Είχε και το ενδιαφέρον του να βλέπεις τρίτο ντέρμπι «αιωνίων» για την κανονική περίοδο της Basket League, από τα συνολικά οκτώ που προβλέπονται στη σεζόν. Συν το Σούπερ Καπ, συν τον τελικό του Κυπέλλου, συν τα δύο της Euroleague, συν (ποτέ δεν ξέρεις…) αντάμωμα στο Βερολίνο, το δευτεριάτικο ήταν το πιο… περίεργο. Διότι βαθμολογικά δεν έκρινε κάτι αλλά αγωνιστικά ήταν όντως… φωτιά. Απολαυστικό, για έναν τρίτο παρατηρητή.
Κόντρα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, μόνο αδιάφορο δεν ήταν – δεν θα μπορούσε να είναι.
Κομβικό ότι ο Αταμάν εμπιστεύτηκε για περισσότερη ώρα το σχήμα με τους τρεις ψηλούς φόργουορντ (Παπαπέτρου, Μήτογλου, Χουάντσο) δοκιμάζοντας πράγματα ελλείψει Γκραντ, έως ότου αφυπνιστεί ο Φαλ και φέρει, μαζί με τον Γουόκαπ, το ματς στα ίσα.
Τη διαφορά έκαναν, εντέλει, η μεγαλύτερη δίψα για τη νίκη και ο… Σλούκας που χρειαζόταν πολύ ένα κομβικό σουτ ενάντια στην πρώην ομάδα του – και τα κατάφερε με τρίποντο μετά από σταυρωτή ντρίπλα.
Τίποτε δεν κρίθηκε όμως. Μόνο συμπεράσματα εξάγεις και κοιτάς μπροστά. Και, σήμερα, Τρίτη, ο Παναθηναϊκός μαθαίνει τον τελευταίο κρίκο για το μονοπάτι πριν το Βερολίνο. Αν το αξίζει, θα είναι εκεί…
Ποδοσφαιρικά, ο Παναθηναϊκός… έμαθε από τα φετινά του παθήματα στη Λεωφόρο κι αυτή τη φορά κέρδισε τη Λαμία. Αναμενόμενη η νίκη, όχι όμως και ο τρόπος αυτής: με γρήγορη ανατροπή στο σκορ. Δεν μας είχε συνηθίσει. Όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο απόλαυσαν για μία ακόμη φορά τον Μπερνάρ που, από τότε που γνωστοποίησε ότι αποχωρεί, είναι εκπληκτικός στο τερέν. Είναι πραγματικά να απορείς πού ήταν τόσο καιρό, από τη μια, από την άλλη απλά… τον απολαμβάνεις. Αποκτήθηκε για να κάνει τη διαφορά – και την κάνει, έστω και αργά.
Κομβική ήταν η επιλογή του Φατίχ Τερίμ να τον χρησιμοποιεί συχνότερα ως εξτρέμ (ως έπαιζε στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του) και όχι ως επιτελικός, ως επί Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο Σέρβος ωστόσο ήθελε τον Μπέρναρ ακριβώς για αυτόν τον ρόλο. Μικρή σημασία έχει πια, βέβαια.
Σημασία έχει πως ο Τούρκος κόουτς μίκρυνε πια πολύ το rotation και η ομάδα έχει καλύτερο ρυθμό: Ρούμπεν και Γερεμέγεφ μπαίνουν σπάνια, Ούγκο και Βιλένα άφαντοι, Μαντσίνι και Τζούρισιτς εξίσου. Ο Τερίμ χρειάστηκε τον χρόνο του και στην τελική ευθεία ξέρει σε ποιους να ποντάρει.
Ακολουθεί, ξανά, η Λαμία και μετά η σειρά των ντέρμπι που θα κρίνουν τον φετινό πρωταθλητή. Εκεί που τα λάθη απαγορεύονται. Ο Τερίμ το πιστεύει, οι παίκτες του εξίσου. Στο χέρι τους είναι, σε μια διαδικασία play offs τόσο οριακή βαθμολογικά.
ΥΓ1. Νέες, ανειλημμένες επαγγελματικές υποχρεώσεις με αναγκάζουν να αποσυρθώ πρόωρα (ενώ σκόπευα για τέλη της φετινής σεζόν) από την αρθρογραφία στη φιλόξενη τούτη γωνιά του prasinoforos.gr – καθότι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω χρονικά στο καθιερωμένο μας, έστω και εβδομαδιαίο «ραντεβού» μας.
Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον Παναγιώτη, εμπνευστή του σάιτ, για τη συνεργασία και, ποιος ξέρει, εις το επανιδείν. Να είστε όλοι καλά και είθε η σεζόν, σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, να κλείσει με τίτλους…
Δημοσιεύτηκε στο prasinoforos.gr στις 16/4/2024
