Πώς, άραγε, να νιώθει ένας προπονητής που έγινε σύνθημα στις εξέδρες μιας ομάδας, και του… τραγουδούσαν ακόμη κι όταν είχε αποχωρήσει;
Πώς είναι να σε εκτιμούν, ακόμη κι όταν έχεις αποχωρήσει για χρόνια, και να σε (κατα)χειροκτορούν όποτε έτυχε να μπεις στο γήπεδο και να κάτσεις στον πάγκο των αντιπάλων;
Πώς είναι το όνομά σου να αποτελεί ολόκληρο δωμάτιο στο μουσείο του συλλόγου, που ουδέποτε επέτρεψε στη λήθη να σβήσει τα επιτεύγματά σου;
Ρητορικά, πιθανώς, τα ερωτήματα. Και όλα, μα όλα, άλλαξαν στις 30 Ιουνίου όταν, με μια λιτή ανακοίνωση, γνωστοποιήθηκε ότι ο (εμβληματικός για την ιστορία της Λίβερπουλ) Ράφα Μπενίτεθ ανέλαβε την τεχνική ηγεσία… της Έβερτον.
Casus belli ήταν, για την πλειονότητα των οπαδών της Λίβερπουλ, όπου ο Μαδριλένος προπονητής εργάστηκε για έξι χρόνια. Ναι, το… αραχνιασμένο, για τους reds, πρωτάθλημα Αγγλίας δεν κατακτήθηκε ποτέ επί ημερών του (2004-10), μιας και η αναμονή διήρκησε ως το 2019-20 (συμπληρώνοντας, εντέλει, 30 χρόνια) ωστόσο ο Ισπανός οδήγησε τους «κόκκινους» σε τίτλους (όπως το Λιγκ Καπ) μα, κυρίως, στο πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών / Champions League από το 1984. Και, πώς; Στον επικό τελικό της Κωνσταντινούπολης, με τη Μίλαν να προηγείται με 3-0 στο ημίχρονο και τον Μπενίτεθ, μαεστρικά από τον πάγκο, να το… γυρίζει σε 3-3 και το τρόπαιο να έρχεται στα πέναλτι, στον ίσως πιο συναρπαστικό τελικό στις επτά δεκαετίες της διοργάνωσης.
Ο 61χρονος, σήμερα, τεχνικός κάθισε σε 350 παιχνίδια στον πάγκο της Λίβερπουλ μετρώντας 194 νίκες και 77 ισοπαλίες, έκλεισε τον κύκλο του και έκτοτε (σε Ίντερ, Τσέλσι, Νάπολι, Ρεάλ και Νιούκαστλ) δεν κατόρθωσε να ανοίξει άλλον, ανάλογα επιτυχημένο.
Η μοίρα τα έφερε έτσι που ο Μπενίτεθ, αποδεχόμενος την πρόταση της… άσπονδης γειτόνισσας της Λίβερπουλ, Έβερτον, έγινε persona non grata για την πλειονότητα των «κόκκινων» αλλά και για μια μερίδα των «μπλε» του λιμανιού…
Ο Ράφα ως αντίπαλος
Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που ο Μπενίτεθ θα μπει ως αντίπαλος στο «Ανφιλντ», είχε συμβεί και προτού αναλάβει τους «κόκκινους», συνέβη και μετά. Και φέτος θα γίνει στον β’ γύρο – πάλι καλά.
Συνολικά ο Ισπανός έχει προπονητικό ρεκόρ 2-3-3 ενάντια στους «reds», επιμέρους στο «Ανφιλντ» επί συνόλω πέντε αγώνων μετρά 1-2-2, αλλά ουδέποτε νίκησε αφού… χρίστηκε λιβερπούλιαν. Η μόνη του επιτυχία ήταν πριν από 19 χρόνια, Σεπτέμβριος του 2002, ως τεχνικός της Βαλένθια στο πλαίσιο ομίλου του Champions League. Το γκολ του Φρανσίσκο Ρουφέτε είχε χαρίσει στους Λεβαντίνους τη νίκη με 1-0 επί της ομάδας του Ζεράρ Ουγιέ.
