#Euro2004 memories από κάποιον που δεν έψαξε το πώς να πάει εκεί, δεν είχα τότε ούτε τον χρόνο ούτε τη δυνατότητα.
Στον προημιτελικό με τη Γαλλία, υπάρχει μια στιγμή, μέσα μου, με έκανε πραγματικά να πιστέψω κάτι, με την ατάκα «μαλάκα, θα το πάρουμε».
Δύο στιγμές βασικά, ίδιοι πρωταγωνιστές. Την πρώτη, ένα τάκλιν Καραγκούνη στον Ζιντάν, στο 6ο λεπτό παρακαλώ, βγάζει κίτρινη ο Αντερς Φρισκ. Από το 6’, ήταν κακό σημάδι, πάντα τότε φοβόμασταν μην έρθει ένα κοράκι και να αποτελειώσει την Ελλαδίτσα μας. Το τρομερό όμως ήταν ότι ο «Κάρα», παρά την κάρτα, συνέχιζε να κυνηγά τον «Ζιζού» σε κάθε επαφή του με την μπάλα. Ρίσκο, πλάνο, αμυαλοσύνη ή θράσσος; Ως το 44’, όταν ο Καραγκούνης έχει την μπάλα και ο κλασικά εκνευρισμένος Ζιντάν του κάνει σκληρό τάκλιν και παίρνει κι αυτός κίτρινη. Ο Γιώργαρος πέφτει κάτω, ο Γάλλος σταρ σπεύδει να του δώσει το χέρι και ο Καραγκούνης τι κάνει; Με ένα βλέμμα σαν να αρνείται τη χειρονομία, σαν να λέει «δε μας γαμάς ρε;», κρατά ένα δευτερόλεπτο, το θυμάμαι σαν τώρα. Ο χρόνος έχει παγώσει, ο Ζιντάν έχει παρατεταμένο το χέρι και εντέλει ο «Κάρα» το δέχεται και σηκώνεται.
Μια άσχετη στιγμή που με έκανε να πειστώ ότι δεν το χάνουμε. Λόγω «Κάρα». Χαζό μεν, αθώο, αλλά έτσι ένιωσα. Ναι, ακολουθούσε η τρομερή Τσεχία του Νέντβεντ, του Ροσίτσκι, του Γιανκουλόφσκι, του Κόλερ και του Μπάρος και μετά, αν (σ.σ. ένα μεγάλο «ΑΝ») είτε η Πορτογαλία, η οικοδέσποινα Πορτογαλία του Φίγκο και του Ντέκο, είτε η Ολλανδία του Φαν Νίστελροϊ, του Ρόμπεν, του Οφερμαρς, του Κοκού και του Ντάβιντς.
4 Ιουλίου 2004. Εκτοτε, δεν μας ξανάπεσε ποτέ…
Δύο στιγμές βασικά, ίδιοι πρωταγωνιστές. Την πρώτη, ένα τάκλιν Καραγκούνη στον Ζιντάν, στο 6ο λεπτό παρακαλώ, βγάζει κίτρινη ο Αντρες Φρισκ. Από το 6’, ήταν κακό σημάδι, πάντα τότε φοβόμασταν μην έρθει ένα κοράκι και να αποτελειώσει την Ελλαδίτσα μας.
2— ?✍️? nbozionelos (@nbozionelosgr) July 4, 2021
Ο Γιώργαρος πέφτει κάτω, ο Γάλλος σταρ σπεύδει να του δώσει το χέρι και ο Καραγκούνης τι κάνει; Με ένα βλέμμα σαν να αρνείται τη χειρονομία, σαν να λέει «δε μας γαμάς ρε;», κρατά ένα δευτερόλεπτο, το θυμάμαι σαν τώρα.
4— ?✍️? nbozionelos (@nbozionelosgr) July 4, 2021
Ναι, ακολουθούσε η τρομερή Τσεχία του Νέντβεντ, του Ροσίτσκι, του Κόλερ και του Μπάρος και μετά, αν (σ.σ. ένα μεγάλο «ΑΝ») είτε η Πορτογαλία, η οικοδέσποινα Πορτογαλία του Φίγκο και του Ντέκο, είτε η Ολλανδία του Φαν Νίστελροϊ, του Ρόμπεν, του Οφερμαρς και του Ντάβιντς.
6— ?✍️? nbozionelos (@nbozionelosgr) July 4, 2021
4 Ιουλίου 2004. Εκτοτε, δεν μας ξανάπεσε ποτέ…
7#— ?✍️? nbozionelos (@nbozionelosgr) July 4, 2021
