Τρία χρόνια, τρεις μήνες, τρεις ημέρες…
15 Ιουνίου 2020: το koubanezos.gr «γεννήθηκε» στο ελληνικό διαδίκτυο, από μια παρέα 40+ ατόμων που εν μέσω της μαυρίλας και του εγκλεισμού του κορωνοϊού, προχωρήσαμε στο να κάνουν το μεράκι μας. Ήταν μια ιδέα που είχα καιρό αλλά δεν θα γινόταν πράξη χωρίς αυτούς.
15 Σεπτεμβρίου 2021: άλλαξε το lay out και το site έγινε υπερσύγχρονο, γρήγορο, άκρως επαγγελματικό κάνοντας ρεκόρ επισκέψεων… κάθε μέρα, για μήνες.
15 Μαρτίου 2023: το koubanezos.gr επωλήθη από μένα στους Μάκη Μηνδρινό και Αλέξανδρο Μηνδρινό, δύο άψογους επαγγελματίες και άρτιους γνώστες του στοιχηματικού χώρου. Και ήδη το έχουν απογειώσει!
15 Σεπτεμβρίου 2023: πριν μερικά 24ωρα πήρα τη μεγάλη απόφαση. Να αφήσω το… παιδί μου (αυτό το «15» στην ημερομηνία δεν ήταν εντέλει απλά σημαδιακό…). Ωρίμασε ο χρόνος να αποχωρήσω και να παραμείνω ένας πιστός αναγνώστης του site για το οποίο έφαγα ώρες και ώρες, βράδια και βράδια, μαζί με τους συνεργάτες. Δίκοπο μαχαίρι το συναίσθημα, από τη μια περηφάνια, από την άλλη δάκρυα.
Είναι μια καθαρά συνειδητή, επαγγελματική επιλογή που δεν σας κρύβω ότι σκεπτόμουν επί μακρόν. Αρκετές ημέρες. Αλλά είμαι άνθρωπος των ρίσκων και των αλλαγών.
Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες λέξεις, για το πώς ξεκινήσαμε, πώς πορευτήκαμε, πώς εξελιχθήκαμε ως διαδικτυακή, στοιχηματική οντότητα, αλλά τα κρατάω για το μέλλον. Μέσω τούτης της ενασχόλησης κάναμε καινούριους φίλους, βελτιωθήκαμε και ως tipsters, πλακωθήκαμε, χριστοπαναγήσαμε, τα βρήκαμε, συνεχίσαμε.
Εδώ καλά καλά ο νονός του γιού μου προέκυψε από τη φιλία με τον Τάσο που γεννήθηκε μέσα στο koubanezos!
Από όλα τα προηγούμενα κρατήστε μια λέξη: περηφάνια. Περηφάνια για τούτο το site, στο οποίο γράφω για τελευταία φορά μεν – αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς στα φέρνει η ζωή, δε.
Ο Ραδιόπουλος με τους Γερμανούς του, ο Βασιλόπουλος που δεν θα αργήσει να πεθάνει από το άγχος, ο Κληματσούδας που εξελίσσεται σε νέο Μποζιονέλο, ο μοναδικός Τσίλο με τις Αγγλίδες του, ο Δερμιτζάκης που όταν δεν προσέχει ωραίες παρουσίες στην Κρήτη βγάζει ταμειάρες ισπανικές, ο Ανδρεάδης με τα σούπερ φάουλ του που μας άνοιξε τα μάτια, ο Σημαιοφορίδης που κοιμάται με Λανς και ξυπνά με Βασκεάλ, ο Λιοσάτος που απαντά στα μνήματα με τρεις ημέρες καθυστέρηση επειδή στα Γρεβενά έχουν το δικό τους ωράριο, ο σούπερ μπασκετικός Ράπτης, ο Ευάνθης που φάγαμε βράδια και βράδια μοιράζοντας απίθανα ταμεία στο σνούκερ, ο Ντόγκας που πληρώνει τη σπιτονοικοικυρά του έξι μήνες πριν με αυτά που κάνει – και να μην ξεχάσω τον Μαρκόπουλο, τον Monogoal Παππά και τον Χρήστο «Τσιμεντένιο» που ήταν στην αρχή μαζί μας. Κι άλλοι, κι άλλοι, τόσοι, θα ξεχάσω κάποιον σίγουρα αν τους αναφέρω όλους.
Μακρηγόρησα. Αποφώνησις.
Εφεξής, τις επόμενες ημέρες, θα με διαβάζετε στο sentragoal.gr, ένα site που χαράσσει τη δική του πορεία. Και φυσικά μπορείτε να βρίσκετε παντού, είμαι σε σχεδόν όλα τα social media, με ένα ΚΛΙΚ εδώ θα τα δείτε.
Ευχαριστώ, όλους και όλες, για όλα και, o λόγος στη λατρεμένη μου Βέρα Λιν…