Εκτοτε ο Ράφα… εμφανίστηκε σε καρέ περιπτώσεων ως αντίπαλος, στο πλαίσιο της Premier League. Δις με την Τσέλσι αποχώρησε με ισοπαλίες, αμφότερες 2-2, κι άλλες δύο φορές με τη Νιούκαστλ γνώρισε ήττες με 2-0 και 4-0.
Ως γηπεδούχος, αντίστοιχα (όπως το βράδυ της Τετάρτης) στην… υποδοχή της Λίβερπουλ, μετρά μια ισοπαλία και μια ήττα, αμφότερες ως τεχνικός της Νιούκαστλ.
Ήτοι, οι μόνες του νίκες επί των «reds» ήταν, τότε, με τη Βαλένθια καθώς και στο «Μεστάγια» είχε επιβληθεί, 2-0 με γκολ από Χουάν Πάμπλο Αϊμάρ και Ρούμπεν Μπαράχα.
Γιατί είναι legend για τη Λίβερπουλ
Κακά τα ψέματα, ο Ράφα Μπενίτεθ είναι «ζωντανός θρύλος» στο Λίβερπουλ με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Champions League το 2005 και… την παραλίγο του 2007, με την ήττα από τη Μίλαν στον τελικό της Αθήνας. Ο Ισπανός και η οικογένειά του «δέθηκαν» τόσο συναισθηματικά με την πόλη που η σύζυγος και οι δύο του κόρες συνέχισαν να ζουν στο Λίβερπουλ, έχοντας αγοράσει και σπίτι προ ετών.
Ο ίδιος ταυτίστηκε με ό,τι κόκκινο υπήρχε. Έκανε δωρεές για τα θύματα της τραγωδίας του «Χίλσμπορο» δίχως να γίνει γνωστό αρχικά, συμμετείχε σε κοινωνικές εκδηλώσεις που η παρουσία του δεν ήταν απαραίτητη, δήλωνε περισσότερο Λιβερπούλιαν παρά Μαδριλένος.
Και αγαπήθηκε εξίσου από τους «κόκκινους», καθώς επανέφερε τη Λίβερπουλ στο προσκήνιο, ύστερα από σειρά ετών μετριότητας. Τέσσερις τίτλοι, δύο τελικοί Champions League, διεκδίκηση του πρωταθλήματος το 2009 που εντέλει κατέληξε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – δεν ήταν και λίγα.
Συν ότι εξέλιξε, πείθοντάς τον να μην αποχωρήσει, τον φύσει και θέσει αρχηγό των «κόκκινων» Στίβεν Τζέραρντ σε ηγέτη εκείνης της γενιάς και ανέδειξε παίκτες όπως οι Τσάμπι Αλόνσο, Πέπε Ρέινα, Ντάνιελ Άγκερ, Χαβιέ Μασεράνο, Ντιρκ Κάιτ, Λούκας Λέιβα. Ήταν οι «παίκτες του Ράφα» ως μνημονεύονται σήμερα.
Και μπορεί στο «Ανφιλντ» ο Μπιλ Σάνκλι, ο Κένι Νταλγκλίς, ο Ζεράρ Ουγιέ και, στις μέρες μας, ο Γιούργκεν Κλοπ να έχουν κερδίσει τις καρδιές και το μυαλό των οπαδών της ομάδας και τους έχουν μετατρέψει σε… πιστούς αλλά ουδείς εξ αυτών δεν προκάλεσε πορεία διαμαρτυρίας με σημαίες και πανό!
Τούτο έγινε το 2007, λίγες εβδομάδες μετά την ήττα από τη Μίλαν στην Αθήνα καθώς έδιναν και έπαιρναν τα σενάρια περί απόλυσής του από τους Αμερικανούς ιδιοκτήτες, Τομ Χικς και Ζορζ Ζιλέτ που… το φύσαγαν μεν αλλά δεν επένδυαν στη Λίβερπουλ. Μόλις, δε, εμφανίστηκε το όνομα του Γερμανού Γιούργκεν Κλίνσμαν ως υποψηφίου προπονητή, οι fans της ομάδας διαδήλωσαν υπέρ του Ισπανού. Βγήκαν στους δρόμους γύρω και παρέλασαν μπροστά από την παμπ Sandon στο Cobb με φωνές «Rafa Schauzer» και «Rafa is one of us».
