Menu

Η Λεωφόρος μιας καλής βασίλισσας…

Η Λεωφόρος μιας καλής βασίλισσας…

Τον Ιανουάριο του 1933, αφού τελέστηκε μνημόσυνο επί τη συμπληρώσει ενός έτους από του θανάτου της βασίλισσας Σοφίας, το τμήμα της λεωφόρου Κηφισιάς μέχρι τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας μετονομάστηκε.

Η μετονομασία έγινε «εν μια νυκτί και μόνη», όπως έγραψε μέρος του τύπου. Δεν είχε άδικο. Μπορεί το δημοτικό συμβούλιο να είχε αποφασίσει τη μετονομασία καιρό πριν, αλλά οι πινακίδες άλλαξαν μέσα σε μια νύχτα. Συγκεκριμένα στις 18 Ιανουαρίου οι πινακίδες έγραφαν λεωφόρος Κηφισιάς και στις 19 Ιανουαρίου το πρωί έγραφαν λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας.

Η Σοφία της Πρωσίας (1870 –1932) ήταν η σύζυγος του βασιλιά Κωνσταντίνου και η τρίτη κατά σειρά Βασίλισσα των Ελλήνων.

Υπήρξε μέλος του Οίκου των Χοεντσόλλερν και ήταν κόρη του Αυτοκράτορα της Γερμανίας και Βασιλέα της Πρωσίας Φρειδερίκου Γ’ της Γερμανίας, αδελφή του Γουλιέλμου Β΄ της Γερμανίας, καθώς και μητέρα τριών βασιλέων, του Γεωργίου Β’, του Αλεξάνδρου και του Παύλου.

Στις 5 Μαρτίου του 1913, ο Γεώργιος Α’ δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη από κάποιον ψυχικά διαταραγμένο- όπως είναι η κυρίαρχη εντύπωση- ονόματι Αλέξανδρος Σχινάς. Ο απροσδόκητος αυτός θάνατος γέμισε θλίψη ένα έθνος που γιόρταζε τις μεγάλες νίκες των Βαλκανικών Πολέμων.

Στις 8 Μαρτίου 1913, ο διάδοχος Κωνσταντίνος, αναγορευόταν βασιλιάς και η Σοφία, βασίλισσα. Εμειναν στον θρόνο ως το 1917, οπότε και εκδιώχθηκαν (και ανέλαβε ο δύσμοιρος Αλέξανδρος). Επανήλθαν από το 1920 και έκανε μεγάλο έργο η ίδια με την προστασία και ενίσχυση φιλανθρωπικών ιδρυμάτων.

Το 1922 μετά το κίνημα των στρατηγών Πλαστήρα και Κονδύλη, κύριος στόχος του οποίου ήταν η τιμωρία των υπευθύνων της Μικρασιατικής Καταστροφής, ο Κωνσταντίνος παραιτήθηκε από το θρόνο υπέρ του γιού του Γεώργιου και στις 17 Σεπτεμβρίου η βασιλική οικογένεια εγκατέλειψε την Ελλάδα, οριστικά αυτή τη φορά.

Ο βασιλιάς ήδη βαριά ασθενής, αφού υπέφερε από μετρίου βαθμού νεφρική ανεπάρκεια, χρόνια πνευμονοπάθεια και υψηλή αρτηριακή πίεση, και πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου 1923. Έκτοτε η Σοφία εγκατέλειψε το Παλέρμο και εγκαταστάθηκε στη Φλωρεντία. Το 1930 πήγεν να εγκατασταθεί στη Φρανκφούρτη, στο ανάκτορο της αδερφής της Μαργαρίτας και πέθανε στο νοσοκομείο στις 13 Ιανουαρίου 1932 σε ηλικία 62 ετών.