Ο δημοσιογράφος Κολοκοτρώνης
Ο Θεόδωρος Γενναίου Κολοκοτρώνης (Φαλέζ) ήταν εγγονός του Γέρου του Μωριά. Στρατιωτικός και στη συνέχεια δημοσιογράφος και πολιτικός, και το Φαλέζ είναι το όνομα με το οποίο υπέγραφε άρθρα του. Διατήρησε αποστάσεις από τους γονείς του, τους οποίους και θεωρούσε μέλη της Βαυαρικής Αριστοκρατίας αφού μετά το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, ο πατέρας του έγινε γερουσιαστής από τον Οθωνα. Συνέταξε ως αρθρογράφος πολιτικά κείμενα σε εφημερίδες της εποχής του. Εχθρευόταν όχι τα πρόσωπα που αποτελούσαν το τότε πολιτικό και κοινωνικό κατεστημένο, αλλά το ίδιο το σύστημα που τα παρήγαγε και τα αναπαρήγε διαρκώς. Η πολιτική του δράση είναι αδιαμφισβήτητη και αντικατοπτρίζεται στα κείμενα του, αλλά και στις ιστορίες σχετικά με την προσωπικότητα του. Από τον στρατό παραιτήθηκε για ένα διάστημα προκειμένου να εκλεγεί βουλευτής.
Από εγκεφαλικό επεισόδιο στερήθηκε τις διανοητικές του ικανότητες το 1894 και οδηγήθηκε στον θάνατο, στις 22 Μαρτίου του ίδιου έτους.
Το Δεκέμβριο του 1881, μετά από μια ακόμη αποτυχία του να εκλεγεί βουλευτής Γορτυνίας (αυτή ήταν και η τελευταία του απόπειρα), δημοσίευσε μέσω της αθηναϊκής εφημερίδας Τηλέγραφος μια… “ευχαριστήριο επιστολή διά την αποτυχίαν του ως βουλευτού”, απευθυνόμενους προς τους Γορτύνιους. Αυτός ήταν ο τίτλος του άρθρου/επιστολής του Κολοκοτρώνη, όμως στην πραγματικότητα ασκούσε επίθεση στους ψηφοφόρους, επειδή δεν τον προτίμησαν!
Τον εκτέλεσαν κομμουνιστές
Όσο για τα κορίτσια του Γενναίου; Η Γεωργία παντρεύτηκε τον Λεωνίδα Πετιμεζά, γόνο στρατιωτικής οικογένειας και βουλευτής Καλαβρύτων, η Κατερίνα παντρεύτηκε τον συγγραφέα και πολιτικό Παναγιώτη Ρόδιο και η Ζωή τον Παναγιώτη Μανέτα, επίσης βουλευτή και υπουργό. Τα εγγόνια και οι απόγονοι του Γενναίου κι αν έχουν ιστορίες να «πουν»…
Εγγονός της Κατερίνας ήταν ο Πελίας Ιωαννίδης, υποναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού. Υπηρέτησε ως ναυτικός ακόλουθος στην Κωνσταντινούπολη. Συμμετείχε μεταξύ άλλων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμος υπηρετώντας ως ναυτικός διοικητής Κρήτης. Τον Δεκέμβριο του 1944 και ενώ βρισκόταν στην οικία του στην πλατεία Αμερικής απήχθη από τους κομμουνιστές και οδηγήθηκε σε άγνωστη τοποθεσία όπου και εκτελέστηκε. Ως γενικός διευθυντής του Βασιλικού Ναυστάθμου επέδειξε σημαντικό έργο. Ήταν παντρεμένος με την Αικατερίνη Κωλέττη, από την γνωστή οικογένεια Κωλέττη και γιος του είναι ο Δημοσθένης Ιωαννίδης, απόστρατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού (εν ζωή ως προ μερικών ετών, δεν κατόρθωσα να εντοπίσω νέα του).
Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων
Και τα παιδιά της Ζωής Κολοκοτρώνη και του Παναγιώτη Μανέτα ακολούθησαν την ίδια διαδρομή. Ο Θεόδωρος Μανέτας και ο Κωνσταντίνος Μανέτας έγιναν αντιστράτηγοι (πολεμώντας με αυταπάρνηση στην… καυτή δεκαετία των 20s) και υπουργοί, και ο Ιωάννης Μανέτας δικηγόρος και υπουργός. Ο Ιωάννης έκανε μια κόρη, τη Ζωή Μανέτα που παντρεύτηκε τον αντιναύαρχο Αλέξανδρο Ράλλη, γόνο της γνωστής οικογένειας Ράλλη.