Και όντως, έπεισαν άπαντες να συνεχιστεί… ο γάμος για, ως αποδείχθηκε, τρία χρόνια ακόμη.
Μόλις ο δεύτερος
Ο Ράφα Μπενίτεθ έγινε φέτος μόλις ο δεύτερος προπονητής στην ιστορία που εργάστηκε και στις δύο ομάδες του Λίβερπουλ. Πρώτος, και μοναδικός ως το καλοκαίρι, ήταν ο Γουίλιαμ Έντουαρντ Μπάρκλεϊ προπονώντας και την Έβερτον (1888-89) και, κατόπιν, την Λίβερπουλ (1892-96) και… 130 χρόνια μετά ο Μπενίτεθ έγραψε ιστορία.
Και προκάλεσε και αφορμές για περαιτέρω διχόνοια στην πόλη. Το να βλέπεις τον πρωταθλητή Ευρώπης με τη Λίβερπουλ το 2005 να φωτογραφίζεται με το κασκόλ της μισητής συμπολίτισσας, δεν είναι και ό,τι καλύτερο…
Ο Μπάρκλεϊ ήταν ο πρώτος, ιστορικά, προπονητής και των δύο συλλόγων, ο οποίος όμως όταν η Έβερτον (εργάστηκε για 22 ματς στον πάγκο της) αποφάσισε να εγκαταλείψει το «Άνφιλντ» για να μεταβεί στο «Γκούντισον Παρκ» χαράσσοντας ανεξάρτητη πορεία, εκείνος παρέμεινε στην Λίβερπουλ, ολοκληρώνοντας την θητεία του με τους «κόκκινους» με ένα πρωτάθλημα και έναν… υποβιβασμό.
Το… φάουλ του Ράφα
Η αλήθεια είναι ότι επρόκειτο για μια πολύ διαφορετική εποχή, με αρκετά διαφορετικό ποδόσφαιρο και διαφορετικά δεδομένα ακόμα και στην Premier League. Ο Ράφα Μπενίτεθ, ωστόσο, έχει δώσει αφορμές στους οπαδούς της Έβερτον να τον απεχθάνονται και να θυμούνται όσα έχει πει στο παρελθόν…
Ο Ισπανός, ως κόουτς της Λίβερπουλ το 2007 αποκαλούσε… μικρή ομάδα την Έβερτον λόγω του τρόπου που αγωνιζόταν…
«Μια ομάδα ήθελε να νικήσει, μια άλλη ομάδα απλά δεν ήθελε να χάσει. Δεν μπορείς να φτιάξεις επιθέσεις όταν ο αντίπαλος έχει 8 παίκτες πίσω από τη μπάλα συνεχώς. Έτσι αποφάσισε ο αντίπαλος να παίξει για να πάρει κάτι από το ματς. Όταν παίζεις με μικρές ομάδες είναι δύσκολο» είχε πει…
Mind game, θα πείτε. Ναι αλλά δεν το αναίρεσε και ποτέ, εξ ου και δεν έχει ακόμη γίνει αποδεκτός στο «Γκούντισον Παρκ».
Η ιστορία του «Friendly Derby»…
To αποκαλούν «The Friendly Derby». Στέκει ο όρος… φιλικό ντέρμπι για το ντέρμπι του Μερσεϊσάιντ, την αέναη ποδοσφαιρική αντιπαράθεση του μεγάλου λιμανιού της Αγγλίας; Λίβερπουλ και Εβερτον διασταυρώνουν τα ξίφη τους σε ένα από τα πλέον κλασικά ζευγάρια του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και οι καιροί άλλαξαν σε σημείο που ακόμη και ο ύμνος των Βeatles «I Want To Hold Your Hand» έχει ξεπεραστεί.
