Μέχρι και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τόσο η Αγγλία όσο και άλλες τέσσερις βρετανικές χώρες (Σκωτία, Ιρλανδία, Ουαλία και Ιρλανδία) απείχαν από το Παγκόσμιο Κύπελλο και δεν ήταν καν μέλη της FIFA.
Αιτία, ότι οι ομοσπονδίες τους δεν παραδέχονταν άλλο τουρνουά εκτός από το Κύπελλο Βρετανικών Νήσων που διοργάνωναν οι ίδιες. Μέχρι αν αποδεχθούν την πραγματικότητα.
Σήμερα ξεκινά (ενάντια στην Τυνησία) η 15η συμμετοχή της Αγγλίας, που το κατέκτησε μόνο όταν διοργάνωσε το Μουντιάλ, το 1966. Από το 1950 και τη Βραζιλία υπήρξαν μερικές, διαχρονικές αλλαγές στην παραδοσιακή λευκή εμφάνισή της, αλλά και στην κόκκινη. Τότε, στα βραζιλιάνικα γήπεδα, φορούσε μια κάτασπρη φανέλα που είχε απλά είχε το έμβλημα της ομοσπονδίας αριστερά. Η χρήση της λευκής εμφάνισης συνεχίστηκε και στην Ελβετία το 1954, κατασκευασμένη από την εταιρεία The St. Blaize. Το 1958 στη Σουηδία, άλλαξε εταιρεία πηγαίνοντας στην Umbro, όχι όμως και χρώμα, επιμένοντας στα λευκά, και πάντα με μαύρο σορτσάκι. Τέσσερα χρόνια μετά, στη Χιλή, για πρώτη φορά στην ιστορία της εθνικής ομάδας της Αγγλίας υπήρξε και δεύτερη εμφάνιση, ξανά από την Umbro, σε χρώμα κόκκινο που άρεσε πάρα πολύ στους διεθνείς.
Το 1966 στην Αγγλία τα «τρία λιοντάρια», που είχαν κάνει μόνο τρεις νίκες στα προηγούμενα τέσσερα Μουντιάλ που έλαβαν μέρος, κατόρθωσαν να κατακτήσουν το τρόπαιο στον τελικό του «Γουέμπλεϊ» επί της Δυτικής Γερμανίας φορώντας στα περισσότερα παιχνίδι τη, διαχρονική πια, κόκκινο φανέλα με λευκό σορτς ενώ έπαιξε και με λευκή και μαύρο από κάτω. Το ’70 στο Μεξικό η Umbro προτίμησε τα παραδοσιακά πλάνα σχεδιασμού αλλά στο ματς με την Τσεχοσλοβακία φόρεσε για πρώτη φορά στην ιστορία της και γαλάζιο.
Η επόμενη αλλαγή ήρθε το 1982, στην Ισπανία και με την Αγγλία να επιστρέφει στα τελικά ύστερα από μια… ντουζίνα χρόνια. Η σκυτάλη από την Umbro είχε περάσει στην Admiral η οποία πρόσθεσε στις εμφανίσεις οριζόντιες ρίγες κοντά στους ώμους και έντονη παρουσία του μπλε, όπως μπλε ήταν και το σορτς. Ιδια πάνω κάτω ήταν και το ’86 το Μεξικό, με την Admiral να προμοτάρει έντονα την κόκκινη εμφάνιση με μπλε ρίγα στον ώμο, με λευκό σορτς κι ένα μεγάλο V στον λαιμό, σε μαύρο χρώμα (και λευκό στις κόκκινες εμφανίσεις).
Η καλύτερη πορεία της Αγγλίας από την κατάκτηση του τροπαίου το 1966 σημειώθηκε το 1990 στην Ιταλία, όπου πήγε ως τα ημιτελικά, με το άσπρο χρώμα να πηγαίνει… περίπατο και την εθνική να φορά κυρίως κόκκινο και γαλάζιο, άμα τη επιστροφή της Umbro στο… πόστο.
Η Αγγλία δεν κατάφερε να προκριθεί για το Παγκόσμιο Κύπελλο του ’94 στις ΗΠΑ, αλλά επέστρεψε στη Γαλλία το ’98, με την Umbro να δημιουργεί λευκές εμφανίσεις με ρίγες δύο τόνων να κοσμούν και την λευκή, αλλά και την κόκκινη εμφάνιση. Το ’02 σε Ιαπωνία και Νότια Κορέα η Umbro πρόσθεσε απλά μια μπλε λεπτή ρίγα. Αντίθετα, έκανε τη διαφορά το 2006 στη Γερμανία, με μια φανέλα που είχε τον σταυρός του Αγίου Γεωργίου να κοσμεί τον δεξί ώμο στην λευκή εμφάνιση και ολόκληρη την αγγλική σημαία στο ίδιο σημείο της κόκκινης.
Το 2010 στη Νότια Αφρική ήταν και η τελευταία ενδυματική εκπροσώπηση των «τριών λιονταριών» από την Umbro, που δημιούργησε φανέλα στο πλαίσιο της μοντέρνας εποχής, με καθαρές και απλές γραμμές. Και, το 2014 στη Βραζιλία η Αγγλία είχε για πρώτη φορά συνεργαστεί με τη Nike, είτε κατάλευκες είτε κόκκινες με λευκό σορτς αλλά οι δεύτερες δεν φορέθηκαν ποτέ. Η Nike δημιούργησε και τη φανέλα του Μουντιάλ της Ρωσίας, άσπρη με σκούρο μπλε σορτς η κύρια.
Δημοσιεύτηκε στο «Scripta manent» της «Sportday» στις 17/6/2018
