Η αλήθεια είναι πως δεν ασπάζομαι τόσο το πανηγυρικό κλίμα της πρόκρισης στο Καραϊσκάκη. Διότι κρίθηκε από μια λεπτή κλωστή, από ένα σουτ, επειδή ο Μαντί Καμαρά έστειλε την μπάλα ως την Καλλιθέα. Θα μπορούσε να είχε συμβεί σε οποιονδήποτε άλλο φορούσε πράσινα ή κόκκινα.
Θα μπορούσε να είχε σκοράρει ο αμαρκάριστος Γιόβετιτς, σε εκείνη την κεφαλιά. Μεταξύ μας, ο παλιός καλός Γιόβετιτς θα είχε κάνει γκολ την ευκαιρία, ο νυν παίκτης που θυμίζει ελάχιστα από εκείνον, όχι.
Επίσης η αλήθεια είναι πως, παρά τη φιλοτιμία και την ψυχή που βγάζει ο Σπόραρ, ο Παναθηναϊκός δεν σκόραρε διότι δεν είχε τον Ιωαννίδη. Χωρίς τον Φωτάρα, πέφτει φέτος κάτω από το ήμισυ η αποτελεσματικότητά του. Οι δύο φάσεις του Σλοβένου σε κάθε ημίχρονο, μία με την κεφαλιά και η άλλη με το σουτ (αναγκαστικά) με το αριστερό, ενδεχομένως να είχαν καλύτερο αποτέλεσμα παρουσία Ιωαννίδη και όχι Σπόραρ.
Άλλη μια αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός «έσκασε» σε δύο σημεία του αγώνα. Στο διάστημα 45’ – 60’ όπου ο Ολυμπιακός του πήρε το κέντρο, και φυσικά στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης όπου πρακτικά δεν υπήρχε στο γήπεδο. Είναι απαράδεκτο, για μια ομάδα που θέλει να λέγεται μεγάλη, να είναι τόσο πίσω σε φυσική κατάσταση.
Όπως είναι απαράδεκτο ο Μπέρναρ με συμβόλαιο 2,5 εκατ. ευρώ τον χρόνο να περπατάει στο γήπεδο και να μην προσφέρει το παραμικρό. Όπως είναι ευκαιρία να δούμε τι θα γίνει με τον Βιλένα που δεν αντέχει για πάνω από ένα ημίχρονο.
Το προπονητικό ρεσιτάλ Τερίμ
Kudos, Fatih! Έδωσε διαπιστευτήρια διαχείρισης ο Τούρκος προπονητής, με τον Φατίχ Τερίμ να αλλάζει διάταξη, πρόσωπα και σχήμα ένα κάρο φορές στο ντέρμπι: ξεκίνησε με 4-2-3-1, μετά είδαμε 4-4-2, μετά κάτι σε 4-4-1-1, μετά ένα 3-5-2 (σ.σ. θύμισε Μαρκαριάν), γενικώς χάθηκε η μπάλα αλλά οι στρατιώτες του… πειθάρχησαν.
Ακου… φορ τον Ακαϊντίν στο ντεμπούτο του. Απίθανο!
Για τον δε, Κότσιρα, τι να πρωτοπείς. Ως δεξιός μπακ μπορεί να υστερεί σε πολλά (ειδικά στο build up) εν συγκρίσει με τον Βαγιαννίδη αλλά ως χαφ πραγματικά διαπρέπει – και «έστειλε» τον Ρούμπεν Πέρεθ εκεί που έπρεπε: να είναι μια κομβική, σημαντική αλλαγή. Ειδικά το τακουνάκι-ασίστ στον Σπόραρ ήταν… μαγεία.
Ωστόσο ο (μακράν του δεύτερου) καλύτερος παίκτης του Παναθηναϊκού στα 210… κυπελλικά λεπτά ενάντια στον Ολυμπιακό ήταν ο Μαντσίνι, κάνοντας πάρα πολλά πράγματα στο γήπεδο και αποτελώντας μια διαρκή απειλή.
ΥΓ1. Λοντίγκιν και Ποντένσε συνυπήρξαν στον Ολυμπιακό. Εξ ου και το εν λόγω απολαυστικό ενσταντανέ (και μπράβο στον άσο του Ολυμπιακού, που ήταν ο καλύτερός του παίκτη στη ρεβάνς).
ΥΓ2. Στον Κάρλος Καρβαλιάλ θα επιβληθεί κάποιο πρόστιμο που έβγαλε τον Αλεξανδρόπουλο και έκοψε την ομάδα του στη μέση, ακριβώς τη στιγμή που ο Φατίχαρος περνούσε μέσα Ζέκα και Ρούμπεν «κλειδώνοντας» τον Ολυμπιακό;
ΥΓ3. Εννοείται πως τα 1,7 εκατ. ευρώ τον χρόνο στον Μπακασέτα θα πιάσουν περισσότερο τόπο από τα 2,5 στον Μπέρναρ…
ΥΓ4. Κόουτς; Ikinci takıma bakın ve oradan bir oyuncu alın! Κοίταξε λίγο στη δεύτερη ομάδα και βγάλε κάνα παίκτη από εκεί. Και Φικάι υπάρχει, και Μπιλάλ, και άλλοι…
Δημοσιεύτηκε στο prasinoforos.gr στις 28/1/2024