Ολα ξεκίνησαν για ένα… νοίκι: το 1892 ο Τζον Χόλντινγκ, ζυθοποιός αλλά και δήμαρχος της πόλης του Λίβερπουλ, ζούσε δίπλα στο Στάνλεϊ Παρκ (το πάρκο που χωρίζει το «Ανφιλντ» από το «Γκούντισον Παρκ», ως βλέπετε…) και ακριβώς πίσω από το σημείο που μια ομάδα με το όνομα Εβερτον έδινε τους της αγώνες. Ο Χόλντινγκ από απλός φίλος έγινε αργότερα πρόεδρός της. Λίγο καιρό μετά η Εβερτον αναγκάστηκε να βρει γήπεδο κι από το νυν χώρο του «Γκούντισον Παρκ», που ανήκε σε κάποιον «μίστερ Κράιτ», μετακόμισε στο νυν χώρο του «Ανφιλντ» και σε μια έκταση που ο Χόλντινγκ υπενοικίαζε από έναν φίλο του.
Μάλιστα κατόπιν αγόρασε την έκταση και έτσι η Έβερτον πλέον πλήρωνε ενοίκιο… στον πρόεδρό της. Οταν όμως, το 1890, το νοίκι αυξήθηκε κατά… 150% τα άλλα μέλη της διοίκησης της Εβερτον έκαναν ψηφοφορία και αποφάσισαν να γυρίσουν στο παλιό γήπεδο. Ο Χόλντινγκ, απαντώντας, δημιούργησε μια δική του ομάδα, την ονόμασε… Εβερτον αλλά σε δικαστική μάχη που έχασε, έπρεπε να βρει άλλο όνομα: και την είπε… Λίβερπουλ. Ο Χόλντινγκ απλά προσδοκούσε στα κέρδη αλλά, χωρίς να το ξέρει, δημιουργούσε ποδοσφαιρική ιστορία φτιάχνοντας μόνος του ένα ντέρμπι.
…και η τραγωδία που τις ένωσε
Οι δύο ομάδες της πόλης είχαν μάλλον καλές σχέσεις πάντως με τα χρόνια. Σχέσεις που όμως πήγαν να διαταραχθούν το 1985, τις ημέρες που ακολούθησαν την τραγωδία του «Χέιζελ» των Βρυξελλών, όπου οι χούλιγκαν της Λίβερπουλ άφησαν πίσω 39 νεκρούς οπαδούς της Γιουβέντους με αποτέλεσμα η Εβερτον να… πληρώσει παραπάνω τη νύφη αφού ήταν πρωταθλήτρια Αγγλίας και θα έμενε για πέντε χρόνια εκτός Ευρώπης.
Η εν λόγω δυσαρέσκεια ξεχάστηκε την ημέρα της τραγωδίας του «Χίλσμπορο» το 1989, όπου έχασαν τη ζωή τους 98 οπαδοί της Λίβερπουλ. Την ημέρα που η «Sun» κατηγορούσε τους οπαδούς της Λίβερπουλ, οι οπαδοί της μαζί με αυτούς της Εβερτον ενώθηκαν σε μια ανθρώπινη αλυσίδα από το «Ανφιλντ» έως το «Γκούντισον Παρκ», αφήνοντας πίσω μια λωρίδα από κασκόλ των δυο ομάδων. Αυτή η απίστευτη συμπαράσταση της Εβερτον… ανταποδόθηκε το 2007 όταν από τα μεγάφωνα του «Ανφιλντ» δεν ακούστηκε ο ύμνος του «You’ll Never Walk Alone» αλλά το «Johnny Todd», αγαπημένο των οπαδών της Εβερτον εις μήνη του 8χρονου οπαδού οπαδού της Ρις Τζονς, ο οποίος είχε σκοτωθεί (φορούσε τη φανέλα του συλλόγου) μια εβδομάδα νωρίτερα.
Blog που δημοσιεύτηκε στη Fonbet.gr στις 30/11/2021
