Δεν είναι φαντεζί πρωτάθλημα, όπως η Premier League, δεν έχει σταρ επιπέδου Ρονάλντο ή Μέσι ή… Γκουαρδιόλα. Άλλωστε ο Λεβαντόφσκι είναι… αντι-σταρ, από χαρακτήρα. Η λίγκα έχει δικούς της κανόνες και το ερώτημα είναι αν ο πρώτος, ότι δηλαδή η Μπάγερν θα (ξανά, μανά) πάρει το πρωτάθλημα, επιβεβαιωθεί.
Στο Μόναχο το είπαν, και το έπραξαν (με την ελάχιστη μεταγραφική κίνηση) προ καιρού, δια στόματος Ούλι Χένες. Δεν ξεστόμισε κάτι του στυλ «δεν υπάρχει μία» αλλά το ότι «ο κορωνοϊός μετατρέπει την επόμενη διετία για το ποδόσφαιρο για μια πολύ δύσκολη περίοδο» αρκούσε για να αντιληφθούν άπαντες τι να αναμένουν. Και όντως: τα έσοδα όλων των συλλόγων της κατηγορίας ήταν χαμηλότερα εδώ 15 χρόνια. Ενδεικτικό άλλωστε ότι κοτζάμ Μπάγερν πλήρωσε μόνο για δύο λόγους: για τον νέο προπονητή της και έναν στόπερ. Και τέλος. Ποια, η Μπάγερν…
Δέκατο σερί ή… αλλαγή σκυτάλης;
Όσο για τη μάχη του τίτλου; Θα εξαρτηθεί από το πόσο, και αν, οι Βαυαροί εμφανιστούν κακοί. Ο αποκλεισμός από την Παρί Σεν Ζερμέν στο Champions League αμαύρωσε την περσινή σεζόν, ήταν άλλωστε κάτοχοι του τροπαίου.
Πλέον η Μπάγερν έχει τον (μόλις 34 ετών) Γιούλιαν Νάγκελσμαν στον πάγκο, αντί του Χάνσι Φλικ που ανέλαβε την εθνική Γερμανίας, πήρε και τον περιζήτητο στόπερ Ουπαμεκανό της Λειψίας, δεν λείπει κάτι από την παρέα του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι για τον δέκατο συνεχόμενο τίτλο του. Αλλά ο νεαρός κόουτς και οι ελάχιστες αλλαγές δεν είναι θέσφατο επιτυχίας.
Δεύτερη, σε σειρά αναφοράς, η Λειψία. Ναι, όλοι το έχουμε σκεφτεί: «κάποια στιγμή θα το πάρει». Γιατί όχι αυτή τη σεζόν, με την Μπάγερν να μην έχει πάνω της την ταμπέλα της ανίκητης και την Ντόρτμουντ να είναι… Ντόρτμουντ; Θα πορευτεί μάλιστα με τον Αμερικανό Τζέσε Μαρς (από το «αδερφάκι» ονόματι Σάλτσμπουργκ) στον πάγκο, αντί του Νάγκεσζμαν, ερώτημα αν το 4-4-2 του νεοφερμένου θα αποδώσει καλύτερα από το 4-3-3. Και, μεγαλύτερο ερώτημα, αν οι Γκβαρντιόλ (Ντινάμο Ζάγκρεμπ), Σιμακάν (Στρασβούργο) αντικαταστήσουν επάξια στην άμυνα τους Ουπαμεκανό, Κονατέ.
Και, από κοντά, η Μπορούσια Ντόρτμουντ, με νέο «τιμονιέρη» τον Μάρκο Ρόζε της Γκλάντμπαχ, με τον Χάαλαντ παρόντα (μιας και η Τσέλσι επέλεξε εντέλει τον Λουκάκου) και τον ταλαντούχο Μάλεν της PSV Αϊντχόφεν ως αντί-Σάντσο.
Για την 4η θέση
Η προαναφερθείσα τριάδα έχει μεγάλες πιθανότητες, για να μην πούμε βεβαιότητα, να καταλάβει το 75% των τεσσάρων θέσεων για το επόμενο Champions League. Άρα ποια θα είναι η τέταρτη; Μια εκ των…
Βόλφσμπουργκ: πήρε τον Ολλανδό Μαρκ φαν Μπόμελ για τον πάγκο, αντί του πετυχημένου Ολιβερ Γκλάζνερ, άγνωστο τι είδε από τη δουλειά του στο Αϊντχόφεν, το ρόστερ δεν πολυάλλαξε.
Αϊντραχτ Φρανκφούρτης: εκεί κατέληξε ο Γκλάζνερ (αντί του Αντι Χίτερ), έχασε τον αρχισκόρερ Αντρέ Σίλβα (Λειψία) και δεν τον αντικατέστησε.
