Έχουν υπάρξει πιο ποιοτικοί, πιο ρυθμικοί αγώνες μποξ. Έχουν γίνει αγώνες που το ρινγκ είναι πολύ κοντά να μετατραπεί σε νεκροταφείο. Πυγμάχοι έχουν παραδώσει μαθήματα, έχουν βγάλει νοκ άουτ δύσμοιρους αντιπάλους με μία γροθιά. Φανταχτεροί συνδυασμοί χτυπημάτων έχουν γεννήσει στιγμές που είναι ρομαντικές, αν θέλεις. Ο Πακιάο, που «ζωγραφίζει» το μούσι του Μαργκαρίτο. Ο Ρόι Τζόουνς, που ρίχνει νοκ ντάουν τον Γκλεν Χιλ με τα χέρια στην πλάτη.
Υπάρχουν ο Σούγκαρ Ρέι Ρόμπινσον με τον Τζέικ λα Μότα, ο Ρόκι Μαρτσιάνο με τον Τζέρσεϊ Τζο Γουόλκοτ, ο Χοσέ Αντόνιο Μπαρέρα με τον Έρικ Μοράλες, ο Λάρι Χολμς με τον Κεν Νόρτον, φυσικά ο πρώτος γύρος του Μάρβιν Χάγκλερ με τον Τόμας Χερνς.
Όμως όποιον αγώνα και να βάλεις δίπλα σε ό,τι έγινε σαν σήμερα, 30 Οκτωβρίου 1974 στην Κινσάσα του Ζαΐρ (εδώ και χρόνια Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό) μεταξύ του Μοχάμεντ Αλι και του Τζορτζ Φόρμαν, πιθανώς στο τέλος να μη στεριώνει μια σοβαρή σύγκριση. Ο μεγαλύτερος αγώνας στην ιστορία της πυγμαχίας δεν ήταν ο πιο συναρπαστικός, ο πιο ποιοτικός, ο πιο βίαιος. Δεν λογιζόταν, καν, πριν συμβεί, μεταξύ δύο ισάξιων πυγμάχων. Ο Αλι είχε κλείσει τα 32 και πλησίαζε τα 33. Ο Φόρμαν είχε ρίξει, ένα χρόνο πριν, έξι φορές κάτω σε δύο γύρους την έτερη γωνία του ισοσκελούς, τον Τζο Φρέιζερ και η γροθιά του έμοιαζε να προέρχεται από το μυαλό της Μαίρη Σέλεϊ.
O Κεν Νόρτον, ο οποίος είχε υποχρεώσει τον Αλι στη δεύτερη ήττα του το 1973, ακολουθώντας το ιδιοφυές πλάνο του προπονητή που τον είχε αναγκάσει να χάσει για πρώτη φορά από τον Τζο Φρέιζερ δύο χρόνια πριν, του Εντ Φατζ δηλαδή, είχε φάει ξύλο και των γονέων από τον «Big George» στις 26 Μαρτίου 1974, στην προσπάθειά του να του πάρει τις ζώνες που ο Φόρμαν είχε πάρει τον προηγούμενο χρόνο από τον Φρέιζερ. Για 5 λεπτά, έδερνε το διεκδικητή ανελέητα. Και ήταν η ώρα του Κάσιους Κλέι…
Όταν πήγε στο Ζαΐρ, ο Αλι ήταν χαμένος από χέρι. Η ιστορία είναι η πιο διάσημη στην πυγμαχία, διότι έχει ξεφύγει από τα σύνορά της.
Η αναβολή του αγώνα από τον Φόρμαν έκανε τον 32χρονο πυγμάχο να εξαπολύσει έναν ανηλεή πόλεμο απέναντι στον αντίπαλό του. Στην αρχή, η αναμέτρηση ήταν προγραμματισμένη για τις 25 Σεπτεμβρίου, αλλά 8 μέρες πριν ο αντίπαλός του στο σπάρινγκ, Μπιλ ΜακΜάρεϊ, τον χτύπησε στο δεξί μάτι, με αποτέλεσμα να τον αναβάλει. Εκνευρισμένος ο Αλι, προειδοποιούσε ότι επρόκειτο να είναι τόσο γρήγορος που ο Φόρμαν αποκλείεται να τον ακουμπούσε.
