Μετά τον προπέρσινο, αργεντίνικο «εμφύλιο» και τον θρίαμβο της Ρίβερ Πλέιτ επί της Μπόκα, ήρθε η σειρά του βραζιλιάνικου τελικού στο Copa Libertadores, στη δεύτερη ανανεωμένη «έκδοση» της διοργάνωσης με μονό τελικό, σε ουδέτερο. Το clasico Paulista μεταφέρεται στο «Μαρακανά» ανάμεσα σε Παλμέιρας και Σάντος, οι οποίες συμπτωματικά απέκλεισαν στα ημιτελικά τις φιναλίστ του 2018.
Πρόκειται, φυσικά, για το τρόπαιο της διοργάνωσης του 2020 που ολοκληρώνεται με καθυστέρηση ελέω της πανδημίας και η νικήτρια, πλην της… κούπας, θα κερδίσει 15 εκατ. δολάρια ως μπόνους, την απευθείας συμμετοχή στους ομίλους του επόμενου Copa Libertadores, θα λάβει μέρος και στο προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (στο Κατάρ, στις 8/2 ενάντια σε Ουλσάν ή Τίγκες) αλλά και θα αναμετρηθεί με την αργεντίνικη Ντιφένσα στον τελικό του Recopa Sudamericana, ήτοι το Super Cup της Λατινικής Αμερικής.
Και με οικεία πρόσωπα οι σύλλογοι. Η Σάντος είχε ξεκινήσει στο τουρνουά, ένα χρόνο πριν, με τον άλλοτε τεχνικό του Παναθηναϊκού, Ζεσουάλδο Φερέιρα, στον πάγκο αλλά αποχώρησε τον Αύγουστο και τον Νοέμβριο ο συμπατριώτης του, Αμπέλ Φερέιρα, αποχώρησε από τον ΠΑΟΚ για να αναλάβει την Παλμέιρας.
Κι αν… λέει κάτι, πέρυσι ο Ζόρζε Ζέσους της Φλαμένγκο έγινε ο πρώτος Πορτογάλος που κατέκτησε το Libertadores, στον τελικό με τη Ρίβερ.
Ειρήσθω εν παρόδω, υπάρχει κι άλλος που αποχώρησε πρόσφατα από τον ΠΑΟΚ και αναδείχθηκε πρωταθλητής ηπείρου: ο Ραζβάν Λουτσέσκου πήρε το ασιατικό Champions League το 2019 με τη σαουδαραβική Αλ Χιλάλ. Ο δε Αλέξι Στίβαλ «Κούκα» της Σάντος έχει ξανά πάρει το Libertadores, το 2013 με την Ατλέτικο Μινέιρο στους τελικούς ενάντια στην Ολίμπια Ασουνσιόν και το 2016 κατέκτησε το Brasileirao όντας στην τεχνική ηγεσία της… Παλμέιρας!
Τούτο που τις χωρίζει είναι ο απολογισμός σε τελικούς Libertadores. Η Παλμέιρας μετρά μόλις 25% επιτυχία, μόνη κατάκτηση το 1999 επί της Ντεπορτίβο Κάλι και αποτυχίες το 1961 από την Πενιαρόλ, το 1968 από την Εστουδιάντες και το 2000 από την Μπόκα. Αντίθετα, η Σάντος έχει 75% επιτυχία: το 1962 εναντίον της Πενιαρόλ, το 1963 εναντίον της Μπόκα και το 2011 ξανά ενάντια στην Πενιαριόλ, απέτυχε μόνο το 2003 ενάντια στην Μπόκα.
Στα δύο τρόπαια των 60s δέσποζε φυσικά η μορφή του μεγαλύτερου παίκτη που έβγαλε ποτέ το ποδόσφαιρο: του Πελέ.
Να σημειωθεί ότι την περασμένη σεζόν το τρόπαιο κατέκτησε η Φλαμένγκο του Ζόρζε Ζέσους, νικώντας 2-1 τη Ρίβερ Πλέιτ – και μόλις ο δεύτερος μη Λατινοαμερικάνος μετά τον Κροάτη Γιόζιτς της Κόλο Κόλο το 1991.
Ο τελικός διεξάγεται στο εμβληματικό «Μαρακανά» του Ρίο, 450 χλμ μακριά από το Σάο Πάολο όπου εδρεύουν οι δυο ομάδες. Νοκ άουτ, σε ισοπαλία ακολουθεί παράταση και, αν χρειαστεί, πέναλτι. Στο εν λόγω στάδιο έχουν διεξαχθεί άλλοι τρεις τελικοί, τότε ήταν διπλά τα ματς βέβαια: το 1963 η Σάντος στο 3-2 με την Μπόκα, το 1981 η Φλαμένγκο στο 2-1 επί της Κομπρελόα και το 2008 η Φλουμινένσε στο 3-1 με τη LDU ντε Κίτο.
Η αλήθεια είναι ότι η «βερδάο» στο Libertadores είναι… άλλη κλάση, με μόλις τέσσερις ήττες στα 26 τελευταία παιχνίδια της στη διοργάνωση, αλλά οι «εμφύλιοι» έχουν τους δικούς τους κανόνες, πολλώ δε μάλλον όταν τα ματς δεν είναι πλέον διπλά στον τελικό. Στην πορεία της η Παλμέιρας ηττήθηκε μόνο από τη Ρίβερ κι αυτή στη ημιτελική ρεβάνς, επί ημερών Αμπελ στον πάγκο μετρά 16-6-4 σε όλες τις διοργανώσεις και ακολουθούν τον Φεβρουάριο οι τελικοί του Κυπέλλου Βραζιλίας ενάντια στην Γκρέμιο. Πρακτικά πλήρης απόψε, με τον Ρόνι παρτενέρ του σταρ Λουίζ Αντριάνο μπροστά στο 4-4-2 του Φερέιρα, κομβική η απόδοση των χαφ Ζε Ράφαελ και Μενίνο.
Η Σάντος είναι, κακά τα ψέματα, η ομάδα του προπονητή, στο 8-3-1 ο απολογισμός της στη διοργάνωση με μόνη ήττα από τη LDU ντε Κίτο στους «16». Κι αν το κατακτήσει απόψε θα γίνει ο πιο επιτυχημένος βραζιλιάνικος σύλλογος στον θεσμό με 4 τρόπαια… ισοφαρίζοντας Ρίβερ και Εστουδιάντες, από τρία έχουν επίσης Σάο Πάολο και Γκρέμιο, αρκετά μακριά βέβαια από τις Ιντεπεντέντε (7), Μπόκα (6) και Πενιαριόλ (5). Πάγια εκτός ο Ουρουγουανός χαφ Κάρλος Σάντσες, με 4-3-3 ο Κούκα με τους Κάιο Ζόρζε, Μαρίνιο, Σοτέλδο μπροστά.
Δημοσιεύτηκε στο Foxbet.gr στις 30/1/2021