Λέβερκουζεν: νέος κόουτς και στην «Μπάι Αρίνα», ο Χεράρδο Σεοάνε της ελβετικής Γιάνγκ Μπόις ανέλαβε υποσχόμενος μια ομάδα με «γκολ και θέαμα», για την άμυνα δεν είπε κάτι ενώ η αποχώρηση των αδερφών Μπέντερ έχει αφήσει ηγετικό κενό.
Γκλάντμπαχ: η περσινή 8η θέση δεν την τιμά, κατέρρευσε από όταν έγινε γνωστό το «αντίο» του Μάρκο Ρόζε αλλά έκλεισε τον Αντι Χίτερ της Αϊντραχτ που αποτελεί εγγύηση για τον πάγκο. Το ρόστερ έμεινε ίδιο, άρα άξιο αλλά με κενά…
Με όνειρα Ευρώπης
Ουνιόν Βερολίνου: η ομάδα του Ουρς Φίσερ έπαιξε εκ νέου στρωτό ποδόσφαιρο και πήρε το εισιτήριο για το Conference League, ενισχύθηκε σημαντικά (από Γέκελ και Φαν Ντρόνχελεν ως Πούχαζ, Κεντίρα και Μπέρενς), τούτο όμως ίσως επηρεάσει την ομοιογένειά της.
Στουτγκάρδη: πετυχημένη ως νεοφερμένη την περασμένη σεζόν, έμεινε άνετα στην κατηγορία, συνεχίζει την πολιτική επένδυσης σε νεαρούς ποδοσφαιριστές αλλά και με τον Πελεγκρίνο Ματαράτσο στον πάγκο.
Φράιμπουργκ: είναι η ομάδα του Κρίστιαν Στράιχ, κυριολεκτικά. Από το 2011 στον πάγκο, πέρυσι εξασφάλισε άνετα την παραμονή, τρία πιτσιρίκια από την U23 της προώθησε, κλασική ομάδα έδρας.
Χέρτα Βερολίνου: κράτησε τον Παλ Νταρντάι στον πάγκο, έφερε τον Φρέντι Μπόμπιτς ως αθλητικό διευθυντή αλλά και χαφ με πείρα (Σερντάρ και Μπόατενγκ), όπως και φορ (Γιόβετιτς), φέτος έχει βλέμμα για πιο ψηλά.
Για τη σωτηρία
Χόφενχαϊμ: έπεσε σε επίπεδο και ανταγωνιστικότητα, η 11η θέση ήταν μια αποτυχία, το μεγάλο ρόστερ της είναι γεμάτο από χρυσές μετριότητες ωστόσο συνεχίζει με τον Σεμπάστιαν Χένες στον πάγκο και με λιγοστές μεταγραφές.
Μάιντζ: πέρυσι άλλαξε προπονητές (Λίχτε αντί Μπάιερλοτσερ, Σβένσον αντί Λίχτε) και εξασφάλισε την παραμονή, ο Μπο Σβένσον επάξι8α συνεχίζει, η ομάδα είναι ομοιογενής αλλά οι εποχές που διεκδικούσε Ευρώπη έχουν περάσει.
Αουγκσμπουργκ: άλλαξε στο τέλος της περασμένης σεζόν προπονητή (Μάρκους Βάιντσιρλ αντί Χάικο Χέρλιχ) και έμεινε στην κατηγορία, έστω και στο τέλος. Επένδυσε στον Νίκλας Ντορς της Γάνδης αλλά γενικά το ρόστερ πάσχει.
Αρμίνια Μπίλεφελντ: ο Φρανκ Κράμερ ανέλαβε στα μέσα της περασμένης σεζόν, την έσωσε αλλά με εξαίρεση τον Κλοζ και τον Οκουγκάβα, έχασε όλους τους βασικούς φορ και μεσοεπιθετικούς της. Αποδυναμωμένη, δύσκολα θα σωθεί.
Κολωνία: προσέλαβε τον προπονητή Στέφεν Μπάουμγκαρτ της Πάντερμπορν μετά την απόλυση του αθλητικού διευθυντή Χορστ Χελντ, άγνωστο τι στόχους έχει, δεν θυμίζει όμως σε τίποτε την παλιά, καλή ανταγωνιστική ομάδα.
Μπόχουμ: πρωταθλήτρια στη δεύτερη κατηγορία, έργο Τόμας Ράιζ που την επανέφερε στα… σαλόνια αλλά ενίσχυση δεν υπήρξε στο ρόστερ. Αν βγει η σεζόν με παραμονή, θα έχει κάνει υπέρβαση.
Γκρόιτερ Φιρτ: έχει τον πιο μικρό προϋπολογισμό της κατηγορίας, νεαρούς ή άσημους ποδοσφαιριστές είχε αλλά και απέκτησε, ο Στέφαν Λάιτλ παραδέχθηκε πως «δεν ήρθαμε για να μείνουμε, αλλά ποτέ δεν ξέρεις» αλλά έχει άγνοια κινδύνου.
