Τέσσερις ζωές χάθηκαν στον δρόμο. Θα είχε περάσει στα ψιλά, ελέω Αποκριάς. Αντε κάποια 24ωρα μετά να μαθαίναμε ότι ο ένας εκ των νεκρών ήταν γιος γνωστού επιχειρηματία.
Σημαντικό ότι υπήρχε κάμερα. Και το είδαμε, το ξαναείδαμε και εντέλει πέρασε εκατοντάδες φορές από μπροστά μας η εικόνα. Οσο κι αν θυμώνετε, όσο κι αν βρίζετε, καλώς έγινε! Διότι έτσι ίσως σωθούν μερικές ζωές από ορισμένους που κατάλαβαν ότι το γαμημένο το πόδι στο γκάζι δεν βοηθά.
Και σας το αναφέρει ένας που επέζησε σοβαρού τροχαίου εν έτει 2002, σε τρυφερή ηλικία και με το μυαλό πάνω από το κεφάλι.
Ο μέσος Έλλην ωστόσο (σ.σ. θυμάστε το παράδειγμα της «Σούλας από το Παγκράτι»;) έχει άποψη. Και… τεκμηριωμένη. Και ας μην ήταν εκεί. Και, επειδή όταν κάποτε μιλούσε δεν του έδιναν σημασία ως επί το πλείστον, εδώ και καιρό έχει το Facebook να ξεσπαθώνει. Να ξεκαυλώνει.
Και ξεσπάθωσε. Πού; Στον πατέρα που έχασε παιδί! «Πατέρας που έχασε παιδί», διαβάστε προσεκτικά τη φράση και σκεφτείτε. Επειδή είναι επιτυχημένος στη δουλειά του και πλούσιος. Να το δούμε λίγο διαφορετικά ρε μάγκες;
Ο μέσος Έλληνας γονιός, ο μέσος γονιός του σήμερα, τι έκανε για να προστατεύσει αυτός τα παιδιά του και τους άλλους – και τώρα κρίνει δημόσια τρίτους; Βλέπετε τα μικρά που πριν καν πάνε σχολείο παίζουν στα δάχτυλα smartphones και social media; Βλέπετε ανήλικα κορίτσια που ανεβάζουν δίχως έλεγχο στο Instagram φωτογραφίες – πρόκληση για κάθε ανωμαλιάρη; Βλέπετε τα 12χρονα καβάλα σε μηχανάκια; Βλέπετε τη νεολαία που ασπάζεται τον ρατσισμό και τον φασισμό των γονιών;
Έλληνες, φίλε. Πρώτοι στην κριτική, τελευταίοι στην αυτοκριτική. Να κρίνω τον Απόστολο Βακάκη και την Πόρσε του γιου του; Ποιος είμαι εγώ, και εσύ, και εσύ; Τον γνωρίζουμε τον άνθρωπο; Νισάφι δηλαδή…
Υπάρχουν και οι άλλοι βέβαια. Διάβαζα σχόλια κάτω από τις αναρτήσεις της τραγικής είδησης και έγραφαν ακόμη και για τον δυστυχή πατέρα ότι δεν πάρκαρε σωστά στο εν λόγω σημείο.
Έλληνες: τα πάντα είναι ταξικά σε αυτή τη χώρα. Όποιος τυχόν έχει χρήματα, διότι υπάρχουν και πολλοί τίμιοι σε αυτόν τον κύκλο, αυτομάτως φταίει. Για όλα.
Τα συμπεράσματα στο ελληνικό διαδίκτυο βγήκαν προτού καν δημοσιευθεί το πόρισμα των αρμόδιων που έκαναν την αυτοψία. Ίσως έσκασε το λάστιχο της Πόρσε, ίσως είχε μηχανικό πρόβλημα, ίσως… πολλά ίσως. Ωστόσο ο νεαρός καταδικάστηκε ήδη στη συνείδηση σχεδόν όλων. Και χωρίς δίκη.
Το διακύβευμα της όλης ιστορίας είναι πως σχεδόν ουδείς στέκεται στο αυτονόητο: την ούτως ή άλλως υπερβολική ταχύτητα της Πόρσε. Τελεία και παύλα. Εκεί ξεκινούν και τελειώνουν όλα.
Απλώς όταν οδηγά ο γιος του ιδιοκτήτη των Jumbo «ήταν δολοφόνος και κακομαθημένο», όταν οδηγά ο Παντελίδης, «ήταν ψυχάρα που έφυγε άδικα».
Παντέλαρος. Αυτοδημιούργητος. Εφυγε νωρίς κι αυτό το παλικάρι. Τούτο όμως δεν μειώνει την ευθύνη του γκαζιού.
For the record, εδώ και 60 χρόνια έχουν σκοτωθεί σχεδόν 140.000 άνθρωποι, αριθμός διπλάσιος από τις στρατιωτικές μας απώλειες σε δύο παγκόσμιους πολέμους.
ΥΓ. Υπάτιος Πατμάνογλου. Είθε η πουτάνα η ζωή να του χαρίσει εις διπλούν όσα του στέρησε σε κλάσματα δευτερολέπτου… Και σε τέτοιο δράμα το πιο σοφό είναι να σωπάσεις. Τούτο ήταν ένα άρθρο που υποδεικνύει τη σιωπή. Διότι όταν κρίνεις, πρέπει να έχεις και τη γνώση για να το κάνεις.
Δημοσιεύτηκε στο simplyman.gr στις 20/3/2017
