Μια χαρά σταθήκαμε απόψε στο Παρίσι! Τίμιο σκορ, με δέκα για κάμποση ώρα, με διαιτησία της πλάκας (μας χαρίστηκε ο Λαόθ στο πρώτο ημίχρονο, μας έκανε άνω κάτω στο δεύτερο) αλλά κυρίως μπλοκάραμε ανά διαστήματα κοτζάμ Γαλλία και τους σταρ της. Αν ο Μαυροπάνος δεν θύμιζε κάτι μεταξύ Μαγκουάιρ και Ραμπεσαντρατανά, ίσως είχαμε τύχει.
Αυτή η Εθνική ομάδα αξίζει την αγάπη μας. Τα παιδιά παίζουν με φιλότιμο, με αυτοθυσία, με αυταπάρνηση, τη ματώνουν τη φανέλα. Δεν έχει σημασία αυτή η προκριματική φάση, με Γαλλία και Ολλανδία στον όμιλο είναι απίθανο να μπεις στη δυάδα αλλά έχουμε το «παράθυρο» του Nations League και ίσως χτυπήσουμε πρόκριση από εκεί…
Και τέτοια μας χαλκεύουν, δημιουργούν καλές ομάδες. Τα παιδιά συλλέγουν εμπειρίες για όσα, εικάζω ωραία και όμορφα, έρθουν προσεχώς.
Κόουτς, προχώρα και μην ακούς κανέναν…