Όρθιοι από αριστερά οι: Δημοσθένης Ιωαννίδης και Γεώργιος Ρόδιος. Καθισμένοι από τα αριστερά: Φωτεινή Ρόδιου – Ιωαννίδου, Αικατερίνη Ιωαννίδου – Θεοφανίδη, Αικατερίνη Ρόδιου – Κολοκοτρώνη, Νικόλαος Στάης, Πελίας – Παναγιώτης Ιωαννίδης (ο μικρός στο κάτω μέρος) και Χαρίκλεια Ροδίου – Στάη
Ο Νίκος Στάης ήταν εγγονός της Κατερίνας Κολοκοτρώνη και του Παναγιώτη Ρόδιου και γιος της κόρης τους, Χαρίκλειας, η οποία είχε παντρευτεί τον αρχαιολόγο Βαλέριο Στάη. Ο οποίος Βαλέριος Στάης, από έφορος Αρχαιοτήτων Αργολίδος και Κορινθίας έγινε διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, έκανε πολλές ανασκαφές και στα Αντικύθηρα έφερε στην επιφάνεια την πρώτη παγκοσμίως ενάλιο αρχαιολογική ανασκαφή (1902),. Δεν αντιλήφθηκε τότε τη σημασία ενός αρχικά θεωρηθέντος ως ασήμαντου ευρήματος, που αργότερα ονομάστηκε Μηχανισμός των Αντικυθήρων. Ήταν κάτι το ιδιαίτερα ενδιαφέρον: ο αρχαιότερος υπολογιστικός μηχανισμός, κατασκευασμένος γύρω στα 150 με 100 π.Χ. – κι αποτελεί και το κύριο θέμα της πέμπτης ταινίας του… Ιντιάνα Τζόουνς!
Ο, δε, Νίκος Στάης ακολούθησε την οικογενειακή παράδοση φοιτώντας στην Ευελπίδων. Συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους καθώς και στις πολεμικές συγκρούσεις της περιόδου 1917-922. Την περίοδο 1940-41 υπήρξε αρχηγός της αντιαεροπορικής άμυνας. Το 1946 προήχθη σε αντιστράτηγο και το 1948 αποστρατεύθηκε.
Υπουργός σκότωσε βουλευτή!
Ειρήσθω εν παρόδω πρώτος ξάδερφος του Νίκου Στάη ήταν ο Σπυρίδων Στάης (1859–1932), σημαίνων πολιτικός της νεότερης Ελλάδος με καταγωγή από τα Κύθηρα, πολλές φορές βουλευτής και επτά φορές υπουργός στην περίοδο 1903-22. Ήταν λαμπρός πολιτικός αλλά υπάρχει μία πράξη που αμαύρωσε το όνομά του. Πρόκειται για το έθιμο των μονομαχιών που έπαψε στις αρχές του 20ού αιώνα, αφού χύθηκε αρκετό αίμα και στο οποίο ενέδωσαν αρκετοί Έλληνες πολιτικοί. Στις 18 Ιουνίου του 1904 ο Σπυρίδων Στάης, ενώ ήταν υπουργός για δεύτερη θητεία στην κυβέρνηση του Γεωργίου Θεοτόκη, δολοφόνησε το βουλευτή Τρικάλων Κωνσταντίνο Χατζηπέτρου. Όλα ξεκίνησαν από μία φραστική επίθεση του Χατζηπέτρου προς το Στάη, διότι δεν έχρισε καθηγητή Ανατομίας το φίλο του Μελισσηνό. Ο Στάης απάντησε σκληρά και τελικώς οδηγήθηκαν σε μονομαχία, παρά τις προσπάθειες του πρωθυπουργού Γεωργίου Θεοτόκη για επίτευξη συμβιβασμού. Στη μονομαχία με πιστόλια, ο Στάης ευστόχησε. Μετά το δυσάρεστο αυτό γεγονός παραιτήθηκε από υπουργός, για να επανέλθει αργότερα.
Ως και κυρία επί των τιμών…
Άλλο ένα παιδί του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ήταν ο Κωνσταντίνος, που έγινε περισσότερο γνωστός ως Κολλίνος. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στη Ζάκυνθο, αργότερα στη Κέρκυρα και τέλος σπούδασε νομικά στο Παρίσι. Το 1824 ανέλαβε το στρατιωτικό σώμα του αδελφού του Πάνου ο οποίος είχε σκοτωθεί, ενώ αργότερα έγινε φρούραρχος Τριπολιτσάς. Χρημάτισε πληρεξούσιος Γορτυνίας στην Εθνοσυνέλευση του 1843 στην Αθήνα, υπουργός Δικαιοσύνης το 1847 στην κυβέρνηση Ιωάννη Κωλέττη και υπουργός Εξωτερικών το 1848 στην κυβέρνηση Γεωργίου Κουντουριώτη. Παντρεύτηκε τη Ραλλού Καρατζά και απέκτησε μαζί της τέσσερα παιδιά: τον Θεόδωρο, τη Σμαράγδα, την Ελένη και την Κατερίνα. Εξ αυτών ο Θεόδωρος, που διετέλεσε αρχηγός της αστυνομίας Αθηνών, ήταν παντρεμένος με την ευγενή Ιωάννα ντε Μυσώ και απέκτησε οκτώ παιδιά εκ των οποίων μόνο ο Βλαδίμηρος Κολοκοτρώνης και Ιωάννης Κολοκοτρώνης έζησαν μετά τα 3 τους έτη.
Η, δε, Κατερίνα διετέλεσε Κυρία επί των Τιμών της βασίλισσας Ολγας και παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Σαπουντζάκη, στρατιωτικό και έναν εκ των υπαιτίων της υποχώρησης στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897.
