Είχα πολύ καιρό να συλλάβω εαυτόν να χειροκροτά για κάτι αθλητικό, ειδικά στην περίεργη εποχή που ζούμε, του εγκλεισμού, το φόβου, της αγωνίας και της προσμονής για την επόμενη ημέρα. Μου βγήκε χθες αυθόρμητα με ένα από τα καλύτερα παιχνίδια σνούκερ που είδα ποτέ από παίκτη: του 45άρη Τζον Χίγκινς, υπέταξε με 6-3 τον «πολύ» (αλλά όχι χθες) Ρόνι Ο’Σάλιβαν, στο βλέμμα του φαίνεται πόσο ανήμπορος ήταν χθες, «πόσο χαίρομαι που ο Τζον συνεχίζει να κάνει τόσο καλό παιχνίδι και μακάρι να πάρει το τρόπαιο» είπε μετά το ματς – διότι το σνούκερ είναι, πάνω από όλα, ένα άθλημα ευγένειας και σεβασμού.
Ο γερο-Τζον (σ.σ. nickname που του έχω κολλήσει, όπως σε σχεδόν όλους – χεχε, 45άρης είναι, όσο και ο Ρόνι) ήταν, απλά άπαιχτος χθες, όχι πως ο Rocket ήταν κακός: απλά δεν τον άφησε να παίξει. Με εκπληκτικά ποσοστά ευστοχίας (κυρίως από απόσταση), με αποτελεσματικότητα στα safety και, κυρίως, σε αγώνα με πέντε διαδοχικά century break, θριάμβευσε. Και τη λέξη «θρίαμβος» δεν τη χρησιμοποιώ συχνά σε κάτι αθλητικό.
45 ετών ο Χίγκινς, 21 παρά ενός μηνός ο εκπληκτικός, δίχως υπερβολή, Γιάν Μπίνγκνταο. Ένα παιδί από την Κίνα με περίεργο, για αθλητή του σνούκερ, σουλούπι που παίζει με τόσο θράσος ενίοτε και μου θυμίζει… Χίγκινς. Κι άλλοι Κινέζοι βγήκαν στο σνούκερ, το κρίμα είναι ότι λίγοι διακρίθηκαν κι ακόμη πιο λίγοι μπήκαν στο top, όπως για μερικά χρόνια ο Ντινγκ. Ο μικρός, αφού στους «16» πέταξε έξω τον top class Νιλ Ρόμπερτσον, χθες έγινε ο νεότερος παίκτης που προκρίνεται στα ημιτελικά του Masters από το 2007, μετά τον… συμπατριώτη του Ντινγκ Γιουνχούι το 2007: κάτι λέει αυτό. Και ΟΚ, μικρός είναι, λάθη θα κάνει, όταν ο Στίβεν Μαγκουάιρ ισοφάρισε σε 5-5 σκέφτηκα «κάπου εδώ ήταν». Αλλωστε ο «μαύρος Πιτ» Μαγκουάιρ στάζει εμπειρία, αλλά και ατυχία, χρόνια τώρα: κι όμως ο Γιάν του έκανε 141 break, διαμόρφωσε το 6-5 και πέρασε στα ημιτελικά του Masters.
Το οποίο Masters, θυμίζω, είναι -μετά το Παγκόσμιο- το κορυφαίο τουρνουά ετησίως (μιας και λαμβάνουν μέρος οι top-16 του τρέχοντος world ranking), best of 11 frames και τα σημερινά ημιτελικά, ήτοι όποιος φτάσει τα νικηφόρα 6.
Τα οποία ημιτελικά έβγαλαν όμορφα, για τους μύστες και λάτρεις του σπορ, ζευγάρια, δεν ξέρω αν αποδειχθούν εξίσου και… στοιχηματικά.
Στις 15:00 ο περσινός νικητής του Masters και Νο. 12 στο world ranking, ο 44χρονος Αγγλος Στιούαρτ Μπίνγκχαμ, αντιμετωπίζει τον σχεδόν 21 ετών και Νο. 11, Γιάν Μπίνγκνταο. Ο μικρός τον νίκησε και στα τρία τελευταία ανταμώματά τους, από τα συνολικά επτά, δεν έχει να χάσει κάτι εδώ που έφτασε και ευελπιστεί, εκτός από το ρεκόρ του Ντινγκ, να μιμηθεί και την πρόκριση του 2007 στον τελικό (6-2 τον Στίβεν Χέντρι, τότε). Χθες τον υποτίμησα τον μικρό, αυθόρμητη αίσθησή μου είναι ότι σήμερα θα ηττηθεί αλλά έχει τόσο κρύο αίμα που δεν μπορώ να τον υποτιμήσω.
Στον βραδινό ημιτελικό ο 45χρονος Σκωτσέζος, και Νο. 6 στο ranking, Τζον Χίγκινς, θα τεθεί αντιμέτωπος με τον 39χρονο Αγγλο Ντέιβιντ Γκίλμπερτ, σε έναν αγώνα που μπορεί να θεωρηθεί και ρεβάνς του προ διετίας ημιτελικού των δύο παικτών για το Παγκόσμιο (νικητής ο Χίγκινς με 17-16), ο Σκωτσέζος έχει και υπέρ του την παράδοση κι έρχεται από το χθεσινό, σχεδόν απόλυτα τέλειο, παιχνίδι με τον Ρονι ενώ ο Γκίλμπερτ γίνεται καλύτερος με τα χρόνια. Η πρόκρισή του επί του εξόχως ταλαντούχου Κάιρεν Γουίλσον με 6-5 δεν ήταν συμπωματική. Είναι μόλις η δεύτερη παρουσία του σε Masters και σε ισάριθμη φτάνει στα ημιτελικά, όχι τυχαίο. Πέρυσι υποτάχθηκε με 6-2 στον μετέπειτα νικητή του τουρνουά Μπίνγκχαμ, déjà vu φέτος μετά τα όσα, πράγματα και θαύματα, έκανε χθες βράδυ ο Χίγκινς; Αν κάτι με έχει μάθει τόσα χρόνια το σπορ είναι ότι τα φαβορί είναι, όντως, στα χαρτιά. Παίζει προσεκτικά ο Γκίλμπερτ και ο… γερο-Τζον, αν και φορμαρισμένος, συχνά έχει απογοητεύσει τους fans του.