Και τι ακολούθησε; Η τακτική που στην ιστορία έμεινε ως rope a dope και που οδήγησε το τεχνικό τιμ του Φόρμαν στην καχυποψία. Από εκεί, άλλωστε, βγήκε η φήμη ότι ο Αλι είχε δώσει ενδεχομένως την εντολή να χαλαρώσουν τα σκοινιά, όσο καιρό ήταν στο Ζαΐρ με τον πυγμάχο των 191 εκατοστών και των 100 κιλών, που διανέμονταν σαν πέτρες στο βιβλικό κορμί του, να συνεχίζει την προετοιμασία του στις ΗΠΑ.
Ο Αλι εκμεταλλεύθηκε τα πάντα: τα ανοιχτά χέρια του Φόρμαν, ειδικά το αριστερό, που το χρησιμοποιούσε για να το βάζει στο δεξί χέρι του δεξιόχειρα αντιπάλου του ώστε να μη δέχεται γροθιά. Ο Αλι μετέτρεψε την κατάσταση αυτήν σε πλεονέκτημα από την αρχή, ρίχνοντάς του ουσιαστικά μισή ντουζίνα από τις πρώτες γροθιές που μαθαίνουμε στο μποξ, ένα ευθύ χτύπημα το οποίο χρησιμεύει και για αποσυντονισμό.
Ο Φόρμαν δεν αποσυντονίστηκε, έφερε τον αγώνα στα μέτρα του. Τον υπολόγιζε στους 5 γύρους. Αν ο αντίπαλός του στην αρχή προσπάθησε να χορέψει, δεν ήθελε πολύ για να καταλάβει ότι αν ένα μπουκέτο τον έβρισκε σε κίνηση, θα ήταν χαμένος. Του έριξε, ενώ στεκόταν στα σκοινιά, ό,τι ήταν διαθέσιμο, ακόμα και το νεροχύτη της κουζίνας, που λένε στο Λούιβιλ. Κι ενώ νόμιζε ότι τον… είχε’ στον έκτο γύρο ο Αλι, που φυσικά είναι το πλέον… σεσημασμένο ανοιχτό στόμα στην αθλητική μυθολογία, τον ρώτησε: «Αυτό είναι ό,τι έχεις Τζορτζ;».
Έπρεπε να φτάσει η αναμέτρηση 15 δευτερόλεπτα πριν το τέλος του όγδοου γύρου, για να εκτυλιχθεί η πιο εικονική σκηνή της. Ο Φόρμαν απλώνει το δεξί χέρι στο λαιμό του Αλι, για να κάνει χώρο για το αριστερό χουκ. Ο Αλι αποφεύγει το χέρι και το σταυρώνει με το δικό του αριστερό. Ο Φόρμαν βρίσκεται σκυφτός, χωρίς ισορροπία, με ροπή του σώματος προς τα εμπρός. Ο Αλι αμολά ένα δεξί κάθετο χουκ, που του επιτρέπει να γυρίσει τον Φόρμαν στα σκοινιά και να εξαπολύσει πέντε διαδοχικές γροθιές, με τον αντίπαλό του να στριφογυρίζει. Σε μια σκηνή που χωράει ακόμα και στην υψηλή λογοτεχνία, ο Αλι αφήνει τον Φόρμαν, που έχει καταρρεύσει, να πέσει. Μαζεύει το χέρι. Ο πυγμάχος με το κόκκινο σορτσάκι είναι φαρδύπλατος στο ρινγκ. Όταν σηκώνεται ξανά, ο αγώνας έχει τελειώσει.
