Αν για κάτι ξεχωρίζει η γενιά των 90s και των 00s των δημοσιογράφων είναι για την ευελιξία τους να μπορούν να γράψουν και να μιλήσουν για θέματα από αθλητικά έως ιστορικά και κοινωνικά.
Θυμάμαι, εν έτει ’99 που έκανα στη σχολή (αθλητικής δημοσιογραφίας) θέμα για την Guernica – και μου είχε φανεί τόσο άκυρο, έως ότου ψάχτηκα (κυρίως σε βιβλιοθήκες διότι το ίντερνετ ήταν ακόμη με dial up, αν θυμάστε…). Και πόσο καλό μου έκανε τότε, που ό,τι και καταπιαστώ να γράψω, πάντα κοιτάω πίσω την ιστορία. Η ιστορία διδάσκει άλλωστε.
Ωστόσο η νέα γενιά του χώρου δεν ασχολείται με αυτά.
Δεν ασχολείται γενικά. Και δεν ασχολείται διότι δεν την ενδιαφέρει.
Ακούει ονόματα τύπου Τσιτσάνης ή γεγονότα τύπου Αποστασία του ’65 και δεν γκουγκλάρει καν για να μάθει. Διότι έμαθε να γράφει και να ασχολείται με που “πουλάει” σήμερα. Τη ματαιοδοξία ορισμένων, τη γραφικότητα, την ηλιθιότητα.
Είμαστε στο 2024. Άντε να εξηγήσεις στη νέα γενιά πώς ο Νταλάρας γέμισε το χωρητικότητας 80.000 θέσεων ΟΑΚΑ επί (όχι ένα αλλά) δύο συνεχόμενα βράδια το 1983 για να τραγουδήσει. Πιθανότατα θα σε ρωτήσει αν έχει Instagram ή TikTok για να τον κάνει follow ή αν έχει συνεργαστεί με κάνα τράπερ.
Άντε να εξηγήσεις ποιος ήταν ο Χιώτης. Και άλλοι. Ή τι προσέφερε ο Μίκης στη χώρα. Δεν θα ασχοληθεί. Δεν τη νοιάζει πλέον. Ναι, είναι και θέμα παιδείας, μαζί σας.
Κι αν δει κάνα ιστορικό ή σημαντικό γεγονός και έχει υποχρέωση να γράψει κάτι, θα δει κάτι από άλλο site και θα κάνει rewriting, σιγά μην ψάξει να βάλει κάτι παραπάνω. Εξ ου και διαβάζουμε πλέον παντού ακριβώς τα ίδια θέματα. Σπάνια βρίσκεις κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Δεν είναι δημοσιογράφοι: είναι κειμενογράφοι (ίσως ούτε καν τέτοιοι).
ΟΚ, να πούμε ότι δεν φέρει ευθύνη ο εργαζόμενος αλλά αυτός που του ζητά τι να γράψει; Κι αυτός (ο αρχισυντάκτης, ο διευθυντής, ο εκδότης) κοιτάει τι πουλάει. Λογικό. Επιχείρηση έχει.
Και καταλήγουμε στο τι κάνει κλικ. Άρα στο τι ζητάει ο Έλληνας να διαβάσει. Διότι το τι είπε ο Λιάγκας ή ένας τράπερ ή ένας του Σαρβάιβορ είναι πολλάν πιο σημαντικό από δέκα νεκρούς στη Γάζα το πρωί ή την απουσία κλινών στα νοσοκομεία ή, ή, η.
Φαύλος κύκλος; Μάλλον.
