Έχει λίγο την πλάκα του. Όσα χρόνια λείπω από το Άργος (έφυγα για σπουδές, άρχισα να εργάζομαι, ρίζωσα), 26 χρόνια πια, περίπου τόσα έλειπε ο Παναργειακός από τη β’ κατηγορία. Τότε Β’ Εθνική, τώρα Super League 2. Κομβικό που ανέβηκε φέτος, διότι από του χρόνου η SL2 θα είναι σε έναν, ενιαίο όμιλο 20 ομάδων.
Συγχαρητήρια σε όλους για την άνοδο από τη Γ’ Εθνική ως πρωταθλητής ομίλου. Μαζί με Καβάλα, Πανιώνιο και, πιθανότατα, τον Εθνικό Νέου Κεραμιδίου (άλλη μια ομάδα από την ποδοσφαιρομάνα Πιερία) από τους άλλους ομίλους.
Συγχαρητήρια κυρίως σε ελάχιστα παιδιά που 26 χρόνια τώρα ήταν δίπλα στην ομάδα. Ακόμη… και στα τοπικά.
Ξέρετε, η εφηβεία μου ήταν συνδυασμένη με εκείνη την ομάδα. Κάθε δεύτερη Κυριακή στο γήπεδο, περιμέναμε πώς και πώς τον αγώνα. Και πρόλαβα και δύο σεζόν που παραλίγο να ανεβούμε Α’ Εθνική.
«Ανεβούμε»: διότι η ομάδα της πόλης σου, είναι η δική σου ομάδα. Για τον καθένα μας.
Το 1997-98 που η Πανάργα έπεσε, ήταν η σεζόν που ήταν πρώτος στη Β’ Εθνική… ο Αρης, μαζί με Πανελευσινιακό και Εθνικό Αστέρα (άφαντοι πλέον). Και πέσαμε τότε μαζί με Καστοριά, Δόξα Δράμας και Λεβαδειακό, για να σωθούν άλλες (που έχουν χαθεί πια) όπως οι ΗΛΤΕΞ Λύκοι, η Δόξα Βύρωνα…
Μακάρι να στεριώσει στη SL2.
Με ΠΑΣ Γιάννινα και Κηφισιά ή Παναιτωλικό που θα πέσουν από τη Super League.
Με ΑΕΛ, Νίκη Βόλου, ΑΕΚ Β, Μακεδονικό, Χανιά, Χανιά, Ιωνικό, Καλαμάτα (σ.σ. Σωτήρη, ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ), Ηλιούπολη, ΠΑΟΚ Β, Ηρακλή (κι άλλη μία από Αναγέννηση Καρδίτσας, Καμπανιακό, ή Κοζάνη), Αιγάλεω, Διαγόρας, Παναχαϊκή αν έληγε τώρα το πρωτάθλημα, αυτά).
Σούπερ πρωτάθλημα θα είναι…
